Depoya girdiğimde kokuyu ciğerlerime çektim buram, buram ölüm kokuyordu. Deponun içi karanlıktı tıpkı istediğim ve sevdiğim gibi.Boynumu esnettikten sonra deponun biraz daha aydınlık olan yerine doğru yürümeye başladım.Ayak sesleri duyuyordum burada yalnız olmadığımı biliyordum. Ne sanmışlardı ki bana babamın katilini vereceklerini söylediklerinde bilmedikleri bir şey vardı.Ben zaten babamın katilini öldürmüş ve ruhuma bir katilin ruhunu bulaştırmıştım.Tüm bunları düşünmek öfkelenmeme neden oldu.Babam gözlerimin önünde ölmüştü ve bende o sırada babamı dinliyor ve saklanıyordum. Başımın arkasına bir şey baskı uyguladığında Başımın arkasına bastırılmış şeyin bir silah olduğunu anlamıştım . Bu olay beni gülümssetti hala beni tuzağa düşürdüklerini sanıyorlar bir aptal gibi.İçimdeki öfke filizlendi Oysaki hiç aptal olmamıştım .Arkamı döndüm .Başımın arkasına dayalı olan silah şakağıma dayanmıştı ve benden 4-5 yaş büyük olan çocuğa baktım. Gözlerindeki öfkeyi öfkeme benzettim . Biraz daha dikkatli baktığımda onu tanıdım küçümserce bakışlarımdan etkilenmiş olacak ki bakışlarını kaçırdı ve silahın biraz daha bastırdı. Onaylamaz bir şekilde ses çıkardım."Abinin izinden gitmen sana yakışmıyor "dediklerime iyice öfkelendi ve silahın arkasıyla şakağıma vurdu.Savrularak yere düştüm. Bunun hesabını soracaktım tıpkı abisinden sorduğum gibi.Ayağına tekme attım ve yere düşmesini sağladım. Silahı artık benim elimdeydi. Ayağa kalktı ve bana baktı."Abim masumdu " öfkeme sahip çıkmam için bir sebep kalmamış ve bağırmaya başlamıştım."ABİN Abin mi masumdu bir katil ne kadar masum olabilir ki.Sence artık ben masum muyum!Ben abin gibi birini öldürmüşken bile masum değilim .
.....
Devam edecek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Katil-Yakmak İçin Yanmak #The Wattys2017
Teen FictionBen kendini karanlığa hapsetmiş bir ruhum.Eksik yerlerimden de Eksildiğim karanlığın dibinin dibine vurduğum bu yer ne cehennem ne de cennet.Ben cennette ve cehennemdeyim kimseye ait olmayanım bir melek kılığına girmiş şeytanım adım Azrail...
