Karmaşık

Bölüm 2

Bugün ailelerle görüşme günüydü. Acaba gelirler mi diye kuşkudaydım ki bir anda içeriye annemle babam girdi. İlk babam sonrada annem bana sıkıca sarıldı. Sanırsam bu kadar sıkıca bir sarılmayı en son 5 yaşımdayken almıştım. Annem bileklerim de jilet izi var mı diye bakmaya başlamıştı. Yüzünü bana çevirip ''Bileklerini kesme alışkanlığını bıraktığına sevindim doktorlarınla konuştum durumun iyiye gidiyormuş alkol ve uyuşturucuyu hayatından çıkarmayı başarabilmişler. Psikoloji durumun tam anlamıyla düzelene kadar burada bir süre daha kalacakmışsın hayatım.'' dedi yüzü nötr bir şekilde. Bir süre daha burada kalacağım için sevinsem mi üzülsem mi  bilemiyordum. Burada kalsam kapana kısılmış ve boş hissediyordum ama eve dönersem de ailemin beni umursamayan tavırlara psikolojimi yıpratacaktı. Soğuk bir ses tonuyla ''Pekala'' demekle yetindim.

Ne diyebilirdim ki  zaten yaşamak için yaşıyordum bu olayda bana koymazdı herhalde. Biri kapıyı tıklattı; boğazımı temizleyerek '' girin'' diye seslendim. Kapıdaki kişi Edis'ti '' Afedersiniz rahatsız ettim ben sonra geleyim en iyisi '' dedi mahcup bir sesle. Tam giderken babam '' Gel oğlum ne rahatsızlığı kızımın arkadaşları bizi rahatsız etmez'' dedi. Edis'te '' Teşekkür ederim efendim '' dedi ve kapıyı kapatarak içeri girdi. Annem Edis'e bakarak '' Kızımın bir arkadaş edinmesine çok sevindim. İsmin nedir oğlum? .''  '' İsmim Edis Efendim. '' ''Benim ismim de Firdevs Arya'nın babasının ismi de Kemal tanıştığımıza çok memnun olduk.'' ''Bende memnun oldum'' dedi Edis mahcup bir şekilde utanmış gibiydi. Babam telefonuna bakarak ''Kızım 1 saat sonra annenle katılacağımız önemli bir toplantı var seni iyi gördük yakın zamanda yine geleceğiz kendine dikkat et tamam mı'' dedi. Her zaman olduğu gibi iş toplantıları vardı. Üzüldüğümü belli etmeyerek '' Ederim tabi siz de kendinize iyi bakın '' dedim. İkisi de bana sarıldı, odadan çıkmadan önce babam Edis'in kulağına bir şeyler fısıldadı ve ikisi de gülümsediler ardından annemle babam odadan çıktılar. Babamın Edis'e ne dediğini merak etmiştim ama sormayacaktım.

Edis ile odada yalnız kalmıştık bana doğru yürüyerek yatağımın üstüne oturdu. Gülümseyerek ''Ailen çok iyi insanlar seni çok seviyorlar'' dedi. Baygın bir sesle '' Buz dağının görünen kısmına aldanma benim dışımda her şeyle ilgililerdir, özellikle iş konusunda.'' dedim. Ortamda kısa bir süreliğine sessizlik oldu sessizliği ilk bozan edis oldu '' Hediyeni beğendin mi ?'' diye sordu. Boynumda takılı olan kolyeyi göstererek '' Bunun kadar özel bir hediye almamıştım sana teşekkür ederim seni fazla tanımıyorum ama nedensizce çok yakın hissediyorum.'' Söylediğim şeye gülümseyerek ''Asıl ben sana teşekkür ederim hayatım da her zaman bu kadar özel insanlarla muhabbet etme şansım olmuyor bana bunun için şans tanıman gurur verici.'' ''Edis, ben normal bir insanım beni özel yapan ne var ki söylediğin cümleler beni şaşırtıyor.'' Oturuşunu dikleştirdi, gözlerimin içine bakarak '' Kendin olman seni özel yapıyor, senin rengin bu hiç kimseye benzemiyorsun kendinin farkına varmalısın Arya.'' Vay be diye geçirdim içimden, hayatımda ilk kez biri bana kendimi özel hissettiriyordu ve ilginç olan bunu daha yeni tanıdığım birinin yapıyor olmasıydı.

Dedikleri karşısında gülümsemekle yetindim. Bu çocuk karşısında dilim tutuluyor, aklım karışıyordu, ilk kez birine karşı böyle hisler hissediyordum. Yatağımın yanında duran defteri eline aldı'' Bu nedir?'' diye sordu. ''Bir şeyler yazıyorum içine canım sıkıldıkça.'' ''Göz atmamda bir sakınca olur mu?'' İçten bir sesle  ''Olmaz tabi bakabilirsin'' dedim. Defteri nazikçe açarak incelemeye başladı. Onu bir şey yaparken izlemek zevkliydi sarı uzun saçları yüzünün önüne düşüyordu, bu onu gerçekten çekici yapıyordu. Elleri de güzeldi kemikli ve inceydi bu çok zarif diye düşündüm. Gözü bir şiire takıldı gözlerini bana çevirerek ''Bu şiir bir muhteşem sen muazzam bir yeteneksin.'' Gülümseyerek ''Teşekkür ederim beni çok mutlu ettin hangi şiirim bana sesli okur musun?.'' Dedim Oda kibarca bir şekilde ''Tabi ki'' dedi ve sonra sesini ayarlayarak okumaya başladı.

Bugün de yatağımın yanı soğuk

Kaybettiğim sıcaklık nerede ?

İstediğim sadece bir umut

Oysaki artık o çok derinlerde.

Şiir okumayı bitirdiğinde rüyada gibiydim. Bu şiiri onun sesinden duymak kalbimi ısıtmıştı. Yüzüme uzun uzun baktı ''Bu dörtlük benim için çok şeyi anlatıyor beni gerçekten çok etkiledim.'' Dedi. Gerçekten etkilenmişti bana büyülenmiş gibi bakıyordu ve bu da bana garip hissettiriyordu. İçimde ona sarılma isteği doğmuştu bunu neden hissediyorum bilmiyordum. Bu bir yandan dünyadaki en tehlikeli şeydi bir yandan da dünyadaki en doğru şeydi. Belki de her şeyi akışına bırakmak gerekiyordu anı yaşamayı öğrenmeliydim. Deneyecektim belki de böyle davranmam her şeyi değiştirecekti...