Όταν φτάνω στο σπίτι, έχει ήδη βραδιάσει και φυσικά το πάρτι στο σπίτι του Χάρρυ έχει ξεκινήσει. Η δυνατή μουσική ακούγεται σίγουρα σε όλη την γειτονιά και μου φέρνει έναν απαίσιο πονοκέφαλο. Ο μόνος λόγος που πηγαίνω σε αυτό το ηλίθιο πάρτι - πάλι - είναι για να δω τον Χάρρυ. Μόλις έφτασα στην εξώπορτα του σπιτιού, βλέπω την Χέιζελ να με περιμένει και σίγουρα είναι θυμωμένη που άργησα.
"Που ήσουν τόση ώρα;" ρωτάει και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της.
"Πήγα μια βόλτα" απαντάω χαλαρά. Είμαι υπερβολικά κουρασμένη για να πάω σε ένα πάρτι, στο οποίο ξέρω ότι δεν θα περάσω καλά. Προτιμώ να κάτσω σπίτι και να λιώσω πάνω στο κρεβάτι μου.
"Πάμε;" την ρωτάω, αλλά αυτή δεν απαντάει και απλά με κοιτάζει από πάνω έως κάτω. "Τι;" κοιτάω και εγώ, για να δω αν έχω κάτι περίεργο πάνω μου.
"Δεν θα αλλάξεις;" δείχνει τα ρούχα μου. Ω έλα τώρα δεν γίνεται στα αλήθεια να με ρωτάει κάτι τέτοιο, εννοώ με ξέρει τόσα χρόνια. Πότε δεν νοιάστηκα να κάνω καλή εντύπωση στα πάρτι ή να τραβήξω τα βλέμματα των αγοριών πάνω μου.
"Δεν θα αλλάξω. Έτσι θα πάω" ανασηκώνω τους ώμους.
"Με αυτά τα ρούχα; Αποκλείεται! Να βάλεις φόρεμα" λέει και στροβιλίζω τα μάτια μου. "Έτσι και αλλιώς" συνεχίζει. "Θα είναι ο Χάρρυ εκεί, θες να σε δει σε αυτά τα χάλια;" σηκώνει το ένα της φρύδι. Ξέρω ότι προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη, αλλά δεν είμαι και τόσο χάλια. Φοράω ένα τζιν και ένα απλό φούτερ, που δεν είναι και το κατάλληλο ντύσιμο για ένα πάρτι, σύμφωνα με τα δεδομένα της Χέιζελ, αλλά δεν νομίζω ότι θέλω να βάλω ένα φόρεμα.
"Λοιπόν, επειδή δεν πρόκειται να μου αλλάξεις γνώμη και χάνουμε την ώρα μας εδώ με το να συζητάμε για το ντύσιμο μου, δεν πάμε καλύτερα στο πάρτι;" την ρωτάω και αυτή γνέφει διστακτικά.
Μόλις μπαίνουμε μέσα στο σπίτι του Χάρρυ, η Χέιζελ αμέσως βρίσκει τον Νάιαλλ και αυτός αμέσως της δίνει ένα φιλί στα χείλη της. Τον χαιρετάω και με ξάφνιασε που με αγκάλιασε, αφού ποτέ δεν μου είχε δείξει ότι με συμπαθεί. Εγώ και η Χέιζελ τον ακολουθούμε στον μικρό χώρο με τους καναπέδες, όπου κάθονται ο Χάρρυ, ο Λούις και άλλοι δύο που ποτέ δεν θυμάμαι τα ονόματα τους. Ο Χάρρυ δεν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και για πρώτη φορά τον βλέπω να καπνίζει. Το ξέρω ότι είναι κακό, θυμάμαι και όταν ο πατέρας μου κάπνιζε και του έλεγα να το σταματήσει, αλλά όταν το κάνει ο Χάρρυ φαίνεται τόσο ελκυστικό. Ο τρόπος που το τσιγάρο αγγίζει τα σαρκώδη χείλη του και μετά φυσάει τον καπνό προς τα έξω, είναι υπέροχος. Πως γίνεται ό,τι και να κάνει να είναι τόσο τέλειο;
