Benimle Kal

5. Tuhaf yamaç

-Vay....soru üstüne soru...

-...cevap verir misin??

-Diğer sürprize geçelim...

-Öyle olsun!!

Motora bindik. Bu sefer motora binmeden gözlerimi bağladı. Giderken ona sarıldım. Motor durduğunda ellerimden tuttu ve beni motordan indirdi. Gözlerimi açmadan kulağıma bir şey fısıldadı:

-Bu son süpriz...

Dedi ve gözlerimi açtı. Her yer kapkaranlıktı. Hiç bir şey göremiyordum. Biraz kendimi zorladım. Yakınımda bir ses duydum.

-Ahhh.....Kaya!!!!!

Diye bağırdı. Birden birisi elimden tutup beni o karanlıktan çekti. Karanlıktan çıktığımız da Yamaç elimi tutuyordu. Elimi çektim ve....

-Neredeyiz biz??!!

-Melis...Git!!!

Dedi sanki içinde birisi ona işkence yapıyormuş gibi.

-Yamaç iyi misin??

Birden beni sertçe itti ve duvara yapıştırdı. Eli ile boynumu tutuyordu. Boynum acımaya başlamıştı.

-Yamaç..!!

-...

-Korkuyorum...

Birden beni bıraktı ve arkasını döndü.

-Korkuyorum...ama senden değil. Sana bir şey olmasından...bir anda bir insan nasıl değişir..

-Melis git buradan!!! Kendine de bana da zarar veriyorsun!!

Diye kükredi sanki. Yavaşça geri adım attım ve hızlıca koşmaya başladım. Koşarken arkama bakıyordum. Birisiyle çarpıştım. Ona baktığımda Göktuğ'yu gördüm.

Tam koşmaya devam edecekken kolumdan tutup beni geri çekti.

-Ne işin var senin bu saatte dışarı da??

-Sana ne?

Dedim ve koşmaya devam ettim. Bir an durdum. Ya Yamaç Göktuğ'ya
da zarar verirse...

Geri onun yanına gittim ve kolundan tutup onla koşmaya başladım. Yolda koşarken arada sırada arkaya bakıyordum o yüzden onun sırıttığını görebiliyordum. Koşarken durdum. İyi de Göktuğ vampir...
Yani başının çaresine bakar. Ben gitmeliyim daha güçlerimi keşfetmedim. Onun elini tuttuğumu fark etmemle elini bıraktım ve bu sefer yürümeye devam ettim.

Evime geldiğimde hemen içeri girdim ve kendimi yatağıma attım.

Sabah olur...

Uyandığım gibi aklıma dün yaşadıklarım geldi. Onları aklımdan yok etmeye çalıştım. Üstümü giyindikten sonra aşağı indim. Kahvaltı yaptıktan sonra Melike ile arabaya bindik. Şöför bizi okula bıraktı. Arabadan inerken bütün okul dışarıdaydı. Bir daire oluşturmuş birisine ellerinde ne varsa onu atıyorlardı.

Daireden kime atıyorlar diye baktığımda Yamaç'ı gördüm. Herkes ne varsa atıyordu. Çantamı yerden yere koydum ve koşarak onun önüne geçtim. Bana biraz attılar ama sonra birden durdular. Herkeze sinirli bakışlarımı yolladım ve yerden çantamı alıp Yamaç'ın omzuna kollarımı sarıp onu oradan uzak bir yere götürdüm.

Bir banka oturduk. İkimiz de susuyorduk. Sessizliği bozan o oldu.

-Melis...özür dilerim.

-Dün için mi??

-...

-Konu bu değil!! Bunu daha sonra konuşacağız...Niye sana ellerinde ne varsa atıyorlardı???!!