Your mine, I protect you

22

Ik word wakker en wrijf in mijn ogen. Oh wat ben ik moe. Ik heb bijna geen oog dicht gedaan omdat ik alleen maar aan Fay en de bevalling moest denken. Het is normaal dat dat de eerste nacht gebeurd heb ik ergens gelezen maar het voelt niet fijn. Ik stap uit bed en kijk naar het kleine wiegje waar Fay in ligt. Gisteren heeft Marian haar wiegje naast mijn bed gelegd zodat ze dicht bij mij is en zich vertrouwder voelt. Ik kijk in het wiegje en zie Fay rustig slapen. Vannacht ben ik er een paar keer uit geweest omdat ze onrustig was en moest huilen maar daar zie je nu helemaal niks meer van. Nu zie ik een mooi meisje slapend in haar wiegje en dromend over weet ik veel wat. Ik loop voorzichtig uit de slaapkamer en zie Amber in de woonkamer zitten.

'Goedemorgen.' Zegt ik gapend en ik ga naast op de bank zitten.

'Goedemorgen mama. Heb je lekker geslapen?' Vraagt Amber. Ik grinnik en geef haar een speelse duw.

'Nee, en jij? Heb jij een beetje kunnen slapen?' Vraag ik aan haar en ontgrendel mijn mobiel.

'Ja, heerlijk. Ik heb helemaal geen last gehad van Fay.' Zegt ze en ze kijkt op haar horloge.

'Shit, ik moet gaan.' Zegt ze en ze loop als een gek naar de gang.

'Marian komt zo niet vergeten.' Zegt ze snel voordat ze de deur sluit.

'Oké, veel plezier met werken.' Zeg ik snel en ik hoor de deur dicht gaan. Ik richt me weer op mijn mobiel en zie dat ik dat ik heel veel whatsappjes heb van mijn ouders. Ik laat een zucht horen en smijt mijn mobiel weg. Ik ga met mijn hand door mijn haren en sta op om eten te pakken maar ik kom niet veder dan drie stappen als ik de bel hoor gaan. Daar zal je Marian hebben. Ik loop naar de gang en open de deur.

'Goedemorgen Sofie.' Zegt ze en ik laat haar binnen.

'Goedemorgen.' Zeg ik en ik loop naar de keuken voor een bakje yoghurt.

'Heb je een beetje kunnen slapen?' Vraagt ze als ze de keuken binnen komt.

'Nee en Fay ook niet echt.' Zeg ik en ik doe yoghurt in het bakje.

'Ja dat is normaal maar dat had ik je allang uitgelegd.' Zegt ze en ik knik.

'Sorry Marian. Ik ben niet echt in de stemming.' Zeg ik en ik neem een hap.

'Geeft niet. Zou ik even thee maken dan kan jij rustig je yoghurt eten voordat Fay wakker word.' Zegt ze en ik neem plaats op de bank.

'Je bent echt een schat Marian.' Zeg ik en ik neem plaats op de bank.

'Alsjeblieft.' Zegt ze als ze mijn kopje thee voor me neer zet en plaats neemt op de bank.

'Ik kan altijd zo genieten van een kop thee in alle rust.' Zegt ze zuchtend en ik verwissel grinnikend mijn lege bakje voor mijn kopje thee.

'Ik heb nog nooit echt van de rust genoten. Misschien moet ik dat eens gaan proberen om alle gedachten en problemen opzij te zetten.' Zeg ik en ik neem een slok van mijn thee.

'Waar zijn je vriendinnen?' Vraagt ze na een tijdje.

'Amber is aan het werk en Lisa slaapt altijd uit als ze niet hoeft te werken.' Zeg ik.

'Heeft u kinderen?' Vraag ik en sla snel mijn hand voor mijn mond.

'Sorry.' Zeg ik snel maar Marian wuift het weg.

'Ik heb drie kinderen. Mijn oudste zoon Cameron is vijfentwintig, hij is getrouwd en samen met Serena zijn vrouw hebben ze een zoontje Joep van drie jaar. Ik heb ook nog een dochter Summer van tweeëntwintig, zij is verloof met Eric en samen hebben ze de tweeling Siem en Jip van twee jaar. En dan heb ik nog mijn laatste kind, Jayden. Hij is negentien en word binnen kort twintig. Hij heeft geen vriendin en ook geen kinderen. Ik heb deze kinderen van een fantastische man. Mijn Engelse man en ik zijn al achtentwintig jaar getrouwd en zijn nog altijd gelukkig met elkaar.' Verteld ze mij. Ik zit met gekruiste benen tegenover haar en verwerk haar hele verhaal.

'Wow, ik had verwacht dat uw kinderen nog maar net naar de middelbare school gingen.' Zeg ik waardoor Marian begint te lachen.

'Was het maar waar dan kon ik nog langer van ze genieten maar nee. Mijn man en ik waren er vroeg bij.' Zegt ze blij. Ik hoor Fay huilen.

'Er is iemand wakker.' Zeg ik grinnikend. We lopen samen naar mijn slaapkamer. Ik open zachtjes de deur en loop naar het wiegje toe waar Fay klaar wakker in ligt te huilen.

'Sssst.' Zegt ik sussend en ik pak haar voorzichtig op. 'Mama is bij jou. Niet huilen.' Zeg ik en ik beweeg haar voorzichtig heen en weer waardoor ze na een paar minuten stopt met huilen.