Ξανά απο την Αρχη!

Κεφάλαιο 21°

Μόλις φτάσαμε στο αστυνομικό τμήμα μπήκαμε μέσα και κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στο γραφειο αυτού που υποθέτω έχει αναλάβει την εξαφανίσει της Έλενας.

Χτυπάμε την πόρτα και μπαίνουμε μέσα.

Ασ: Κύριε Χρήστο! Τι κάνετε; Έχουμε νέα από τον δράστη;

Μπ.Β: Δυστυχώς όχι κύριε αστυνόμε μου... Απλώς το αγόρι της Έλενας από εδώ είδε σήμερα ένα όνειρο και μας ήρθε μια ιδέα...

Ασ: Ακούω...

Μπ.Β: Λοιπόν είδε ότι η Έλενα ήταν στο παλιό εργοστάσιο της πόλης και ότι την σκότωσαν και σκεφτήκαμε να πάμε να ψάξουμε εκεί να δούμε μου φαίνεται καλή κρυψώνα για έναν δράστη εκεί κανένας δεν θα σκέφτονταν να ψάξει.

Ασ: Ναι σωστά! Πώς και δεν το σκεφτήκαμε!!! Θα πάω εγώ αυτοπροσώπως μαζί με κάποιους ακόμα αστυνομικούς να ψάξουμε το εργοστάσιο.

Μπ.Β: Ευχαριστούμε!

Β: Σας παρακαλώ μπορώ να έρθω και εγώ;

Ασ: Αυτό δεν γίνετε είναι επικίνδυνα!!

Β: Δεν πειράζει θέλω να έρθω πρόκειται για την κοπέλα μου!!!

Ασ: Μα... Καλά μπορείτε να έρθετε αρκεί να προσέχετε την κάθε σας κίνηση.

Β: Ωραία!!!

Μπ.Β: Θα ερχόμουν και εγώ γιε μου αλλά πρέπει να πάω και εγώ στη δουλειά... Το τελευταίο καιρό την έχω παραμελήσει.

Β: Ένταξη μπαμπά. Πήγαινε, δεν χρειάζεται έτσι και αλλιώς να έρθεις!!

Αφού ο πατέρας μου μας χαιρέτισε έφυγε και το ίδιο κάναμε και εμείς.

Εγώ πήγα με τον αστυνομικό που μιλάγαμε πριν με το τζιπ αυτοκίνητο του.

Σε όλο το δρόμο μου έλεγε τι πρέπει να κανω και τι οχι, δηλαδή να μην κάνω φασαρία σε περίπτωση που είναι εδώ ο δράστης για να μην το καταλάβει και κρυφτεί ή φύγει. Ακόμα μου είπε να μείνω ψύχραιμος σε περίπτωση που είναι εκεί και μπλα μπλα μπλα...

Φτάσαμε και κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο. Αφού έρχονται και οι υπόλοιποι αστυνομικοί μπαίνουμε όλοι μαζί μέσα σιγά σιγά και αρχίζουν οι αστυνομικοί. Άρχισα και εγώ να ψάχνω και να κατευθύνομαι προς μια κατεύθυνση που ούτε και εγώ ξέρω που βγάζει.

Όπως περπατάω το μάτι μου πέφτει πάνω σε κάτι που γυάλιζε.. Πάω κοντά και το παρατηρώ. Όχι! Το μεταγιόν που είχα δώσει εγώ όταν είχε τα γενέθλια της η Έλενα! Το πιάνω σιγά σιγά στα χέρια μου και το παρατηρώ. Ναι αυτό είναι! Στη πίσω μεριά από το μεταγιόν είναι χαραγμένο το όνομα της όπως ήταν και αυτό που της είχα δώσει.

Βάζω το μεταγιόν στην τσέπη μου και προχωράω προς την κατεύθυνση που ήταν το μεταγιόν. Ξαφνικά μέσα σε όλο το σκοτάδι βλέπω μέσα βαθιά στο δωμάτιο ένα φως και αρχίζω να κατευθύνομαι προς τα εκεί.

Κάτι μου θυμίζει αυτό... Το όνειρο...

Ξαφνικά ακινητοποιούμε, στο όνειρο η Έλενα πεθαίνει...

Ασ: Βαγγέλη!!! Ακούω τον αστυνόμο να μου μιλάει ψιθυριστά.

Ασ: Τι κανείς εδώ; Βρήκες κάτι;
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και βγαζω από την τσέπη μου το μεταγιον της Έλενας και του το δείχνω.

Ασ: Της Έλενας;

Β: Ναι!

Ασ: Κάτι άλλο μήπως βρήκες;

Β: Όχι αλλά... Στο όνειρο μου είδα ότι ήμουν εδώ και πιο βαθιά στο εργοστάσιο είδα ένα φως και γυρνάω να του δείξω το φως που φαίνεται μέσα βαθιά στο εργοστάσιο.

Ασ: Αυτό είναι περίεργο αφού το εργοστάσιο έχει πάψει να δουλεύει πως... Λέει για το φως που βλέπει να αχνοφαίνεται.

Κάνει νόημα στους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν.

Ασ: Πρέπει να πάω να δω μείνε εδώ..

Β: Όχι! Η Έλενα! Στο όνειρο είδα ότι την σκότωσαν εκεί... μπροστά μου!!!

Ασ: Μην ανησυχείς!

Χευυυ! Να και το επόμενο κεφάλαιο!!!
Πώς σας φαίνεται;
Περιμένω εντυπώσεις!!!
Το επόμενο δυστυχώς αύριο γιατί δεν προλαβαίνω...
Ξέρω είμαι κακία που σας αφήνω σε αγωνία αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιός!!!