Mijn Bucket List | Rayan Aghassaiy Fanfiction

Deel 10 - Noa

Sinds de gebeurtenis maandag, heb ik Rayan al even niet meer gesproken of gezien. Alleen via sms of via internet gechat. Hij ligt nu al een week lang in het ziekenhuis, mag alleen bezoek ontvangen om drie uur 's middags en vindt het zelf prima om helemaal geen bezoek te krijgen.
De grote zomervakantie komt er bijna aan, en voor ons dus ook de laatste zomervakantie. Ik heb geen idee wanneer ik Rayan kan en mag zien en hij wil niet vertellen wat er aan de hand is. Sinds die maandag, spoken er vragen en antwoorden door mijn hoofd. Vooral de vraag: 'Wat heeft Rayan?', en ook vooral het antwoord 'Het is slecht.' Maar daarop volgt dan nog een vraag. 'Zou het dodelijk zijn?' En dan weer een antwoord, een vraag, antwoord en zo verder en verder, opnieuw en opnieuw. De hele dag door spookt het in mijn hoofd.

Slenterend wandel ik de school binnen. Met Rayan nog steeds in mijn gedachten, ga ik op het dichtstbijzijnde, houten bankje zitten. Ik plof neer op het bankje en leg mijn rugzak naast me. Ik neem mijn iPhone uit de zijzak van mijn rugzak en ga meteen naar WhatsApp, ik zie dat ik al drie berichten heb van Rayan.

'Noa ?'
'Ik vind dat ik moet vertellen wat ik heb, morgen, woensdag dus, mag ik het ziekenhuis verlaten'
'Ik ga wel niet meer naar school, kan je dan afspreken na school ?'

Mijn vingertoppen raken zacht, maar snel het toetsenbord aan.

'Rayan, ik hoop dat je oke bent. Meteen na school kom ik naar je toe'
Ik kan nog net mijn bericht versturen voor de bel gaat. Ik steek mijn iPhone weer weg en ga naar mijn klas. Ik ga helemaal achteraan zitten, want ja, ik zit altijd achteraan. Ik kijk bedroefd naar de lege plek naast me, waar normaal gezien de jongen moet zitten met het bruine haar, bruine ogen, droge humor, leuke kledingstijl, het schattige gezicht en het youtube kanaal met meer dan tienduizend abonnee's. Rayan.

Ik blijf onopvallend naar de plek staren, maar ik word uit mijn gedachten gehaald door de klasdeur die toevalt. Ik schrik op en kijk meteen naar het bord.

"Goedemorgen klas. Neem pagina zeshonderdzesenzestig van je boek Nederlands en lees de tekst verder tot pagina zeshonderdzevenenzestig."

Iedereen begint te fluisteren, hier en daar hoor ik het woord 'illuminatie' vallen. Ik denk meteen aan Rayan, dit zou Rayan best irriteren, hij zou allerlei dingen uitleggen waarom hij illuminatie zo een bullshit vindt en hij zou me sowieso aan het lachen hebben gemaakt met zijn flauwe, droge humor die op een of andere manier tóch hilarisch is.

Ik betrap mezelf erop dat ik moet glimlachen bij de gedachten. Het klopt dus, Rayan heeft me laten lachen, hij was er alleen niet bij.

"Excuseer." Ik schrik op uit mijn gedachten, voor de tweede keer. De leerkracht kijkt me recht in de ogen en maakt een kuch geluidje. Alsof ze aandacht wil, bitch je krijgt al genoeg aandacht. "Neem je boek, Noa," zegt ze chagrijnig. Wauw, ze is echt slecht gezind, heeft ze gisterenavond geen seks gehad of wat?

Ik neem verveeld mijn boek boven tafel en blader snel naar de pagina met het bekende illuminatie getal. Mijn ogen glijden over de grote en kleine letters die op de pagina genoteerd staan. Ik lees het niet eens. Ik denk er alleen aan dat ik Rayan morgen ga zien na school en dat hij me gaat vertellen wat er aan de hand is.

