Het leven van een popster. Geweldig zou je denken.
Geld in overvloed, iedereen wil met je gezien worden en iedereen kent je.
Toch is het niet altijd geweldig.
Paparazzi die je diepste geheimen wil uitvinden, van fotoshoot naar een interview.
Het...
"Kinzly, wat is jouw verhaal? Je kunt iedereen in de kring vertrouwen. Alles wat in de kring wordt gezegd blijft in de kring" Ik keek de kring van twintig man opnieuw rond. "Mijn vader kon zijn handen niet thuis houden, het begon toen ik vier jaar was"
De eerste woorden die ik in weken sprak die niet gericht waren op mijn broer of die ik niet schreeuwde.
"Vertel verder." Ik haalde diep adem. "Hij was een alcoholist. Mijn ouders hadden veel ruzie. Mijn moeder was een kutwijf, nu nog eigenlijk. Maar ze maakte het erger. Mijn vader dronk meer, sloeg meer en werd steeds meer agressief. Hij verliet ons uiteindelijk toen ik 7 was maar toen begon de ellende pas"
Ik keek naar alle mensen die me nu intens aan het aanstaren waren. "Wat werd erger?"
"Mijn moeder vond de alcohol. Ze werd vervelend, bracht vreemde mannen thuis die ook zijn handen niet thuis konden houden, maar dan op een vervelendere manier. Ze raakten me op de verkeerde plekken aan."
"Is daar ooit iets aan gedaan?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben uit huis gegaan toen ik 16 was. Daar werd het niet makkelijker. Ik moest alles alleen doen. Ik kwam mijn vader nog een keer tegen toen maar hij was niet verbeterd. Het was een hel. Daarna ben ik ontdekt als zangeres en leefde ik mijn droom" Ik wilde niet meer verder praten. Deze mensen waren vervelend. Ze kenden me nu al te goed. Ze hadden materiaal die ze aan de paparazzi konden verkopen.
Ik stond op en liep terug naar mijn kamer. Sinds die dag ging ik alleen nog maar naar mijn privésessies. Ik trok mijn telefoon uit het matras en startte het apparaat op.
"Sorry :("
Ik wilde meer kwijt maar kon het niet. Ik sloot de telefoon weer af, verstopte het op mijn plekje en haalde een schriftje uit de bureaula. Hier werden we aangeraden om iedere dag een beetje van onze gedachtes op te schrijven. Ik begon echter ergens anders aan.
De groepssessie gaf me ideeën voor liedjes.
~ 2,5 maanden eerder
Ik sloot mijn ogen in mijn kleedkamer. Ik moest zo optreden op de music awards, vlak voordat ik te horen kreeg of ik iets had gewonnen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ben je nerveus?" Vroeg mijn manager. Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb de nominaties al, dat is al een heel prestatie, maar ik ga niet met lege handen naar huis, dat kan niet!" Hij glimlachte. "Ik weet zeker dat je wel gaat winnen"
"Omdat ik je betaal dit te zeggen misschien?" Hij lachte. "Misschien een beetje"
Ik haalde diep adem. "Je moet op in dertig seconde" Riep een crewmember.
Ik liep naar mijn plek toen de lampen uit waren en haalde diep adem. Nu liet ik iedereen zien dat ik mijn awards verdiende. Ik laat de wereld zien dat Kinzly Ivory niet zomaar iemand is! Ik verdien deze plek!
De lampen gingen aan en ik zag meteen de jongens zitten. Ze zwaaide en ik zag de glimlach op Lloyd zijn gezicht. Even raakte ik afgeleid van alles maar gelukkig trok ik mezelf uit gedachten, net op tijd voor mijn moment.
~*~
In de auto haalde ik diep adem. Het was me gelukt, drie van de vier nominaties had ik gewonnen. Ik was song van het jaar, beste vrouwelijke zangeres en videoclip van het jaar. Up Sixteen had ook hun award gewonnen en de sfeer in de auto was niet te stoppen.
De jongens waren door het dolle heen. Iedereen was zo druk bezig met champagne, lachen en zingen dat ze niet eens doorhadden dat ik niet mee deed.
Ik zat op mijn telefoon en staarde naar een oude familiefoto van toen mijn gezin nog een gezin was.
Tijdens de uitreikingen had iedereen een mooie speech over dat ze ouders, broers en zussen, familieleden, allerlei mensen bedankten voor hun steun vanaf begin af aan. Ik niet. Ik had mijn fans om te bedanken en verder mijn manager, maar ik had aan het begin niemand.
Nooit had ik daar last van gehad, ik heb mijn familie nooit gemist, maar door de tour en door de awardshow. Alles maakte het erna dat ik zag dat ik niet alles had, ik had amper iets.
Geld dat had ik wel, maar met geld kan je geen familie kopen...
In het hotel zonderde ik me af naar mijn kamer en ging ik liggen op mijn bed.
"Roomservice, hoe kunnen we u van dienst zijn?" "Drie van je duurste flessen champagne voor kamer 204"
Geld kom me geen familie kopen, maar met geld kon ik pijn wel laten verdwijnen...
