Πως να Καταστρεψετε Τον κολλητο Σας...

Κεφαλαιο 8:~Πανελληνιες~

-Και δεν μιλάτε εδώ και μια εβδομαδα; Λέει η Μαρίνα και σουφρωνει τα φρύδια της.
-Όχι! Βασικά δεν ξέρω καν αν ο Νίκος μιλάει πλεον με κανέναν άλλον άνθρωπο εκτός απο αυτήν. -Με τον Γρήγορη;
-Ουτε! Κοιμηθηκα σπίτι του τις προ άλλες και...
-Τι έκανες; Με διέκοψε.
-Τίποτα δεν εκανα! Απλα με φιλοξένησε επειδη δεν είχα που να πάω.
-Γιατί δεν ήρθες σε μένα;
-Τέλος πάντων, αυτό δεν έχει σημασία! Με τον Νίκο τι κάνουμε;
-Τι εννοείς "τι κάνουμε"; Αστον παιδι μου! Σταματά εχεις κολλήσει...
-Αυτη δεν είναι για τα μουτρα του. Και εμένα μου αρέσει πολύ.
-Friends with benefits;
Ανοιξα την παλάμη μου και την μουτζωσα.
-Αυτός στον κόσμο του. Και να τα ξαναβρούμε παλι θα είμαστε φιλοι, τίποτα παραπανω.
-Μπορεί να σε γουσταρει και εκείνος.
-Πας καλά; που το είδες;
-Τώρα όχι ,αλλά παλιότερα κάτι είχε πάρει το αυτί μου.
-Τι εννοείς;
-Να... Στην πρωτη λυκείου, είχε πει στον Γρήγορη ότι σε θελει.
-Και γιατί δεν μου πες τίποτα;!
-Πρώτων, δεν ήξερα ότι σου άρεσε...με το τσιγκελι στα βγάζουμε, δεν μιλάς ανοιχτά. Δεύτερων, δεν ήθελα να καταστρεψω την φιλια σας και τρίτων, είχε πει πως δεν θα κανει τίποτα, γιατί φοβόταν την αντίδραση σου.
-Τώρα που το λες ηταν ενα διαστημα που συμπεριφερόταν λίγο περίεργα.
-Τώρα τι κανει; και αν ακόμα...
-Δεν νομίζω...
Μας διέκοψε το κουδούνι για την έκτη ωρα.
-Τι έχουμε τώρα;
-Λατινικα.
Εκανα εναν μορφασμο που δήλωνε αηδια.
Εμεναν ακόμα τεσσερις μηνες για τις Πανελληνιες και με είχε πιασει κρίση πανικού. Όχι ηθελα γίνω δικηγόρος. Απλως δεν ήθελα να φύγω στον εξωτερικό. Όσο και αν νευριαζω με τους γονεις μου, θα μου λείψουν. Το ίδιο και οι φιλοι μου!

Τεσσερις μηνες μετα:
Ο καιρος πέρασε πολύ γρήγορα. Με τον Νίκο τα ίδια, στο σχολείο τα ίδια. Είχα διαβάσει αρκετά τους τελευταίους δυο μήνες και είχα καποιες ελπίδες! Την μέρα των αποτελεσμάτων, ειχαμε συμφωνήσει όλα τα παιδιά να δουμε τα αποτελεσματα στον πίνακα του σχολείο και όχι ψηφιακά, ώστε να συγχαρουμε ο ένας τον άλλον και να δούνε πως θα αντιδράσει ο καθένας.
Είχα εναν κόμπο στο στομαχι και ναυτια. Πρωτη φορά είχα τόσο πολύ άγχος. Εφτασα στο σχολείο. Χαιρετησα ρους φιλους μου. Κάποιοι έκλαιγαν. "Τόσο σκατά! Κατάλαβα"σκέφτηκα, νομίζοντας πως και γω θα τα πάω κάπως έτσι. Και η Έλσα Γιαννακου περνάει... ΤΕΙ ψυχολογίας Αθήνα;

