Πως να Καταστρεψετε Τον κολλητο Σας...

Κεφαλαιο 5:~Μονη μου~

-Μαλακισμενο, θα μείνω από απουσίες εξαιτίας σου...
-Πας καλά; Εσυ ρε δεν με χτυπησες πρώτος;
-Γινεται να μην μου κανεις την ζωή μου δύσκολη;!
-Γινεται να "ξυπνήσεις " απο το κόμμα που βρίσκεσαι;!
-Έλσα!, δεν θέλω να σε βλέπω γαμωτο, το καταλαβαίνεις; !
-Πως καταφέρνει να σε κανει οτι θέλει;
-Έλσα, μπορείς να σκασεις;
-Σκαω! Αλλά όταν φας τα μούτρα σου, μην διανοηθείς να ερθεις σε μενα για παρηγοριά.
Είπα και έφυγα τσαντισμενη. Κοίταξα πίσω και τον είδα να κλωτσαει ενα κάδο απο τα νεύρα του. Γυρισα σπίτι. Αφού έτσι και αλλιως τσακωθηκαμε λίγο πριν το σχολασμα.
-γεια σου παιδάκι μου! Όλα καλά;
Πετάω ενα ξερό "ναι ".
-τι είναι αυτά; Γιατί είσαι έτσι;
-πως έτσι;
-Με δουλεύεις , έτσι; τα μούτρα σου τα χεις δε ο στον καθρέφτη!
-ααα λες τις μελανιές! Να σου εξηγήσω, έπεσα κάτω η ηλίθια και χτυπησα.
-Ααα ναι πουλάκι μου; και απο που επεσες απο το Σινικό τείχος; Τα μαθα όλα. Μου τηλεφώνησε ο λυκειάρχης. Καλά δεν ντρεπεσαι να τσακωνεσαι ακόμα σαν πεντάχρονο.
-Μαμά, δεν θα το συζητήσω άλλο! -Ανήσυχη για σένα. Τώρα τελευταια, γυρνας νευριασμένη, εχεις μούτρα, και τώρα μαθαίνω οτι τσακώνεσαι και με αλλά παιδιά. Με ποιον μαλωσες;
-Με τον Να μη.
-ποιον Να μη;
-τον "να μη σε νοιάζει!".
-Μπορείς να με ενημερώνεις για την ζωή σου;
-Ωραία! Με τον Νίκο!
-Ποιον καλέ; Τον κολλητο σου; που είστε μαζί απο μικρά!
-ναι μαμά, αυτον! Και τώρα πάω στπ δωματείο μου.
Πιο απόγευμα, με φώναξαν οι γονείς μου, γιατί θέλανε να μιλήσουμε για κατι σοβαρο και ήξερα πως δεν θα μου βγει σε καλό.
-Τι με θέλατε;
-Κατσε!
-Έκατσα!
-Θέλουμε να σου μιλησουμε για τις εισαγωγικές!
-Ναι... Διαβάζω... Πολύ σκληρά!
-Το ξέρουμε παιδι μου αλλά η Νομική δεν είναι και το πιο ευκολο πράγμα. Αν δεν περάσεις...
-Αν δεν περάσω θα κάνω αυτό που θέλω!
-Και τι θες;
-Να σπουδασω μουσικολογία.
-Σιγά μην γίνεις μουσικός! Ποσο αφελής παιζει να είσαι! Θες να πεθάνεις απο την πείνα;
-Γιατί μπαμπά; Δουλειές υπάρχουν απλως όχι στην Ελλάδα.
Και μετα ο πατέρας μου ξεσπασε σε γέλια.
-Τι γελάς; Μπορείτε να με πάρετε λίγο στα σοβαρά γαμωτο.
-Πως να σε παρουμε στα σοβαρά με αυτά που λες! νομίζεις πως στο εξωτερικό εσενα περιμένουν. Σιγά μη βρεις δουλεια. Όλοι οι μουσική άνεργοι είναι.
-Δικιά μου είναι ζωή οτι γουσταρω θα κάνω.
-Ναι αλλά μας χρειάζεται, για αυτό θα κανεις οτι σου λέμε.
-Αν δεν μπεις εδώ, θα σπουδασεις στο Λονδίνο. Με τον πατερα σου μαζευπυμε χρήματα εδώ και καιρό για αυτό το λόγο και συ αντι να μας ευχαριστεις, μας αντιμιλας.
-Άν θέλετε να είμαι χαρούμενη, δωστε τα μου, να τα χρησιμοποιήσω για να κάνω αυτό που θελω.
-Αυτό δεν γίνεται! Δεν είσαι αξία εμπιστοσύνης.
-Η Λονδίνο να σπουδάσεις νομική η χωρίς λεφτά να κανεις οτι κανεις μονη σου. Συμπλήρωσε ο μπαμπας μου.
-Μονη μου! Τα λεφτά σας να τα βάλετε εκεί που ξέρετε!
-πως μιλάς έτσι στους γονεις σου! Πηρα γρήγορα κλειδιά, κινητό , μια ζακέτα και έφυγα απο το σπίτι.
Τώρα είμαι εξω μόνη μου. Συνήθως όταν εφευγα απο το σπίτι, εμενα στον Νίκο. Τώρα... Σε ποιον να πάω. Εκατσα σε ενα παγκάκι και έβαλα τα κλάματα. Εκλαιγα με λυγμους! Ένιωθα πως δεν με αγαπάει κανένας. Οι γονειε μου με θεωρουν "μαριονέτα ", στις φίλες μου αν πάω θα περάσω ανάκριση και δεν θέλω τους σχολιασμούς τους! Ο Νίκος βάζει την γκομενα πανω απο μένα. Και κρυωνω. Και βρέχει. Όχ... Αυτό μας έλειπε τώρα! Σκουπισα τα δάκρυα μου γρήγορα.
-Γρηγόρη;