Aynı Geceye Uyanmak (KİTAP OLUYOR)

AGU-6

Kokpit: Uçağın ön kısmında yer alan, pilotların bulunduğu kısım.

Herkese iyi okumalar dilerim. Seviliyorsunuz.

Kalıplaşmış hayatlardan ve istemeden insanların üzerine yapışmış benzetmelerden nefret ediyordum. Az önce yanından geçtiğiniz bakımlı kadın belki de kendi mutsuzluklarını gizlemek için bu şekilde süsleniyordu. Takım elbiseler içindeki adam belki de bir seri katildi. Kimin nasıl yaşadığını ya da ne için yaşadığını sadece dış görünüşüne bakarak bilemezdiniz. O insanın ne koşullarda nefes aldığını, hayatına nelerin müdahalede bulunduğunu görmeniz gerekirdi.

Tıpkı benim Sami amcayı tanıdığımı sanıp aslında tanımadığımı fark ettiğim gibi.

Bunca zaman boyunca hakkında bildiğim tek şeyin ailesini İkinci Dünya Savaşı esnasında kaybettiği, ömrünü sürekli kaçarak geçirdiği ve en sonunda Türkiye'de bizimle tanıştığıydı. Oysa şimdi onun hayatı olduğuna neredeyse emin olduğumuz bir hikayeye ve bunu çözmek için bulduğumuz fotoğraflara sahiptik.

Bulut o gece gittikten sonra uzun uzun düşünmüştüm. Bu hikayede geçen adamın başka birisi olma ihtimalini tamamen eliyordum. Bu kişi Sami amca olmalıydı. Peki ya kadın?

Bir süre sonra izini kaybettiği kadın kimdi? İşte çözülmesi gereken ilk bilmece buydu.

Hikaye üçüncü ağızdan yazılmış, kadının adama olan aşkını ve yaşadığı zorlukları anlatmıştı. Bir arada kalmak için verdikleri çaba fazlasıyla süslemeli bir üslupla yazıya dökülmüştü. Fotoğraflardan sonra hikayenin gerçeklerden alıntı olduğunu daha da açık bir şekilde kavrarken asıl merak ettiğim kısım sonuydu.

Bu hikayenin sonu nasıl bitmişti? Kaybolan ya da hiç bulunamayan son dört bölümde neler olmuştu?İşte biz bu konu üzerinde duracaktık.

Bulut ile çıkardığımız programı elime alırken derin bir nefes verdim. Yapmamız gerekenleri tek tek not etmiş buna göre bir yol izlemeye karar vermiştik. İlk önce pasaport alarak gerekli belgeler ile konsolosluğa vize başvurusunda bulunduk. Uçuş izni gibi bilmediğim birçok prosedürü halletmesi için Uğur abiyle konuştum. Bu yolculuğa çıkacağımızı ve bunun bize ne tür yasal haklar getirdiğini öğrenmek için Yavuz Bey ile iletişim kurdum.

Bir pürüz olmaması için gerekenden fazlasını öğrenmeye çalışmıştım. Yavuz Bey'in bu yolculuğa ne amaçla çıktığımızı bilmek istediğine emindim ama yinede sormuyordu. Bu yüzden ona minnet duyarak kısaca gerekli olduğundan bahsetmiştim.

İşin hikaye kısmını çözdüğümüz zaman anlatacağımızı bildirmiştim. Belki de elle tutulur bir sonuca ulaşamayacaktık bu yüzden şimdiden herkesi haberdar etmek mantıklı değildi. Geçmişinde Sami amcayı sürekli farklı ülkelere uçurduğu için onun hayatı hakkında bizden fazla bilgi sahibi olduğunu düşündüğümüz tek kişi Uğur abiydi. Yinede olanları ona anlatmaktan kaçınarak sadece tek taraflı bilgi alma yoluna gitmeye karar vermiştik.

Bu koşturmacayla birlikte tamı tamına üç haftayı arkada bırakırken artık kendimi yeterince hazır hissediyordum.

Evet, evimden ilk kez bu kadar uzun bir süreliğine uzak kalacaktım ama bunun için şüphe duymuyordum. Beni artık buraya bağlayan hiç kimse kalmamıştı. Nasıl olsa artık tek başımaydım. Sevdiklerim yanımda değildi bu yüzden hasret ya da özlem çekeceğimi sanmıyordum.

Telefonum çaldığında arayana bakarak cevapladım.

"Uğur abi?"

"Ada kızım, gerekli işlemler tamamlandı. Artık uçuş için hazırız."