Είμαι ευγνώμων που ο Χάρρυ προσφέρθηκε να με γυρίσει, χωρίς να του το ζητήσω. Και όμως μερικές φορές με εκπλήσσει. Είχα διαβάσει κάπου ότι ο έρωτας αλλάζει τους ανθρώπους. Σίγουρα αυτό ισχύει για μένα. Για τον Χάρρυ δεν μπορώ να είμαι σίγουρη, από την στιγμή που δεν ξέρω ακριβώς τα συναισθήματα του. Αυτή εναλλαγή από το κρύο στην ζέστη και το αντίστροφο, με μπερδεύει πολύ.
Τον άκουγα να ξεφυσάει κατά την διάρκεια της διαδρομής, ίσως επειδή δεν μιλούσα - ούτε και αυτός άλλωστε. Αλλά και πάλι μ' άρεσε, που μου κρατούσε το χέρι μου, με τα δάκτυλα μπλεγμένα στα δικά του και ένιωθα ότι η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει, χωρίς να ξέρω τον λόγο. Το κρύο μέταλλο του κολιέ πάνω στο ζεστό δέρμα μου υπενθύμιζε συνεχώς το δώρο του. Ναι, ίσως να μην μ' αρέσουν τα δώρα, αλλά αυτό είναι ξεχωριστό και ότι έκανε κάτι τόσο ρομαντικό, μου φαίνεται αρκετό. Όσο πλησιάζαμε στο σπίτι μου, τον άκουγα να μουρμουρίζει κάτι στίχους ενός τραγουδιού και γύρισα το κεφάλι αργά προς το μέρος του. Γαμώτο, τον ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ, μέρα με την μέρα και έμοιαζε σαν να παίζω με τον Διάβολο.
"Θα με αφήσεις να μπω μέσα ή είσαι ακόμα θυμωμένη;" ρωτάει χαμογελώντας. Είναι από αυτά τα λαμπερά χαμόγελα, που είναι δύσκολο να μην χαμογελάσεις και εσύ. Όταν παραμένω σιωπηλή, ο Χάρρυ σηκώνει ερωτηματικά το φρύδι του, περιμένοντας με να απαντήσω.
"Δεν είμαι θυμωμένη" είπα με έναν ήρεμο τόνο στην φωνή μου. Ίσως και να ήμουν λίγο, μόνο και μόνο από πείσμα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον αφήσω να μπει στο σπίτι μου. Έτσι και αλλιώς, έχω ακόμα γενέθλια και δεν νομίζω ότι έχω κάτι καλύτερο να κάνω. Χωρίς να μιλήσω περαιτέρω, άνοιξα την πόρτα του σπιτιού, μπαίνοντας μέσα και ακούω τα βήματα του πίσω μου. Πριν προλάβω καλά καλά να κλείσω την πόρτα, ο Χάρρυ με κολλάει πάνω της κάνοντας με να βγάλω μια κραυγή έκπληξης. Το πρόσωπο του πλησιάζει αρκετά στο δικό μου, που σχεδόν τα χείλη μας ακουμπούν. Το μόνο που σκέφτομαι είναι αν μπορεί να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς μου ή τους παλμούς κάτω από το δέρμα μου. Ενώνει τα χείλη μας και το σώμα του με σπρώχνει περισσότερο πάνω στην πόρτα. Δεν είναι ένα γλυκό φιλί, με φιλάει με δύναμη, σαν να προσπαθεί να με κατακτήσει και όμως εγώ μένω ακίνητη.
"Σε παρακαλώ, φίλα με" ικετεύει. Θεέ μου Λία πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι είναι πιο σωστό και απλά φίλα τον!
Μόλις έγυρα ελαφρά το κεφάλι μου προς το πλάι, ο Χάρρυ αμέσως βρήκε ευκαιρία να εμβαθύνει το φιλί, ενώ εγώ μανιωδώς τον φιλούσα όλο και περισσότερο. Μέσα μου υπήρχε ένα χάος. Τα μπερδεμένα συναισθήματα μου ανακατεύονταν μεταξύ τους και έβγαιναν προς τα έξω σε αυτό το φιλί.
