Your mine, I protect you

3

'Sofie van dijk?' Vraagt één van de agenten waardoor ik knik. Ze lopen het huis binnen en ik word ondervraagt.

'Wat is hier in vredesnaam gebeurt?' Vraagt mijn vader als hij en mijn moeder binnen komen. Ik zit met een kopje thee voor me aan tafel. Normaal hoor ik nu te werken maar ik heb afgebeld en ook mijn vriendinnen weten van de inbraak. Ze wouden nog langskomen maar ik heb gezegd dat dat niet hoefde. Nu zit ik hier te luisteren naar het geschreeuw van mij ouders.

'Hoe heeft dit kunnen gebeuren? We sluiten altijd goed af.' Roept mijn moeder gefrustreerd.

'Als we het goed hebben is dit op de zelfde manier gebeurt als bij mevrouw en meneer Schepen, bij hun is er gisteren ingebroken.' Zegt de agente. Hoe zou mijn kamer er eigenlijk uit zien?

'Mag ik naar mijn kamer?' Vraag ik netjes. De agent knikt waardoor ik snel mijn boekentas pak en naar boven ren. Als ik boven ben loop ik snel naar mijn kamer toe en zie dat ook mijn kamer een rommel is. Als ik alles op de goed plek heb neergelegd merk ik dat er niks gestolen is van mij. Waarom wel spullen van mijn ouders en niet van mij? Ik loop naar beneden en zie mijn ouders en de agenten op de bank naar de camera beelden kijken.

'Ik mis niks van mijn kamer, er is alleen wat van jullie gestolen.' Zeg ik. Ze kijken me verbaast aan.

'Dat is gek, op de camera beelden is ook niet veel te zien alleen een zwarte auto.' Zegt mijn vader. Ik schrik bij het woord zwarte. Zou het die zwarte auto zijn die harder reed dan 30 km? Ik denk het wel maar ik zeg niks tegen de agenten.

~

'Dus jullie weten nog niet wie het heeft gedaan?' Vraagt Melissa aan mij.

'Nee, alleen spullen van mijn ouders zijn gestolen en niks van mij.' Zeg ik en ik doe mijn kluisje dicht.

'Hé Sofie, hebben ze veel meegenomen?' Schreeuwt Joep door de gang.

'Oh wat haat ik die gozer.' Fluistert Lisa en ik draai me lachend om.

'Oh hallo Joep, vroeg je iets?' Vraag ik aan hem.

'Ja, heb jij een gehoorapparaat nodig?'

'Nee, jij?' Vraag ik. Hij laat een harde zucht horen.

'Wat is er Joep? Ben ik vervelend?' Vraag ik aan hem. Ik zie hem boos worden.

'Ja je bent vervelend.' Zegt hij en hij komt met zijn hoofd dichtbij mij.

'Dan weet je hoe het voelt als iemand jou na doet.' Zeg ik en ik loop weg.

'Hahah Soof, dit had ik niet van jou verwacht.' Zegt Lisa terwijl we lachend het lokaal binnen lopen.

'Zo de dames hebben weer eens een vrolijke bui.' Zegt meneer Visser.

'Ja meneer, Sofie heeft Joep net gekwetst en dat is nog nooit iemand gelukt.' Zegt Melissa lachend. Meneer visser moet ook lachen en wijst naar onze plek. Zonder dat hij wat moet zeggen gaan we op onze plek zitten en begint meneer visser de les.

'Goed kinderen, ik wil dat jullie je gevoelens op een papiertje gaan zetten en dat maakt niet uit hoe. Je mag het doen door een gedicht te maken of een verhaal.' Vertelt hij.

'Meneer, mag je ook tekenen?' Vraagt jasmine aan hem. Jasmine zit ook bij ons in de klas en zij wil altijd tekenen.

'Ja dat mag ook, als jij zo je gevoelens wil uiten.' Zegt hij en hij deels de blaadjes uit en ik begin te schrijven. Ik denk dat ik een gedicht ga maken. De deur gaat met een zwaai open en met een klap dicht. Ik zie Joep langs mij lopen en hij geeft mij een dodelijke blik.

'Meneer Sneijder waar kom jij zo laat vandaan?' Vraagt meneer visser Nieuwsgierig.

'Sigaretje roken.' Geeft Joep als antwoord.

'Doe dat de volgende keer voor de les en niet in mij les. Ik schrijf je op als te laat.'

'U doet maar.' Zegt Joep ongeïnteresseerd en ik ga veder met het schrijven van mijn gedicht.

Ik ben ik
Ik ben niet volmaakt
Ik ben niet perfect
Maar zo ben ik
Ik weet wie ik ben
Ik weet wat ik wil
Soms ben ik een prater
Soms ben ik stil
Om mij te leren kennen
Moet je dit kunnen leren:
Ik ben wie ik zijn wil
En zo moet je mij maar accepteren

'Oké kinderen het is tijd, lever je gedichten of wat je ook hebt gemaakt maar in en ga naar je volgende les.' Roept meneer visser en iedereen pakt zijn of haar spullen bij elkaar en levert het papiertje in.