Έφυγα χωρίς να χαιρετησω κανέναν. Είχα σοκαριστει. Όχι οτι με ενοχλούσε. Και Αθήνα ηταν, και δεν με χαλαγε να σπουδασω ψυχολογία. Ισα-ισα σε σχέση με τις επιδοσεις μου στο σχολείο μου, μου φαινοταν απίστευτο επίτευγμα. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω χωρίς οικονομική υποστηριξη απο τους γονεις μου. Πάντα μου άρεσε η μουσική. Να ακούω, να παίζω κιθάρα... Αλλά ποτε δεν σκεφτόμουν να την σπουδάσω. Το είχα πει στους γονεις μου απο καπρίτσιο. Δεν θέλω να με κανουν οτι θέλουν. Να καθορίσουν το μέλλον μου. Μπορεί να μην ηθελα να σπουδασω μουσική, αλλα προτιμούσα να "κανω χαλαστρα" στους γονεις μου, οι οποίοι θέλουν να σουν την κόρη τους δικηγόρο η ιατρό. Ήθελα να χτισω κάτι δικο μου, όπως κάθε έφηβος στην ηλικία μου. Οι γονεις μου πήραν αρκετά βαριά
την "αποτυχία μου". Δεν μου μιλάνε, ενω δεν ξεχνάνε να μου δείχνουν ποσό απογοητευμένοι είναι. Φαίνεται να πιστευαν οτι θα περνουσα νομική στην Ελλαδα. Με ξάφνιασε αρκετά, μπορω να πω, το γεγονός οτι καυγάς στο σπίτι έχει να γίνει εδώ και δυο εβδομαδες. Αυτές τις εβδομαδες εμένα σπίτι. Σκεφτόμουν τι θα εκανα με το μέλλον μου. Τελικά αναθεωρησα με τον καιρό. Τελικά ίσως έπρεπε να κοιτάξω το συμφέρον μου και να αφήσω στην άκρη τους εγωισμους μου! Πραγματικα ήθελα να χτίσω κάτι δικό μου. Αλλά αυτό δεν θα το κατάφεραν χωρίς λεφτά, τα οποία τα βάζουν οι γονείς μου. Για αυτό σκεφτόμουν, πλεον σοβαρά, να εφευγα μακρυά από όλους και απο όλα. Θα σπουδαζα νομική και απο έχει και πέρα έβλεπα. Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος κλήσης του κινητού μου.
-Ναι;
-μπα! Είσαι ζωντανη;
-Σορρυ ρε Μαρίνα! Το παραδεχομαι, είμαι γαιδαρα, αλλά έμεινα μόλις είδα τα αποτελεσματα και για να γλθτωσω το έμφραγμα πήγα γρήγορα σπίτι!
-Τέλος πάντων. Που περνάει η κολλητή μου;
-Ενθουσιασμενη σε ακούω... Είπα γελώντας.
-Μπαίνω ιατρική Θεσσαλονίκης!
-Έλα...είπα έκπληκτη. Δεν ηταν και η καλύτερη μαθήτρια και όμως κατάφερε να μπει εκεί που ήθελε.
-Ρε φυτο, πως τα κατάφερες;
-Δεν ξέρω, οι προσευχές της γιαγιας. Γέλασε.
-Συγχαρητήρια!, τι να πω... χαίρομαι παρα πολύ για σένα.
-Εσύ; Τι ηταν αυτό που σε σόκαρε τόσο;
-Δεν περνάς καλυτερα απο εδώ να μιλήσουμε απο κοντά;
Μετα απο ενα τέταρτο ηταν εδώ.
Της μίλησα για τους γονεις μου, για το οτι ήθελαν να με στείλουν στο εξωτερικο, για το οτι το σκεφτόμουν και εγώ και το ότι πέρασα ψυχολογία και όχι νομική.
-Πλάκα κανεις; Γιατι δεν μου είπες τίποτα;
-Γιατί δεν σκοπευα να το πάρω στα σοβαρά. Αρχικα νομιζα πως οι γονεις μου μπλοφαραν.
-και τώρα τι θα κανεις;
-Λες να φύγω;
-Ειιι..κα εμένα θα με αφήσεις μονη;
-Τι μόνη μωρέ; Τοσα ατομα υπάρχουν στην παρέα.
-Ναι αλλά εσυ είσαι η κολλητή μου.
-Μα και εσύ θα φύγεις!
-Αλλο η Θεσσαλονίκη, αλλο το Λονδίνο.
Δεν μιλούσαμε για λιγα λεπτα.
-Θυμάσαι στην πρωτη δημοτικού, που ειχαμε κλειδώσει την δασκάλα μας στις τουαλέτες;
-Μαλακά, τα μούτρα της τα θυμάσαι;
Μας είχε πιασει νευρικό γέλιο.
Και μετα καταληξαμαμε να κλαιμε.
-Αυτό που κανεις δε είναι καθόλου σωστο.
-Καλά, άντε πήγαινε αλλά υπο κάποιους όρους!
-Τι όρους;
-Πρώτων, δεν θα βρεις αλλη κολλητή.
-Μάλιστα! Να μιλάω με τα αλλά παιδάκια μου επιρρεπείς. Είπα ειρωνικά.
-Σε αφήνω, αλλά όχι πολλα-πολλα!
-Ευχαριστώ! Ξαναειρωνευτικα.
-Δεύτερων, θα μιλάμε συχνα!
-Εννοείται!
-Τρίτων θα έρχεσαι στις γιορτές ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! Χριστούγεννα, Πασχα κ.λ.π.
-Μάλιστα!
Αφού μιλήσαμε για διάφορες μαλακιες και γελασαμε, αποφάσισε να φύγει.
-Θα έρθεις στο πάρτυ το Σάββατο;
-ποιο παρτυ;
-Τι "ποιο πάρτυ"; Το πάρτυ της αποφοίτησης ρε βλακα!
-Αα ναι μωρε! Εμμ δεν ξέρω! Βαριεμαι.
-έλα ρε θα είμαστε όλη η τάξη.
-Δεν θέλω βαριεμαι. Έχω και τα νεύρα μου αυτον τον καιρό.
-Που θα φύγεις η για τον Νίκο;

-Και για τα δυο!
-Πάντως, θα είναι και αυτός!
-Μα δεν μιλάμε! Άσε θα πλακωθουμε και θα χαλασουμε το πάρτυ. Θα φασώνεται με την Γιώτα... Ιού!
-Ρε, είναι ευκαιρία να δουν αν σε γουσταρει ακόμα! Την Γιώτα την θέλει μόνο για πήδημα!
-Μου είπε ότι είναι ερωτευμένος μαζί της.
-Πφφ.. Έρωτες και μαλακιες!
-και τι θες να κάνω!
-Βρείτε τα! Εξυπνη είσαι, καλά δεν είσαι αλλά τέλος πάντων, κάτι θα σκεφτείς.
Της πεταξα ενα μαξιλάρι στο κεφάλι και ανταπεδωσε κανοντας το ίδιο.
-Καλα, θα έρθω!
-Σ 'αγαπω! Θα τα πούμε στο παρτυ!
-Εγώ σε μισω! Άντε γεια!
Μετα έπεσα για ύπνο. Ηταν 11 το βράδυ αλλα για κάποιο λογο ένιωθα εξαντλημένη. Είναι και το πάρτυ σε τρεις μέρες. Άντε να δούμε...