Benimle Kal

2. Güç

Arkadaşlar beğenirseniz sevinirim....

Eve gelmiştik. Melikeye babam işe yaramayacağını bilsede benim ısrarım üzerine kanamasına bez ile sargıladı. Kardeşim için o oğlanı bulmam lazımdı.

-Bu küçük şey nasıl olurda bir insanı öldürebilir??

Dedim babama.

-Biz vampirler için küçük ama insanlar için kalpten kurşun yemek gibi bir şey...

Melikenin yanına çömeldim ve şunu fısıldadım.

-Seni kurtaracağım kardeşim...

Mavi gözleri kapanmış, güzel vücudu bir gül gibi solgun, gülüşü ise artık sadece bir dudaktan ibaretti.

Mavi gülüm dayan!! Ablan seni kurtaracak.

-Anne ne bekliyoruz?? Şu oğlanı bulup kardeşimi kurtaralım!!!

-Bahsettiğin şey denildiği kadar kolay değil!!! Biz kırmızılar oraya gidemeyiz.

-Peki bir yolu yok mu??

-Sadece bir yol var! Kırmav diye bir mağara var! O oğlanı sadece orada bulabiliriz.

-Tamam ben oraya giderim.

-Tek başına olmaz!!

-Anne baba siz burada kalıp melikeyi koruyun yeter!!

-Daha henüz vampir güçlerini keşfetmedin...

-Ne güzel işte, orada keşfederim.

Babam bana oraya hızlı gitmem için son model bir motor verdi.
Annemin öğütlerini dinledikten sonra yola koyuldum.

Babam kulağıma küçük bir kulaklık verdiği için onunla konuşabiliyordum
Mağaraya yarım saat kadar gittikten sonra vardım. Babama kulaklıktan söyledim ve hazır olduğumu hissettiğim anda mağaraya girdim.

Çok karanlıktı. Mağara sanki uzun bir yolmuş gibi dümdüz devam ediyordu. Aniden arkamdan birisi kulaklığımı çıkarttı ve bir eli kolumu diğer eliyle ise boğazımı tuttu. 

-Kimsin sen??

Dedi kalın bir sesle.

Boğazım acımaya başlamıştı. Arkadan tekme attım ve önümü ona dönmemle gözümün kapanması bir oldu. Tek hissedebildiğim ellerimin ve ayaklarımın bağlı gözümün ise kapalı olduğuydu. 

-Lütfen....çöz beni! Kardeşim için sana ihtiyacım var!! Ben buraya sana zarar vermeye gelmedim!! Lütfen beni duyuyorsan cevap ver!!!!

Diye bağırdım. Sesim yankılanmıştı.

-Niye beni istiyorsun???

Dedi aynı ses.

-Kardeşim vampir iğnesi ile iğnelendi her an ölebilir...O bir insan bu acıya dayanamaz.!!!

Biraz bekledikten sonra dibimde olduğunu hissettim.

-Yaklaşma bana!!!

Diye bağırdım.

-Sen insan değilsin!!!

Dedi sinirli bir sesle.

-Sen de değilsin!! Mavilerden sin.

-Kırmızılar....Sen onlardansın.

-Evet. Ama bununla ilgisi yok!!! Ben sadece kardeşimi kurtarmanı istiyorum!!

-Ya yalan söylüyorsan!!!

-İnanıp  inanmamak sana kalmış!!

Gözlerini belirsiz bir yere dikerek biraz düşünmeye zaman bıraktı.