-

Ik ren de school uit, vandaag is het woensdag en Rayan gaat me vertellen wat er aan de hand is. Hij gaat al mijn vragen oplossen, al mijn antwoorden en ik ga hem weer zien.

Ik loop de ijzeren trappen van het hoge gebouw op, de trappen maken een luid geluid dat een echo achterlaat door mijn voeten die hard neerstampen. Als ik voor Rayan's deur sta, slik ik even maar klop dan toch aan. Niet veel later opent iemand de deur. Ik zie Rayan's gezicht achter de deur uitkomen. Wanneer ik hem zie valt alles in mij weg, mijn gevoelens, alsof mijn organen er niet meer zijn, mijn maag voelt plots leeg. Rayan heeft een buisje onder zijn neus dat helemaal rond zijn hoofd gaat, waarschijnlijk een buisje dag extra zuurstof geeft.

"Rayan, gaat het wel goed met je?' Vraag ik met een zachte stem, op een rustige toon terwijl ik toch vol paniek en onrust zit. Rayan kijkt naar de grond.

"Kom binnen," zegt hij. Hij doet de deur verder open zodat ik binnenkan. Nu zie ik Rayan zijn hele lichaam achter de deur vandaan komen, hij heeft een soort karretje bij zich dat verbonden is aan het zuurstofbuisje. Het karretje doet me denken aan de film 'The Fault In Our Stars', wat me het ergste doet vrezen. Hopeloos, en nog steeds met al die vragen in mijn gedachten, stap ik langzaam naar binnen. Ik hoor dat Rayan de deur achter me toe doet, dan hoor ik het karretje rollen. De wieltjes vormen een stil en zacht gepiep, wat me rillingen geeft. Het geluid is zo stil, maar toch zo scherp.

"Ga maar zitten," zegt Rayan vriendelijk terwijl hij naar de zetel wijst waar we die ene keer de film 'Paper Towns' keken. Weer moet ik glimlachen als ik er aan terug dacht. Ik had toen Pika gezien voor de eerste keer, Rayan viel in slaap, we gingen daarna nog pizza eten en mijn schildpadden, Rayan en Aquarius, kopen.

Weer word ik uit mijn gedachten opgewekt door het scherpe, en deze keer ook het luide gepiep van de rollende wieltjes. Uit reflex bedek ik mijn oren met mijn handen.

"Sorry," verontschuldigd Rayan zich. "Ik kan daar ook niet zo goed tegen, na een tijd was ik wel gewend aan het gepiep," zegt Rayan glimlachend terwijl hij in de zetel gaat zitten. Ik ga naast hem neer zitten, ik zit rechts van hem, net zoals toen we de film keken.

Ik ga met mijn linkerbeen op de zetel zitten en mijn rechterbeen laat ik hangen, dat doet Rayan ook, zo zitten we recht tegenover elkaar. Mijn linkerarm hangt over de rugleuning van de zetel, mijn rechterarm rust hangend langs mijn lichaam. Rayan's linkerelleboog leunt op de rugleuning en zit met zijn hand in zijn haar. Zijn hand gaat steeds door zijn haar, alsof hij iets moeilijks gaat vertellen, alsof hij nerveus is.

"Rayan? Wat is er? Wat heb je aan de hand?" Vraag ik bezorgd. Rayan zucht.

"Ik ga gewoon heel direct zijn," vertelt Rayan. Zijn mond opent om het te zeggen, hij twijfelt even, maar zegt het dan toch.

Verdorie weer een cliffhanger ik hou van cliffhangers :))
Comment/vote ?
Sorry voor de trage update in de late avond aka vroege nacht. Ik had het heel druk :/ x

P.S. Vanaf nu ga ik weer een hele tijd in het pov schrijven van Noa :)