Your mine, I protect you

14

'Wat, ben jij helemaal gek geworden. Je bent nog maar zestien en nu al zwanger. Ga naar je kamer, ik wil je niet meer zien.' Schreeuwt mijn vader door het hele huis en mijn moeder kijkt me teleurgesteld aan. Ik loop of eigenlijk ren naar boven en smijt mijn kamerdeur dicht en ga op mijn bed liggen. Voor de zoveelste keer vraag ik me af waarom ik? Waarom ben ik nou weer zwanger? Had ik moeten wachten met het vertellen of was dit een goed moment? Ik weet het even niet meer. Ik pak mijn mobiel en typ het nummer van Lisa in.

'Hoe is het gegaan?' Vraagt ze zonder netjes hallo te zeggen.

'Nou als je het echt wil weten, niet goed. Mijn vader was woedend en mijn moeder teleurgesteld.' Zeg ik en het is stil aan de andere kant van de lijn.

'Hallo lies ben je er nog?' Vraag ik.

'Ja ik ben er nog, jeetje ik had zoiets wel verwacht van je ouders. Ze helpen je niet eens, wat een eikels.'

'Hè het zijn wel mijn ouders waar je het over hebt.' Zeg ik maar ik weet dat ze gelijk heeft ik bedoel ze hebben me altijd geholpen met alles en nu ik zwanger ben niet, slaat echt nergens op.

'Wat gaan we nou doen?' Vraag ik aan Lisa en hoor een wacht even. Ik wacht totdat ze antwoord geeft en tik ongeduldig op de achterkant van mijn mobiel.

'Ik ben nu even aan het zoeken naar een appartement vlakbij het restaurant van mijn tante.' Zegt ze.

'Ik wil dat we na onze examens zo snel mogelijk weg zijn uit dit vreselijken dorp en weg van jou vreselijke ouders.' Zegt ze.

'Je hebt gelijk maar weet je tante al dat ik graag bij haar restaurant wil werken?' Vraag ik.

'Ja dat heb ik haar verteld en je bent ook al aangenomen en net als mij mag je pas na je examens gaan werken dus we moeten nog eventjes wachten. Hou je dat zo lang vol?' Vraagt ze bezorgd.

'Ja ik negeer ze wel gewoon.' Zeg ik.

'Oké is goed ik kijk nog wel even naar een kamer op zoek maar moet eerst eten dus Bye.' Zegt ze en ze hangt op. Wat is het toch een fijne vriendin die Lisa. Ik kan echt niet zonder haar. Ik zie het al voor me Lisa en ik in een apparaten wonend met mijn baby en elke dag aan het werk in het restaurant, ik weet zeker dat dat veel fijner zou zijn dan hier thuis zitten bij mijn ouders die zich waarschijnlijk schamen voor mij maar dat boeit me helemaal niks. Ik bedoel misschien is het wel mijn vaders schuld want hij heeft gokschulden zei mama dus misschien wouden ze hem hier voor wel terug pakken. Je weet maar nooit. Ik ga van mijn bed af en begin wat te leren voor mijn examens die ik moet halen anders ben ik hier nog lang niet weg.