Mijn Bucket List | Rayan Aghassaiy Fanfiction

Deel 4 - Rayan

Vandaag is het maandag. Vandaag zie ik Noa weer, ik had haar gisteren niet gezien. Het is weer leuk om in haar blauwe ogen te kunnen kijken. Ik vind haar haar ook zo mooi. Haar haar is blond met lichtbruine strepen, lang en golvend. Noa is eigenlijk een van de enige waar ik goed mee kan omgaan in school.

Ik wandel de school in en zie mijn twee beste vrienden al staan. Nathan en Quinten. Quinten en Nathan zijn een jaar jonger, maar zitten in dezelfde klas, want ja, ik ben blijven zitten. Nathan heeft een youtube kanaal van vijftienduizend abonnee's, Quinten heeft een kanaal van tweeduizend abonnee's.

Nathan merkt me meteen op en doet teken dat ik moet komen.

''Rayan!" Roept hij blij. "We waren daarnet aan het praten over de herhalingstoets die we vandaag gaan krijgen," legt hij uit. Ik schraap mijn keel.
"Herhalingstoets? Welk vak?" Quinten en Nathan kijken me bezorgd aan.
"Rayan, het is vandaag een fucking grote herhalingstoets van Frans," zegt Quinten. Mijn ogen vergroten. Helemaal vergeten.
"Fuck mompel ik. Ik ben heel de vrijdag en zaterdag omgegaan met Noa." Beiden fronzen ze hun wenkbrauwen.
"Noa?" Zeggen ze vragend in koor. "Dat meisje dat bij ons in de klas zit?" Voegt Quinten er aan toe.
"Euh... Nee! Noa is familie. Hij is mijn achter-achterneef," lieg ik. Nathan knikt, goed dat Noa een naam is voor beide geslachten.
Net als Nathan nog iets wil zeggen gaat de bel.
"Nevermind, ik zeg het straks wel," zegt Nathan en gaat naar klas, ik en Quinten volgen hem.
-
"En zo eindig ik de les," zegt de leerkracht. Iedereen pakt zo snel mogelijk zijn boekentas in, ik ook. Ik neem mijn zwarte rugzak en gooi mijn boeken er heel slordig in. Ik gooi mijn rugzak op mijn rug, schuif mijn stoel onder de tafel in en ga zo snel mogelijk naar Noa toe die helemaal achteraan zit.
"Lang geleden," zeg ik als ik net aankom, ik zie dat ze schrikt.
"Wow, zo meteen geef je me nog een hartaanval," zegt ze terwijl ze haar rugzak in pakt. Ze staat recht en neemt haar rugzak.
"Hoe gaat het?" Vraagt ze glimlachend. Haar ogen stralen, ze zijn zo mooi blauw. Ik zeg even niets en staar haar iets te lang aan zonder dat ik het door heb.
"Hallo?"
Ik schudt mijn hoofd verward. "Euh, ja, goed. Met jou?" Ze knikt. "Mijn moeder was trouwens helemaal niet boos toen ik thuis kwam met de schildpadden. Ze wil wel dat zij er geen last van heeft."
Ik knik. "Mooi zo," zeg ik wanneer de bel gaat.
"Goede timing," glimlacht ze. Noa wandelt voor mij, ik volg haar. Als we net de klas uitwandelen, geef iemand me een stevige klop op mijn schouder.
"Zeker dat het Noa, je achter-achterneef was waarmee je omging het hele weekend?" Fluistert Nathan in mijn oor. Ik geef hem een dode blik, hij geeft mij een bitchy blik terug. Ik rol mijn ogen. "Ik-ik heb geen achter-achterneef die Noa noemt." Nathan knikt. "Je vindt haar lekker, hé?"
"Nathan, please," mompel ik. Nathan geeft me een klein duwtje met zijn bovenarm tegen mijn bovenarm.
"Geef maar toe," lacht hij. Ik schudt mijn hoofd. "Zwijg," beveel ik hem geïrriteerd. Hij steekt zijn handen in de lucht, alsof er een geweer op hem wordt gericht. "Oké, oké..." Zegt hij. "Noa en Rayan, kus kus vanachter in de bus!" Roept hij iets te luid. Ik geef hem een stomp in zijn maag. Noa draait haar om.
"Hoorde ik mijn naam?" Vraagt ze. Ik schudt wild mijn hoofd. "Nathan deed gewoon irritant," zeg ik met een woeste blik naar Nathan gericht, Nathan grijnst en lacht. Als Noa haar weer omgedraaid heeft, geef ik Nathan een tik tegen zijn wang. Hij doet wild zijn armen voor zijn gezicht om zichzelf te beschermen.
Als we eindelijk bij het volgende lokaal zijn, krijgen we te horen dat we studie hebben, geen Frans, geen herhalingstoets.
"Godzijdank," zeg ik blij. Samen met Nathan en Quinten aan mijn zijde, en Noa een paar meter voor mij, die samen wandelt met een paar anderen, wandelen we richting de studiezaal. We kiezen allemaal een plaats uit. De studiezaal is een grote zaal met allemaal bankjes apart, maar wel redelijk dicht bij elkaar. Quinten gaat voor mij zitten, daarvoor Nathan en achter mij een iemand van een andere klas die bevriend is met Noa. Ik kijk haar vriendelijk aan, maar zij kijkt me aan met een emotieloze uitdrukking op haar gezicht. Ik draai me verschrikt weer om en kijk rechts naast me, daar zit Noa. Ze kijk me lief aan en ik schenk haar een glimlach.
De studiezaal zit helemaal vol met onze klas en nog twee andere klassen. Plots komt er een vrouwelijke leerkacht binnen.
