Uçurumun kenarındayım Hızır
Ulu dilber kalesinin burcunda
Muhteşem belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Dikildim parmaklarımın ucunda
Bir gamzelik rüzgâr yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenarındayım Hızır
Civan hazır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
(Ömer Lütfi Mete)
~~~~~~
Bir uçurum düşünün. Tam kenarında duran bir genç kız var. Ve arkasında onu uçurumdan itmeye çalışanlar var. Kim mi onlar? Çok güvendiği bazı arkadaşları, Sevdiği çocuk ve arkadaşları, ona iftira atanlar... Daha niceleri son bir hamlede onu arkasından itecekler. Anı kolluyorlar. Şimdi hepiniz o kızın uçurumdan düşeceğini hayata veda edeceğini sandınız.
Tam ümitlerin bittiği yerde ölüme ramak kala kurtuluyor genç kız. Hiç tanımadığı, bir anda hayatına giren biri çekip alıyor kızı uçurumun kenarından. Hayata geri döndürüyor. Unutturuyor ona yaşadığı tüm kötü anları. Yepyeni bir sayfa açıyor kızın hayatında. Kızı kendine bağlıyor. İnandırıyor kendine. Kız da tekrar o uçurumun kenarına dönmemek için sımsıkı sarılıyor ona. Güveniyor... Ama yine kaybeden o oluyor.
Terk ediliyor, yalnız kalıyor. Bu sefer kimsenin onu itmesine izin vermeyeceğine yeminler ediyor. Ve kendisi ayağa kalkıyor. Bir daha kimseye bağlanmaması gerektiğini, kimseye kendinden çok güvenmemesini öğreniyor.
Ne mi oluyor? Daha güçlü bir kız olarak ayağa kalkıyor. Hayatın zorluklarına gülüp geçiyor. Çünkü biliyor ki bu hayat üzülüp tasalanmak için çok kısa. Her şey bir gün yarıda kalır. Kötü anlar, evet canınızı yakar. Ama elbet geçer.
Ve genç kız en çok da şunu anlıyor ki yaşadığı zorluklar olmasa şimdi güçlü bir kız olamayacaktı.
" Teşekkür ederim, hayatımı zorlaştırdığınız, beni üzüp kırdığınız, hatta aldattığınız için. Sizlerin sayesinde şimdi çok daha güçlüyüm." diye düşünüyor.
Hayat kolay öğrenilmiyor. Yaşanan tüm zorluklar bize yeni bir kapı açıyor. Ya o kapıdan girer yeni bir hayat yaşarsınız ya da kapıyı kapatır geçmişinizle boğuşursunuz. Seçim sizin. Yeni kapıları kapatmamanız dileğiyle...
Gelin beraber ortak olalım Hayal Kardelen'in hikayesine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERSERİ RUHLU MİNİK KUŞ
Jugendliteratur*** Bir yaz gecesi her şeyden herkesten umudu kesmişken karşıma çıkmıştı. Uçurumun kenarından çekip almıştı beni. Acısını hep gülüşlerinin altına gizlerdi ama ben görürdüm. Birbirimizin acılarına merhem olmaya çalıştıkça belki de birbirimizi yaralad...
