Here's to the girl: The One Who Hurt the Most [Slow Update]

Chapter 4: Feel a loss

Masakit ang tagpong yun kay Gaby, kitang kita ko ang pagkadismaya sa mukha nya ng hindi man lang sya pansinin ng lalaking minahal nya dati at ang masama pa ron ay kailan lang naman sila naghiwalay. Pero nagsmistulang hindi sya kilala nito.

Kitang kita ko mula sa likod ang mga buntong hininga nya. Hindi ko lang sya magawang lapitan sa ngayon dahil nasa loob kami ng klase sa ilalim ng isang magaling na propesor ng Psychology. Alam kong kakayanin ni Gaby na ipasa ang subject na ito, kahit anong sakit pa ang nararamdaman nya lalong lalo na at nasa isang klase pa sila ni Josh.

Nakita ko si Gaby na seryosong nakatingin at mukhang nakikinig sa professor sa unahan kaya, nagsimula na rin akong makinig.

Josh's POV:

Walang humpay ang bibig ng professor namin sa unahan. Kwento ng kwento ng bagay na sya lang naman ang nakakaintindi. Ganito ba talaga sa College? Iniisip ko pa lang alamin yung mga pinipilit nyang ipaintindi sa amin nasasawa na ako. Malamang kapareho ko lang na nababagot itong mga katabi ko. 

"Pre, ano bang gusto mong gawin ko sa matandang yan masyadong syang maraming kinukuda!", bulong sa'kin ni Fred, isa sa mga ka-block mate ko sa Architecture.

"Tang'na pre! Lalayasan ko na nga eh!." sagot ko naman sa kanya.

Ngingisi ngising bumalik sa maayos na pagkakaupo si Fred at nagkunwaring nakikinig at nagsusulat sa notebook nya. Plastik mo men! Panay naman ang tingin nitong si Sunshine sa akin na mahiya mo gusto na kong lamunin ng buhay, kaninang kanina pa. Akala nya siguro maganda sya, mukha kaya syang taong espasol! 

Nag-enroll ako dito at kailangan kong ipasa tong simpleng Psychology na to na wala naman kinalaman sa kurso ko. 

Pinilit kong makinig sa pinagsasabi ng matanda sa harapan, ano pa nga bang magagawa ko. Haaaaay Pucha!! Sino bang Sigmund Sigmund ang pinagsasabi nya, andami dami pa nyang teoryang binabanggit. Pero, wala, tuloy-tuloy pa rin ang bibig nya. Hmmmf, Wala naman kayang nakikinig!

**  " And Sigmund Freud also focuses on some of the area including the proposal and development of the concepts of the extroverted and introverted personality, archetypes, and the collective unconscious. The issues that he dealt with arose from his personal experiences."

Ano daw yun? Wala na talaga akong maintindihan.

** "I'm Sorry, sir?"

Pigil ng isang babae.

** " Ahmm, Sir are we still talkin' about Sigmund Freud or CARL JUNG po?", sabi nya. "Kasi according po dun sa napanood kong movie nilang A Dangerous Method sya ang nagwork to counterpart Freud's theory at  that was heavily influenced by Jung's patient na si Sabina Spielrein na noong panahon na yun ay karelasyon nya." dagdag pa nya

** "Ate kalma ka lang first day lang naten!", asar ni Sunshine dito, hindi naman sya pinansin ng  babaeng sumagot.

** "Yeah that's right!! What's your name again, ma'am." sabay turo ng professor sa babaeng yun.

** " Gabrielle Montero, Sir.", sabi nya

** "Thank you hija, tama ang mg sinabi mo It's Carl Jung and thank you again for correcting me. Si Carl Jung . . . . . . . . . . ." , acknowledge nya kay Gabrielle at nagtuloy na syang mag turo ng kung anu-ano.

** "Pasikat si Ate, first day na first day... tingnan ko lang kung hanggang finals makapagpabibo pa yan.. ", pabulong na komento ng intrimitidang mukang espasol na pustahan hindi naman alam ang sinabi ni Gabrielle.

Hindi ko na ikinagulat kay Gaby ang mga batikos nya kanina sa prof namin. Parang gusto ko syang lapitan, hawakan at sabihing Proud ako sa kanya. Proud akong ipahiya nya ang professor namin.

Who would ever forget that pretty face that you'll ever wish to look forever. Who wouldn't be proud with her very intelligent persona, her deep thoughts and her smart mouth. And who am I to forget her.

As I look at her,  it seems like she's in a middle of some kind of dilemma and that laughing for her is a very difficult job. She don’t even smile. She's always serious. 

Hindi ko sya matatakasan kahit anong gawin ko. Hindi ko sya matingnan dahil ayokong makitang nasaktan sya at patuloy ko pa rin syang nasasaktan. I kills me to accept the fact na hindi ko sya kayang tulungan. I feel sad every time I see her exhausted and tired. I wanna make things easy for her but how the hell can I do it? When the cause of all of her sadness is non other than ME.

Back then, She's not like that. Back then, every time I look at her, I always see that warm smile in her pretty face and how she reacts with my silly jokes, I MISS THAT BADLY. I want to see her smile again just like the old times.   But I don't know how to...... 

I don't even have the guts.....

It's not because I never loved her, its just that I'M COMPLICATED.