"Vandaag geen Franse les, maar jullie leerkracht heeft er wel voor gezorgd dat jullie wel jullie herhalingstoets van hoofdstuk vijf kunnen maken!" Roept ze met een hoge, scherpe, irritante stem. Ik heb de leerkracht wel al eerder gezien, zelf geeft ze geen les, ze is onderdeel van het secretariaat, geloof ik.
Ik kijk Noa bezorgd aan als de herhalingstoetsen worden uitgedeeld door een meisje uit mijn klas.
Noa lacht alleen maar en geeft een knipoog. Ik richt mijn ogen op mijn blad, neem mijn pen en probeer zo veel mogelijk in te vullen.
De tijd tikt, ik heb amper iets ingevuld en we hebben nog maar twintig minuten. Uit het niets laat Noa haar pen onder mijn bank vallen. Ik wil hem oprapen maar ze is me te snel af.
"Wat hoor ik daar?" Roept de leerkracht, nou ja, soort van dan.
"Euh, niets hoor," zegt Noa terwijl ze met haar linkerhand op mijn bank leunt. "Mijn pen was gewoon gevallen."
De leerkracht kijkt haar doordringend aan, alsof er zo meteen stoom uit haar oren en neusgaten gaat blazen, en haar ogen vuur gaan spuwen. Ik slik en kijk Noa aan, ze staat met haar rug naar mij gericht, haar linkse hand nog steeds leunend op mijn bank.
"Ga zitten." Noa knikt en gehoorzaamd haar. Als ik weer naar mij bank kijk, zie ik een papiertje liggen op de plaats waar Noa haar hand had staan. Ik kijk haar aan en ze kijkt vanuit haar ooghoek naar mij. Het papiertje is zo klein mogelijk opgevouwd. Ik probeer het papiertje te openen onder mijn bank met zo weinig mogelijk geluid. Gelukkig zit er schuin voor mij een groot iemand, waardoor de leerkracht me niet kan zien. Ik kijk op het papiertje en zie alle oplossingen staan van de toets, ze zijn klein, maar toch leesbaar geschreven in een sierlijk handschrift dat een beetje naar de rechtste kant kantelt. Ik kijk naar Noa en geef haar een bedankende glimach. Ik begin zo snel mogelijk te schrijven, hopend dat de leerkracht het niet ziet. Als ik klaar ben frommel ik het papiertje op en steek het in de achterzak van mijn broek. Ik leg mijn pen weer weg en leg mijn toets, dat uit drie en een halve pagina bestaat, op de hoek van mijn tafel. Ongeveer twee minuten later gaat de bel en komt het meisje dat heeft uitgedeeld, ook de toetsen weer ophalen. Als we naar buiten mogen gaan, bedank ik Noa meteen.
"Echt waar, heel hard bedankt."
"Graag gedaan," zegt ze terwijl ze haar hand op mijn schouder legt, daardoor krijg ik een warm gevoel, ik voel me zo vrij en veilig bij haar. Noa is geweldig.
"Wil je wat gaan doen na school?" Vraagt ze. Ik stem in op haar aanbod. "Wat gaan we doen?"
"Gewoon bij mij thuis hangen. Mijn zus gaat naar een vriendin en mijn ouders zijn waarschijnlijk pas thuis om tien uur." Ik knik goedkeurend.
-
De schooldag is afgerond, ik ga meer naar huis met Noa. Eenmaal aangekomen aan haar huis gaan we in de zetel zitten. We kijken televisie tot ongeveer zes uur, en plots gilt Noa. Ik vergoot mijn ogen.
"Wow, wat is er?" Vraag ik bezorgd. Ze is even stil. "Ons project van Economie moet morgen af zijn..." Zegt ze stil. We blijven even doodstil staren naar elkaar.
"Fuck," zeg ik en Noa lacht. "Ik vrees dat je iets later naar huis moet."
We beginnen meteen aan het project, het moest een groot schema zijn over inkomsten, uitgaven en nog wat dingen. Het schema moest acht A4 bladen groot zijn. Ik schuif zo veel mogelijk meubels opzij, we moeten het wel op de grond maken. Noa neemt ondertussen al het materiaal, ik stuur een bericht naar mijn broer dat ik later thuis kom vandaag, of gewoon niet. Noa legt alle spullen op de grond en ik neem mijn boek erbij en het stappenplan dat we vrijdag gekregen hebben. We beginnen er aan en doen echt ons best, we printen dingen af, plakken ze op, tekenen dingen, zoeken dingen op, ...
Na drie uur werken zijn we nog steeds niet klaar, ondanks we beiden erg moe zijn, werken nog steeds verder.
Op een gegeven moment zitten we op de grond, leunend tegen de muur. Het project ligt voor ons op de grond. Ik heb geen enkel besef van hoe laat het is, bovendien kan ik mijn ogen amper open houden en voor ik het weet lig ik in slaap.

Hallo babe's
Ik zweer het, het verhaal gaat beter worden. Ik heb op een ander account vroeger ook al veel fanfics geschreven, ik moet er nu alleen weer opnieuw inkomen hihi
Zoals jullie zien heb ik ook de cover veranderd én de titels van de delen. In de titel staat de naam van de pov :)

Laat een reactie achter en een vote :) x
Share maybe ? X