Depression

Deel 28

"Het grote strandfestival had toevallig een hoofdact die uit was gevallen dus mag je die artiest zijn plaats innemen. Ze waren blij dat ze iemand konden vinden. Ik zal er voor zorgen dat de jongens klaar zullen staan bij het hoofdpodium zodra jij je optreden begint. Het optreden zal een uur duren." 

Onzeker keek ik naar Emily. "Weet je zeker dat dit de juiste manier is? Wat als hij niet eens wil komen kijken?" 

"Dat wil hij wel, geloof me nou maar" 

Ik zuchtte en keek naar het lange kledingrek voor me. "Het moet perfect worden, ik kan deze kans niet verpesten." 

"Dat gebeurt niet" Paul kwam binnen en gaf me een grote kop koffie aan. 

"Hier deze zal je wel nodig hebben" "Dank je"

Ik nam een grote slok en ging achterover zitten. 

"Relax nou een beetje want je hebt geen reden om je ergens zorgen over te maken. Zodra Lloyd je nummer hoort, weet hij niet meer dat hij boos op je was in de eerste plaats. Geloof een beetje in jezelf" Zei Paul. 

Ik glimlachte en gaf hem een knuffel. 

"Dank je, voor alles" Hij glimlachte naar me. "Je weet dat ik het met alle liefde voor je doe" Ik knikte. 

"Nou Paul, jij moet je maar eens bezig houden met de show zodat die zo smooth mogelijk gaat verlopen want ik en Kinzly moeten haar outfit gaan uitzoeken" 

Emily jaagde Paul de kamer uit. 

"Ik hou van jullie" Ze grijnsde. "Mooi"

"Laten we nu dan maar kijken naar die outfit" 

"Hier is de setlist. We hebben je nieuwe nummer aan het einde gezet, met nog drie nummers er achter zodat je niet heel lang hoeft te wachten om Lloyd te zien maar niet direct het podium afrent." 

Ik knikte en deed mijn haren goed. 

"Nog drie minuten" Ik ging naar de zijkant van het podium en kneep Paul in zijn hand. 

"Emily staat met de jongens in het publiek. Het enige wat je nog hoeft te doen is het gewoonlijke, schitteren" Ik knikte. 

Mijn laatste spullen werden neergezet en het moment kwam dichterbij. 

"Ik sta hier als je me nodig hebt" 

Ik haalde diep adem terwijl de begin video begon. Het publiek ging wild. 

Langzaam liep ik het podium op en ging ik achter de microfoon staan. De eerste vier nummers waren oude nummers, omdat mijn nieuwe album officieel nog niet uit was. De muziek van het vierde nummer stopte en dat was mijn teken om te praten. 

"De afgelopen maanden was één grote achtbaan en hij is nog niet gestopt. Ik heb het al een aantal keer gedaan, maar ik doe het graag nog een keer. Ik wil mijn manager en assistente Paul en Emily heel erg bedanken voor al hun steun." 

Het publiek begon hard te juichen. 

"Maar dat zijn niet de enige mensen die me de afgelopen weken hebben geholpen. De jongens van Up Sixteen hoorden daarbij" Ik keek naar ze in het midden voor de loper van het podium. 

"Het is niet makkelijk om iemand te bedanken en dat verdienen ze, allemaal." 

Ik liet het publiek een tijdje juichen voor ik verder ging. 

"Emoties uitspreken is niet mijn ding. Ik zing ze liever. Daarom heb ik een nieuw nummer geschreven. Lloyd... Deze is voor jou" 

Het publiek begon nog harder te juichen dan daarvoor. 

Het op een na laatste couplet, toen het tempo er een stukje werd uitgehaald liep ik de trap af naar beneden. Fans probeerde me vast te pakken maar ik liep door. 

Toen het laatste en langzaamste stukje kwam stond ik recht voor Lloyd. 

Nadat de laatste woorden waren gezongen pakte ik zijn hand vast en haalde ik de microfoon bij mijn mond vandaan. 

"Ik hou van je Lloyd, en ik ben niet bang om de hele wereld dat te laten zien" Hij pakte mijn gezicht in zijn hand en drukte zijn lippen op mijn mond.

Het geschreeuw van het publiek vaagde allemaal voor een klein moment weg, een moment waarin het alleen Lloyd en ik waren. 

Hij liet mijn lippen los maar bleef met zijn voorhoofd tegen die van mij. 

"Ik hou ook van jou, ik wil je niet kwijt" Opgelucht haalde ik adem. 

"Ik zie je straks?" Hij knikte. "Ik zie je straks" 

Ik liet hem los en liep met een brede grijns het podium weer op om weer twee vrolijke snelle nummers te zingen. 

Het laatste nummer was wat langzamer voor ik het podium verliet. 

Paul opende zijn armen en gaf me een dikke knuffel. 

"Je was geweldig, nou ga je snel omkleden, ik denk dat er iemand op je staat te wachten."

Buiten stond Lloyd op me te wachten. Ik rende op hem af en sloeg mijn armen om hem  heen. 

"Dat had je op geen betere manier kunnen zeggen" Ik glimlachte en drukte een kus op zijn lippen. "Ik meende ieder woord" Hij glimlachte en knikte. "Dat weet ik" 

Hij pakte mijn hand vast en liep mee, het festival terrein af. Buiten stond een hoop paparazzi ons op te wachten. Het maakte me niet eens zo veel uit. Lloyd hield namelijk mijn hand stevig vast terwijl we door de menigte fototoestellen liepen. 

Eenmaal in de auto haalde Lloyd opgelucht adem. "Wat zeg je van een heerlijk restaurantje?" 

"Ik heb niks liever" Hij glimlachte en legde zijn hand op mijn been. 

Terwijl Lloyd de parkeerplaats af reed, keek ik hem lang aan. Er was een hoop tussen ons dat nog niet perfect was maar ik wist dat ik me goed voelde naast Lloyd. Mijn onzekerheden, mijn verleden, mijn problemen, alles leek weg te vagen. 

Helaas leek dat alleen, want die problemen stonden nog steeds op me te wachten met al mijn onzekerheden erbij...