Başlangıç

2.Bölüm \ Rüyalar ve Gerçekler

Vay be bu kadar okuyucu olacağınu hiç tahmin etmemiştim. :D Sizi seviyoruumm. Hadi tutmayayım okuyun. :D

Rüyamda herşey çok güzeldi. İnsanların hepsi eski hayatlarına geri dönmüştü. Sadece Philip'i görememiştim. Birazdan göreceğim diye umarken onu karşımda buldum...

Adını bile anmak istemediğim adamın köleleri onu tutuyordu ve en kötüsü enjektörler de oradaydı. Philip debeleniyordu. Onu kurtarmak için ona doğru koştum. Philip bir an beni gördü. Göz göze geldik. Sadece ağızından bir kelime döküldü: "Git."

Onu dinlemeyeceğimi biliyordu. Ona doğru gitmeye devam ettim. Başını öne eğmişti. Sadece git diyordu. Ben yaklaştıkça daha da seri bir biçimde "Git." demeye devam etti. Tanımadığım benim yaşlarımda, kahverengi saçlı, kahverengi gözlü biri beni tutmuştu. Philip onu bu halde gördüğüm için ağlıyordu. Belki de beni bir daha göremeyecek diye.

Sonra enjektörü yapacak olan adam Philip'e yaklaştı. Ağlamaya da başlamıştım. "Philip!" diye adını haykırdım. Philip tekrar bana bakınca şöyle dedi: "Seni seviyorum ve daima seveceğim Grace."

Ardından ilacı enjekte ettiler. "Hayır! Philip! Lütfen! Hayır!" diye bağırıyordum. Ağlarken o tanımadığım genç çocuk beni kollarımdan tuttu ve "Sakin ol Grace." dedi.

O sırada gözlerimi açtım. Philip bana sakin olmamı söyleyip duruyordu. Sabah olmuştu. Philip'in o muhteşem yeşil gözlerinden sadece tek bir duygu okunuyordu; korku.

Philip "Grace iyi misin?" dedi. Ben de cevap veremeyecek bir durumda olduğum için Philip'e sarıldım ve ağlamaya başladım. Philip beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Bir süre sonra ben sakinleşince "Ne oldu? Bana anlatabilirsin Grace." dedi. Bende herşeyi anlattım. Philip beni dikkatle dinliyordu. Ben bitirince bana tekrar sarıldı. "Ben de bundan bahsediyordum Grace. Seni kaybetmek benim için senin bu yaşadıklarının çok daha kötüsü." dedi. Bir süre sarıldık.

Sonra "Philip şimdi ayağa kalkabilir miyim?" dedim. Philip bana bakıp "Bilmiyorum Grace bir deniyelim." dedi. Ayağa kalktım. Philip'in elinden tutarak bir-iki adım attım. Philip gülümsedi. "Bence artık yürüyebilirsin ama biraz daha oturabilirsin. Ben kulübedeki botu alacağım sonra da gideriz." dedi. Ben de "biraz yürümek istiyorum ama." dedim. Philip omuz silkti. "Keyfin bilir." dedi.

Bazen bu kadar da umursamaz olabiliyordu ve cidden bu haline sinir oluyordum. Neymiş efendim keyfin bilirmiş. Senin keyfin bilir bir defa çok tatlı pislik herif.

Philip'le kulübeye doğru yürürken ayak bileğimi bir yere çizdirdim -sakar olduğumu söylemiştim.- ve ufak bir inilti çıkardım. Philip arkasını döndü ve ayak bileğimden akan kanı gördü. Gözleri faltaşı gibi açıldı. "Grace iyi misin?" dedi. Ben de "Philip alt tarafı bir sıyrık. Ben iyiyim. Şuradaki suyun kaynağını bulup bileğimi yıkayacağım." dedim. Philip "Tek başına gitme. Ben de geliyorum." dedi.

İşte bazen de çok abartıyordu. "Philip abartma 16 yaşındayım ve kendimi savunmasını biliyorum." dedim. Philip kafasını öne eğdi. "Peki o zaman ama sana bir şey olursa..." diyordu ki lafını kestim. "Bir şey olmayacak Philip. Hemen geleceğim." dedim. Philip cebinden bir kumaş parçası gibi bir şey çıkarıp "Al. Yıkadıktan sonra sararsın." dedi. Gülümsedim ve ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladım.

Suyun kaynağını bulana kadar canım çıkmıştı ama sonunda kaynağını bulmuştum. Hemen çöküp bileğimi yıkadım. Hafif yanıyordu. Philip'in verdiği kumaş parçasını sardım. O sırada arkamdan 'Çıt.' diye bir ses duydum.

Arkamı dönmemle arkamdaki adamı görmem bir oldu. Zaten adam ben çığlığı basmadan ağzımı kapamıştı. Ben de karnına dirseğimi geçirdim. Yere kapaklandı. Adam elini ağzımdan çekince tüm gücümle "Philip! Yardım et!" diye bağırdım. Philip "Geliyorum Grace! Dayan!" dedi. Adam yerden kalkmış, bana doğru geliyordu. Sahile doğru koştum. Birden görüntü bulandı ve başım dönmeye başladı. Philip'i ve adamı gördüm.

Son görüşüm ise adamla Philip'in kavgası oldu.

Farkındayım bu bölüm biraz daha kısa kaldı farkındayım bir sonraki bölüm daha uzun olacak söz veriyorum. :D