peaceful little perfect family ꗃ lgbtq+.1D.5SOS ✓

/19/

ابل بعد دو روز وارد مدرسه شد. موهاش آشفته بودن و ژولیده. زیر چشماش گودی بود چون نخوابیده بود. لباش و کلا رنگ صورتش پریده بود. آهسته و بی حال راه میرفت. چشماش قرمز بودن. دن و فیل به محض دیدن ابل به سمتش دویدن. دن محکم ابل رو بغل کرد

"پسره ی احمق چرا به مسجامون جواب نمیدادی؟ چت شده؟ این چه وضعیه؟"

دن پشت سر هم پرسید و ابل فقط تونست یه چیز بگه:

"خوب نیستم"

"مریضی؟ فکر نکنم"

فیل گفت و دست ابل رو گرفت. ابل سرشو تکون داد و رفت جلوی کمدش. چشماش بی اختیار به سمت کمد الکس لغزیدن

"اون دیروز نیومده بود. امروز هم نمیدونم چرا نیست"

دن گفت. ابل آب دهنشو همراه بغضش قورت داد. از یه طرف فرار الکس و از طرف دیگه هری. گویا همه قصد داشتن ابل رو خرد کنن

"مشکلی نیست"

"اون شب-"

"دن!"

فیل حرف دن رو قطع کرد و دن چشم غره رفت. اون دیگه ادامه نداد. آنا، خیلی خوشحال بود که ابل رو دید. ولی گویا ابل حالش خوب نبود. پس جلو نرفت و درعوض دست دوست دخترش رو گرفت و بوسید

لیسا سرخ شد و لبخند زد

"خب...برای امشب آماده باش!"

آنا با یه چشمک گفت و لیسا خندید

"احساس میکنم این آنا رو نمیشناسم"

اون با خنده گفت و از آنا جدا شد تا بره به کلاسش. آنا به موهای بلوند لیسا که وقتی راه میرفت تاب میخوردن نگاه کرد...برای اون هر تار موی لیسا رشته ای از طلا بود...چشماش الماس خاص و لب هاش یاقوت بودن

لیسا یه جواهر بود.

آنا وارد کلاسش شد. این کلاس رو با ابل داشت. خودشو کنار ابل پرت کرد

"هی ابی!"

اون با سرخوشی گفت. درباره اینکه چرا هری تلفن رو روش قطع کرد چیزی نپرسید. درباره ی اینکه چرا ابل تو این وضعه هم چیزی نپرسید. احساس میکرد میدونه ولی نمیدونست. آنا به دونستن عادت داره

"هی"

ابل زمزمه کرد. اون روز، ابل منگ بود. حتی یکی از معلما فرستادش بیرون تا کمی هوا بخوره؛ ولی ابل فقط جلوی کمد الکس ایستاد. آرزو میکرد ماسک الکس رو کنار نزده بود. آرزو میکرد الکس رو نبوسیده بود. با این فکرا، بغضش ترکید و اشکاش روی گونه هاش ریختن. فکر نمیکرد کسی رو دوست داشتن اینطوری باشه. فکر نمیکرد هزا راست بگه...هزا راست میگفت...کراش بدترین چیزیه که یه آدم میتونه تجربه کنه

"ابل؟"

ابل برگشت سمت صدا. اشکاشو پس زد و وقتی چشمای تار از اشکش واضح دیدن، الکس رو پیدا کرد. باور نمیکرد. الکس برگشته؟