Benimle Kal

8. aşk

Multimedya kaya!!....

Arabadan indikten sonra eve doğru yürümeye başladım.
Bir yerde durup taksi çevirmeyi düşündüm. Elimi uzatıp taksi çevirmeye çalıştım. En sonunda kaldırım köşesine oturdum.

Yola baktığımda gözüme vuran ışık ile araba geldiğini fark ettim.

Melike'nin ağzından...

Melis'i iyice merak etmeye başlamıştım. Annem ve babam uyumuşlardı bile.

Biraz daha bekledikten sonra üstümü giyindim ve Melis'i aramaya çıktım.
Nereye gider ki??

Soğuk havada beni çıkartan bu kız işte sorumsuzun teki!!

Biraz dinlenmek için bir durağa oturdum. Birden cebimde titreşim hissettim. Telefonumu cebimden çıkarttım ve kimin aradığına baktım. Bilinmeyen numaraydı.
Bu münasebetsiz de kimdi??!!

-Alo!??

Dedim.

-Alo Melike?

-Kimsin?? Seni tanıdığımı sanmıyorum!

Dedim.

-Küçük hanımın kardeşi...

-Kaya??!!

-Evet benim.

-Gecenin bu saatinde hangi münasebetsiz aradı diyordum bende!?

-Gecenin bu saatiyse....Dışarı da ne işin var?

-Heyyy! Sen benim dışarı da olduğumu nereden biliyorsun??

Dedim ve ayağa kalkıp etrafa bakmaya başladım. Bakarken telefon kapandı. Birden üstümde lazer ışığı olduğunu fark ettim.

Işık hızıyla bir şey beni çekti ve yere düştük. Yüzüme gelen kapşonlumu yüzümden çektim.
Dibimde Kaya vardı. Bir kolu ensemde diğeri ise karnımdaydı.

Hızla kalktı ve koşarak bir evin içine girdi.
Yavaşça kalktım ama hala yerdeydim oturuyordum.

-Wow....Çok hızlı....

Dedim kendi kendime. İyi de bu Kaya nereye gitti??

-Kaya!! Heyyy!!!

Melis'in ağzından...

Gözlerimi kısarak arabaya bakmaya çalıştım. Araba tam önümde durdu.

Normalde filmlerde insanlar karşısındakine bakmak için camı açıp bakarlardı. Ama bu arabadan kimse cami açıp da bana bakmadı. Arabaya biraz yaklaştım ve cama  yapışarak içeriye bakmaya çalıştım. Birden cam açıldı ve kafam içeri girdi. Birisi ile burun buruna gelmiştim.

Yavaşça gözlerimi o kişiye çevirdim. Bu Göktuğ'ydu. O da bana bakıyordu. Birden kendini geri çekti. Dimdik karşısına baktı. Onun daha çok dibine girdim. Biraz daha yaklaşsam burnum yanağına değecekti.

-Beni mi takip etmeye başladın??

-Ne diye seni takip edeyim??

Dedi bana bakmadan.

-İşsizlik işte!!

Bana döndü ve:

-Evet takip ettim.

-Dürüstçe...

Dedim.

Kendimi düzelterek kaldırıma tekrar oturdum. Arabadan indi ve o da yanıma oturdum. İkimiz de susuyorduk. Sessizliği bozan ben oldum.