***
Bir yaz gecesi her şeyden herkesten umudu kesmişken karşıma çıkmıştı. Uçurumun kenarından çekip almıştı beni. Acısını hep gülüşlerinin altına gizlerdi ama ben görürdüm. Birbirimizin acılarına merhem olmaya çalıştıkça belki de birbirimizi yaralad...
Bu yol gider vara vara Etrafını yara yara Eski sevdiğim dostlara Kırgınım bugün,kırgınım bugün (Mahzuni Şerif)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~ Bir an da yanıma bir çocuk oturuyor. " Dertliyiz sanırım. "diyor. Öylece kalıyorum.
" Sen de kimsin? "
" Ben Eren. " diyor ve saçlarını düzeltiyor yavaşça. Konuşmaya devam ediyor. " Neden ağlıyorsun? "
" Bunun seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum. Gider misin? " diyorum. En son istediğim şey yeni bir bela.
" Böyle bir yerde ağlıyorsan derdin büyük demektir. İçini dökersen rahatlarsın. "
" Seni tanımıyorum bile."
" Bazen hiç tanımadığın birine anlatmak daha iyidir. Çünkü seni yargılamaz. Sadece dinler. Zaten en çok da dinlenmeye ihtiyacın yok mu?"
" Var. " diyorum yavaşça. Ve ekliyorum. " Anlatsam bile anlayacak mısın ki? "
" Anlamasam bile içini dökmüş olursun. Fena mı? "
" Pekala. O zaman hiç sözümü kesme olur mu? Ne soracaksan sonra sor lütfen" diyorum. Ve başlıyorum anlatmaya iftira günlerini. Hem de hiç tanımadığım birine.
~~~ Gezi gününden sonra şüphelerim iyice artıyor. O kızın Utku'yu sevdiğine eminim artık. Ece'ye söylüyorum. Ve bana bildiğini söylüyor. Şok oluyorum. Kızıyorum. Bana neden söylemediğini soruyorum. Üzülmemem içinmiş. İnanıyorum bende. Ve zaten beş altı kızın daha onu sevdiğini söylüyor ama kim olduğunu söylemiyor. Sormuyorum bende.
Her zamanki yerimize gidiyoruz ama o kız ve arkadaşı oturuyor orda. Gitmek istemiyorum yanlarına. Ama Ece zorla götürüyor. O günden sonra kızlar sürekli yanımıza gelmeye başlıyor ve arkadaşının da Barış'ı sevdiğini öğreniyoruz. Onlarla takılmaya dayanamıyorum. Ama karşı da çıkamıyorum Ece'ye.
Yine bir tiyatro gezisi oluyor. Önce alışveriş merkezine ordan da tiyatroya geçiyoruz yine. Yerlerimiz Utku ile o kadar yakın ki güldüğü zaman hep duyuyorum. Tiyatro da o kadar eğlenceli ki hiç bitsin istemiyorum. Tabiki bitiyor ve geri dönüyoruz. O akşam o kıza sosyal medyadan laf atıyorum. Sonra pazartesi görüşmek istediğimi söylüyorum. Ece ile birlikte okulda onlarla konuşuyoruz. Bize yalan söylüyorlar ve inanmış gibi yapıyoruz. Kız bana mesaj atmaya ve Utku'yu anlatmaya başlıyor. Daha fazla dayanamıyorum ve laf sokmaya başlıyorum. En sonunda o da anlıyor. Ve onunla konuşmak istemediğimi söylüyorum. Yanımıza da gelmiyorlar artık. Ama Ece onunla konuşmaya devam ediyor.
