BTS AND GOT7:GOOD AND BAD

JUNGKOOK, !!TEYZEM!! VE BEN

Ben hâlâ şaşkın bir halde Jungkook'un benim süper kahramanım olduğunu düşünürken Namjoon artık dövmeyi bıraktı fakat Jungkook hâlâ adamı dövüyordu. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp Jungkook'u sakinleştirmeye çalıştım. Fakat O beni pek tınlamıyor gibiydi. En son ağzımdan "Yeter dur artık katil mi olmak istiyorsun" diye bir cümle çıktı. O da sonunda bana hak verdi ve bize "İyi misiniz?" diye bir soru yöneltti. Bizde onaylayınca beşimiz birlikte oradan uzaklaştık. Ben ortadayım. Sol tarafımda Dong-sun ve Bon-hwa, sağımda ise sırayla Namjoon ve Jungkook vardı. Yürürken Dong-sun ve Bon-hwa'ya baktım ve onların hâlâ olayın şokunu atlatamadıklarını gördüm. Tam onlarla konuşacakken Namjoon neden bizim bir başımıza buralarda olduğumuzu sordu. Bizde okuldan çıkınca eve dönmek için bu yolu kullanmamız gerektiğini söyledik. Namjoon kafasını onaylar bir biçimde salladı.

Kızlara döndüm ve nerede oturduklarını sordum. Söyledikleri cevaba karşın şaşırmıştım. Çünkü oturdukları ev benim evimin karşısındaydı. Yalnız biz bunları konuşurken Jungkook'un hiç konuşmadığının farkına vardım. Evet konuşmuyordu. Namjoon ile yer değiştirdim ve endişeli bir şekilde Jungkook'un başını tek elimle çenesinden tutup kaldırdım. Ve Korktum. Çünkü burnu kanıyordu. Ona bunu söylemediği için kızmak istiyordum ama şuan kızmak için doğru zaman değildi. İyiki benim evime çok yakınız diye düşündüm. Hemen çantamdaki peçeteye yöneldim ve diğer kalan 3 kişi "Ne oldu?" diye soran gözlerle bana baktı. Jungkook'un burnunu gördükleri anda hepsi durdu. Peçeteyi Jungkook'a verdim ve bunun yeterli olmadığını anladım. İçim rahat değildi. Namjoon'a ve kızlara onunla en iyi şekilde ilgileneceğimi söyledim. Bunun üzerine Namjoon bana güvendiğini söyledi. Bende teşekkür ederek hemen Jungkook'u hızlıca evime çıkardım. Zile bastım ve kapıyı teyzem açtı.

Jungkook'u tanımadığı için panikledi. Teyzeme açıklama yapacak hâlde olmadığımı söyledim ve hemen Jungkook'u koltuğa oturttum. Koşarak ilk yardım çantasını aldım ve hemen Ona pansuman yaptım farkettim ki kolunda çizikler vardı. Çiziklere dokunduğumda "Aish!" dedi. Bende "Çok mu acıyor" diye sordum. Bana cevap olarak "Hayır bana dokunmanla birlikte sanırım vücudum aşırı adrenalin hormonu salgıladı. Kalbimde oluşan aşırı heyecan nedeniyle bunu söylemiş olabilirim" dedi. Tabi ben bunun üzerine ona tavşan gibi bakmaya başladım. Bana "Bir daha öyle bakma çok tatlı oluyorsun" dedi. Bu kadarına daha fazla dayanamayıp son olarak Jungkook'un koluna yara bandını yapıştırıp kalktım. İlk yardım çantasını yerine koydum. Ve arkadan Jungkook'un teyzeme "Merhaba efendim ben Jungkook" dediğini duydum. Hızlıca arkama döndüm ve onların oturup güle güle konuştuklarını gördüm. İçimden "Hep beni bulur zaten bir bu eksikti" dedim. Ben içimden söylediğimi zannediyordum. Ama dışarı kaçmış olmalı, çünkü teyzem "Çok konuşma kızım hadi git bir kahve falan yap damadımla içelim" dedi. Tabi benim gözlerim faltaşı gibi açıldı "DAMAT MI !?" dedim. Teyzem ne diyeceğini bilmiyordu bende bunun üzerine mutfağa gittim, kahveleri yaptım ve getirdim. Teyzem ben oturduğum anda "SİZ SEVGİLİ MİSİNİZ?" diye sordu. Ve aynı anda Jungkook ile göz göze geldik!

EVET BİR BÖLÜM DAHA BİTTİ. HATAM VARSA ÇOK ÖZÜR DİLİYORUM. OY VERİRSENIZ SEVİNİRİM. BİRDE YORUM YAPINIZ LÜTFEN.♡SİZLERİ SEVİYORUM♡