Το να περιμένεις την Χέιζελ να ετοιμαστεί, όχι μόνο είναι βαρετό, αλλά είναι και χάσιμο χρόνου, ειδικά όταν είναι να ετοιμαστεί για ένα πάρτι.
"Είμαι έτοιμη" χαμογελάει και κάνει μια στροφή για να δείξει το μαύρο - μα υπέροχο - φόρεμα της. Μερικές φορές την ζηλεύω που είναι τόσο όμορφη, με τα λαμπερά ξανθά μαλλιά της και τα πράσινα ματιά, που σκέφτομαι ότι ίσως ντρέπεται να κυκλοφορεί μαζί μου. Φυσικά θα μπορούσα και εγώ να φτιαχτώ για ένα πάρτι, αλλά προτίμησα να φορέσω ένα κολλητό τζιν.
"Σώπα καλέ!" χλευάζω και στριφογυρίζει τα μάτια της.
"Ναι, πάμε όμως γιατί ο Νάιαλλ είναι ήδη έξω"
Πως κατάντησα έτσι; Να πηγαίνω σχεδόν κάθε εβδομάδα και σε ένα κλαμπ, λες και διασκεδάζω - ούτε ζωγραφιστά δεν θέλω να τα βλέπω. Η Χέιζελ υποστήριζε πως θα νιώσω καλύτερα - ναι, είδαμε πως ένιωσα καλύτερα όταν είδα τον Ζέιν και τον Χάρρυ να μαλώνουν σε εκείνο το πάρτι στην πισίνα - αν διασκεδάσω λίγο περισσότερο. Στην διασκέδαση, βέβαια, συμπεριλαμβάνεται και το αλκοόλ. Είναι γελοίο, που η Χέιζελ πιστεύει ότι βρήκε έχω κατάθλιψη, ενώ απλά μου λείπει ο Χάρρυ.
"Θα δεις Λία, θα περάσεις τέλεια" ήταν τα λόγια του Νάιαλλ και το μόνο που με έκανε να δεχτώ ήταν το φιλικό χαμόγελο του. Αλλά, ακόμα αμφιβάλλω για το πόσο τέλεια θα περάσω.
Όταν ο Νάιαλλ πάρκαρε μπροστά από το κλαμπ, μόνο που σκεφτόμουν τους μεθυσμένους ανθρώπους που χόρευαν και την απαίσια μυρωδιά τσιγάρου, ήθελα να μείνω εδώ έξω.
Για μια στιγμή σταμάτησα να περπατάω, αλλά η Χέιζελ το κατάλαβε και με τράβηξε από το χέρι βάζοντας με μέσα στο κλαμπ.
"Ώρα για διασκέδαση!" φώναξε η Χέιζελ και πήγε να μου δώσει ένα ποτήρι βότκα, αλλά το αρνήθηκα κουνώντας το κεφάλι μου. Ίσως και να ήθελα να ένα ποτό, αλλά προτίμησα να μην ξαναπιώ μετά από το "ραντεβού" μου με τον Ζέιν. Εξάλλου η βότκα είναι ένα πολύ βαρύ ποτό και δεν είναι για τα δικά μου γούστα.
Κάποιος έπιασε απαλά τον ώμο μου, κάνοντας με να αναπηδήσω και να απομακρυνθώ ταυτόχρονα. Γύρισα το κεφάλι μου και μόλις είδα τον Ζέιν ήθελα να αρχίσω να κλαίω πάλι. Νόμιζα ότι θα μπορούσα να ξεχάσω όλες τις σκηνές που περνούσαν από το μυαλό μου, αλλά τώρα που τον αντίκρισα, οι προσπάθειες μου να ξεχάσω πήγαν χαμένες.
"Λία θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη" είπε και χαχάνισα ειρωνικά, ενώ τον παρατήρησα καλύτερα και είδα ότι το ένα του μάτι ήταν πιο πρισμένο από το άλλο και είχε μια πληγή στα χείλη του. Τουλάχιστον ο Χάρρυ δεν τον χτύπησε πολύ.
"Ζέιν φύγε". Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου, για να μην ξέσπασω πάνω του και κάνω χειρότερα τα πράγματα.
"Μα Λία-"
"Τι δεν καταλαβαίνεις; Φύγε! Δεν θέλω να ακούσω τίποτα" φώναξα. Είδα μια κοπέλα δίπλα μου να με κοιτάζει περίεργα, αλλά την αγνόησα και προσπέρασα τον Ζέιν για να βγω έξω στον καθαρό αέρα.
"Δεν θα της πεις τίποτα γαμώτο!" φωνάζει ο Νάιαλλ και η Χέιζελ στριφογύρισε τα μάτια της, όμως σώπασαν, μόλις με είδαν να τους πλησιάζω.
"Τι έγινε;" συνοφρύωμαι.
"Απλώς -" ξεκινάει η Χέιζελ, αλλά ο Νάιαλλ την διακόπτει αμέσως.
"Ο Χάρρυ με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην σου πω ότι τηλεφώνησε, αλλά η Χέιζελ δεν έβρισκε λόγο για να μην σου το πει" είπε γρήγορα. Κοιτούσα μια τον Νάιαλλ, μια την Χέιζελ και προσπαθούσα να βρω τι πάει λάθος. Η Χέιζελ αποφεύγει το βλέμμα μου, κάτι που κάνει κάθε φορά που μου λέει ψέματα, και ο Νάιαλλ έχει σχηματισμένο ένα πλάγιο χαμόγελο στα χείλη του.
"Μάλιστα" ένευσα.
"Πάμε μέσα;" ρωτάει η Χέιζελ με ένα βεβιασμένο χαμόγελο.
"Εγώ θέλω να φύγω" Δεν θέλω να ξαναδώ τον Ζέιν, ήταν αυτό που εννοούσα.
"Εντάξει, μπορώ να σε πάω σπίτι σου" προσφέρεται ο Νάιαλλ.
"Είσαι σίγουρη ότι θες να φύγεις;" με ρωτάει η Χέιζελ και γνέφω καταφατικά. Όταν με αγκάλιασε την άκουσα να ψιθυρίζει στο αυτί μου: "Θεέ μου ο Χάρρυ σου καταστρέφει την ζωή". Όμως δεν της απάντησα, γιατί ήμουν τελείως αντίθετη σε αυτό που είπε. Ο Χάρρυ είχε αλλάξει την ζωή μου, προς το καλύτερο.
