Yatağımın ucundaki masada antidepresan adlı küçük zehirli haplarım, onları içmem için bekliyordu. Yaklaşık 3 aydır rehabilitasyon merkezinde bulunuyorum. Bu hapların tedavimde bana yardımcı olacağını söyleyen doktorların yüzünden her gün bu eziyete maruz kalıyor ve hiçbir faydasını gördüğüme inanmıyordum. Bu tımarhaneye (rehabilitasyon merkezi bana bunu anımsatıyor) uyuşturucu ve alkol tedavisi için beni tıkadılar. Halbuki benim kurtuluşum sadece aile sevgisinde saklıydı. Ama ailem benimle ilgilenmek bana sahip çıkmak yerine buranın bana daha iyi geleceğini savunmuşlardı. Sanki bu alışkanlıklara başlama sebebim onlar değilmiş gibi gayet soğukkanlıydılar.
İkisi de tam bir işkolikti küçüklüğümden beri maddi ihtiyaçlarımı karşılamak dışında bana karşı yaptıkları hiç bir şey yoktu. Hiçbir doğum günümü bile bugüne kadar kutlamamışlardı ve hep bahaneleri şu olurdu ''çok önemli bir toplantımız var''. Hep yalnız büyüdüğüm için zamanla içime kapanmış ve kötü alışkanlıklar edinmiştim. Ve şimdi işte buradayım, yaşarken ölü olmak sözü sanırsam tam şu anki hayatımın özeti olabilirdi.
Hemşirelerden biri bana seslendi ''Hadi Arya bahçede yürüyüş vakti'' Ah tanrım yerimden kalkacak halim bile yok lütfen beni müsait bir yerde diğer boyuta bırakın. Zorla yerimden doğruldum ve hemşirenin koluna girerek bahçede yürümeye başladım. Kendimi bu zamanlarda tuvalet için dışarı çıkartılmış bir köpek gibi hissetmekten alıkoyamıyordum. Bahçede yürürken biri dikkatimi çekti onu ilk kez görüyordum sarı uzun saçlı, kirli sakallı en fazla 20 yaşında olabileceğini düşündüğüm bir erkek vardı karşımda. Bankın üzerine oturmuş bulutları izliyordu. Sanırsam buraya yeni gelmişti onu daha önce hiç gördüğümü hatırlamıyordum. Ona bakarken bir anda gözleri bana doğru çevrildi biriyle göz göze gelmeyi sevmediğim için hemen bakışlarımı o yönden çevirip bahçede hemşire ile turlamaya devam ettim. Hala bakışları üstümdeydi karıncalanma hissimden bunu anlamıştım. Bende deniz manzarasını gören bir banka oturdum ve manzarayı izlemeye başladım. Hemşire diğer hastalarla ilgilenmek için yanımdan ayrıldı, sonunda yalnızdım her zamanki gibi diye düşündüm. Ama bundan rahatsız olmuyordum , kendimin en iyi dostu yine bendim sonuçta. Bu hatta zamanla hoşuma bile gitmeye başlamıştı diyebilirdim.
Yanıma birinin oturduğunu hissettim bu o uzun saçlı çocuktu. Kibar bir ses tonuyla '' Merhaba ben Edis '' dedi sıcak bir gülümsemeyle. ''Merhaba Bende Arya'' dedim aynı şekilde. ''Memnun oldum Arya ben buraya uyuşturucu ve alkol tedavisi için geldim ama şimdiden hapsolmuş gibi hissediyorum. Sen ne tedavisi için buradasın?'' Boğazımı temizleyerek ''Bende seninle aynı kaderi paylaşıyorum'' dedim. Suratı biraz asıldı ve '' Umarım her şey yoluna girer ne zamandır beri buradasın?'' ''3 aydan beri buradayım ama iyi olmadığımı düşündükleri için hala bu tımarhaneye beni hapsediyorlar'' bunu söylerken sesim ağlayacak gibi çıkmıştı. Kahretsin daha yeni tanıştığım bir insanın yanında ağlamak çok utanç vericiydi. Bir anda elini elimin üstüne koyarak ''Merak etme sen bunu yenebilecek kadar güçlü bir kızsın'' dedi. Biraz şaşırarak ''Beni daha tanımıyorsun bile güçlü olduğumu nereden biliyorsun?'' Bunu söyleyince yüzüne bir gülümseme yayıldı ve ''Böyle bakışları olan bir kız asla güçsüz olamaz.'' dedi. Duyduğum şey karşısında afallamıştım. Umarım yanaklarım kızarmamıştır diye düşündüm. Ani bir hareketle ayağa kalkarak ''Tanıştığıma tekrar memnun oldum Arya senle daha uzun sohbet etmek isterim kendine dikkat et'' diyerek yanımdan uzaklaştı. Beni nedense bir anda etkilemişti. Tedavi sürecinde olan birine göre fazla neşeli ve olgun hareketleri vardı. Dışarıdan biri olsam onun sorunları olduğuna inanmazdım. Biraz daha bankta oturduktan sonra odama doğru çıktım. Kapının önünde küçük bir kutu vardı kutuyu yerden alarak içeri girdim. Yatağın üstüne oturduğumda kutuyu açtım ve içinden sonsuzluk işareti olan bir kolye ile küçük bir not çıktı üstünde ''Bir sonsuz kadar güçlüsün bunu unutma'' yazıyordu. Bunu kim göndermişti bana diye düşündüm ve aklıma bugün Edis ile yaptığımız konuşma geldi. Çok şaşırmıştım hayatımda ilk kez biri bana böyle güzel bir sürpriz yapmıştı. Daha yeni tanışmıştık böyle bir şeyi asla beklemezdim. Bu sevinç ve şaşkınlığın üzerine yatağa uzandım ardından kolyeyi boynuma takarak huzurlu bir uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karmaşık
Fiksi Remaja''Merak etme sen bunu yenebilecek kadar güçlü bir kızsın'' dedi. Biraz şaşırarak ''Beni daha tanımıyorsun bile güçlü olduğumu nereden biliyorsun?'' dedim. Bunu söyleyince yüzüne bir gülümseme yayıldı ''Böyle bakışları olan bir kız asla güçsüz olamaz...
