Ik loop met mevrouw van Amsterdam mee, volgens mij naar een kamertje. Iedereen keek me aan. Inclusief Kathy & Mourad.
Mourad komt naar me toe.
"Heee dikke!! Wat is er"
"Ik ben geschorst" zeg ik rustig
Geschokt kijkt hij me aan.
"Wat?!" Schreeuwt hij hardop, zodat de directeur het hoort.
De directeur draait zich om.
"Wil jij heel gauw weg gaan!" Zegt hij hard.
"Umm nee." Zegt Mourad stoer.
"Als je niet heel gauw weggaat, krijg jij ook straf."
"Hoezo word zij geschorst dan, omdat ze iemand uitschold? Mensen doen ergere dingen en daar word niks tegen gedaan." Zeg Mo boos.
"Je hebt nog 1 kans om weg te gaan."
"Ik ga mijn vriendin toch niet in de steek laten. Ze heeft niks gedaan, dus wtf"
"Ja loop maar mee." Zegt mvr van Amsterdam.
"Haha oke laat maar" zegt Mo lachend. "Ik ga al weg"
"Nee, je loopt gewoon mee."
Samen met z'n 3e lopen we verder naar dat kamertje.
"Mo wat heb je nou gedaan!" Fluister ik.
"Ik wou je helpen, hoe moet ik nou weten dat zij serieus was."
"Dude, look at her face, dat is alles behalve niet serieus"
Mourad lacht.
"Umm dat was niet grappig bedoeld. Ik was serieus"
"Look at your face, moet ik jou dus ook serieus gaan nemen? Hell no"
Ik zucht.
"Je bent ook zo dom. Je hebt zo erg in de problemen gebracht. Doe je altijd, you risk your life for me!"
"Ja letterlijk mijn leven.. Mijn vader vermoord mij als k iets doe op school" zegt mo lachend.
Lachend lopen we verder mee met de directeur.
Ik zit alleen in een kamertje, Mourad en ik waren uit elkaar gehaald toen ik het kantoortje in moest.
Ik keek dodelijk om mij heen. Ik zag een grote ronde tafel. Het was niet echt rond, maar meer ovaal. Mijn werk zat op tafel, wiskunde, Nederlands, Frans, aardrijkskunde & geschiedenis, dat moet ik vandaag allemaal maken. I ain't gonna do a shit. Fuck school.
Ik pak mijn telefoon en bel Mourad. Na 3 piepjes neemt hij eindelijk op
M: hee dikzak ik kan nu ff niet praten. Ben in gesprek ben de directeur.
Mijn hart verscheurd. Dikzak..
E: Oke bel me als je klaar bent
M: Okee doei bolle!
En hij hangt op.
Ik zit te denken aan wat Mourad zei. Hoezo noemt hij me altijd dik? Is dat omdat ik dik ben? Ik snap hem niet. Hoezo kan hij nooit eens normaal doen. Ik kijk naar mijn armen. Schrammen. Elke keer dat hij of iemand anders mij dik heeft genoemd of iets in de buurt van dat, dan snijd ik mijzelf. Elke schram staat voor 1x.
Niet veel later hoor ik de bel gaan, de pauze. Ik loop de kamer uit & loop naar de lerarenkamer. K vraag daar om een mes. Iedereen keek me aan. Ik liet mijn sinaasappel zien & zei dat ik mijn sinaasappel wou snijden. Zij begrepen dat en gaven mij een mes. Ik liep naar de wc. Onderweg zag ik mijn mentor. Hij kwam naar me toe. Ik verstopte de mes in mijn vest.
"En waar ga jij naar toe?"
"Umm naar de wc, mag toch" zei ik met een gebroken stem.
"Is er wat?" Vroeg hij.
"Nee."
Hij wierp een blik naar mijn zak. Shit.
Snel stop ik mijn handen in mijn zak.
"Oke ga maar weer, maar je moet gelijk weer terug komen."
Zonder ook maar iets te zeggen loop ik verder naar de wc.
Ik loop naar een hokje. Ik wacht totdat iedereen weg is & pak dan een stukje papier. Ik pak de mes uit mijn zak en denk na over wat Mourad zei. Dikzak en bolle. Dikkzak en bolle. Dikzak en bolle. Dikzak en bolle. Ik werd steeds bozer bij die woorden. Dikzak. Ik snijd een lange snee. Bolle. Ik snijd een nog langere snee. Ik voel me opgelucht.. Pff dat was lekker. Het voelt alsof niemand je ooit heeft uitgescholden. Ik keek naar mijn hand. Alles zat vol met bloed. Ik pak dat stukje papier van daarnet en maak hem nat. Ik kijk in de spiegel. Nu gaat het pijn doen. Ik bijt op mijn lip en haal het bloed weg. Ik spoel het bloed van de mes weg en loop dan terug naar de lerarenkamer. Onderweg loop ik langs dat kamertje waar ik in hoor te zitten. Daar zie ik mijn mentor een een andere man die ik niet ken. Ik geef de mes terug van wie ik hem heb geleend en loop dan terug naar de kamer.
