Koyu Siyah

KS-12

Multimedya: Beray Yaman (Organizatör Kız)

Bu bölümü, canımdan daha değerli, biricik dostum ZehraSd2 'ya ithaf ediyorum...♥

♥--------- ♥

Bu adamın burada ne işi vardı!

"Evet mekan sahibimiz burada şimdi ona anlat Kübracım!" Diyen kişi sinirle soluyan Beraydı.

Sesli bir şekilde yutkundum. Bu adam buranın sahibi miydi yani! Ne tarafa dönsem bu adam çıkıyordu karşıma bu büyük bir ironiydi. Mekanı Beray ayarladığı için bu adamla da o muhattap olmuştu. Ne kadar tanıyordu ki onu acaba? Bu kadar korkacak ne vardı?

Derin bir nefes alarak alt dudağımı dişlerimin arasına aldım.

Özgür Bey, adamın sağ kolu gibi ellerini önünde birleştirmiş, bakışlarını yere indirmiş kılını kıpırdatmadan bekliyordu.

Cesaretim bir anda yok olup gitmişti. Ne diyebilirdim ki bu adama?

Beraydan tarafa bakıp 'yardım et' bakışları yolladım. Beni savunmasız bıraktığı için birazcık daha nefret etmiştim ama yardım istemem gerekiyorsa gururumu çiğneyebilirdim bu defalık.

Gözlerini devirerek "İki gün içinde büyük bir organizasyon düşünüyoruz efendim, ama bunun için mekanda bir çok değişim olması gerekiyor izniniz olduğu takdirde," diyerek kısa bir ön konuşma yaptı.

"Bu küçük hanım için mi olacak parti?" Diye sordu kalın ve hiddetli sesiyle.

Olduğum yerden bir kaç adım geriye giderek ihaleyi Beraya bırakmak adına yavaşça çekildim.

Sorduğu sorunun saçmalığına aldırmadan dik dik bana bakmaya başlayınca bakışlarımı kaçırarak parmaklarımla oynamaya başladım.

Bu adam öyle bir şeydi ki, hatasını kabullenmeyi bırak farkına bile varmıyordu ve sertliğini üstünlüğünü korumaya devam ediyordu üstelik karşısındakini ezmeyi de ihmal etmiyordu.

"Evet efendim Kübra,"

Sesli bir kahkaha atarak üzerime doğru yürümeye başlayınca bakışlarımı arkama doğru çevirip yavaşça geriledim.

Beni boydan boya inceleyerek yanıma kadar ulaştı. Ellerini takım elbisesinin cebine koydu ve "Dışarıda halledelim bunu Kübra Hanımla, size iyi çalışmalar." Diyerek bakışlarını çıkış kapısına doğru çevirdi.

Sinirle oflayarak başımı onaylar anlamda salladım. Beraber çıkışa kadar yürümeye başladığımızda etrafıma gayri ihtiyari bakışlar atıyordum. Dansçı kızlar bize bakarak kendi aralarında fısıldaşıyorlardı. Beraysa gözlerini şaşkınlıktan pörtletmiş hayretler içinde beni süzüyordu. Bizim tanışıyor olmamıza ihtimal vermediği için Berayın tepkisi çok normal geliyordu.

Dağılan saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp elimden geldiğince dik durmaya çalışarak yürüyordum.

Adam gözlerini üzerimden ayırmadan sessizce bir şeyler mırıldanıyor gibiydi. Onun deli olduğunu düşünmeye başlamıştım ki ayakkabımın bağcıkları açıldı birden. Dışarı çıkınca bağlarım düşüncesiyle aldırmadan boş koridorda yürümeye devam ediyordum ki attığım küçük adımlar sayesinde sol ayağım bağcığıma takıldı ve bende hiç beklemediğim bir anda yere düştüm. Düz fayansa sertçe kapaklandığım için et sesi yankılandı boş koridorda. Düştüğüme mi utanayım yoksa tombul etlerimin sesinin koridoru inletmesine mi utanayım bilemeden düştüğüm yerden inleyerek kafamı kaldırıp yabancının yüzüne bakmaya çalıştım.