[Completed] My Letter To God

Chapter 4 [ The Song ]

Simula ng pang yayari kahapon ay nasa loob nalang ako ng bahay at naka higa sa kama ko ganito lang ako buong mag hapon naka higa naka tingin sa kisame at nag iisip ng kung anu-ano katulad nalang  paano kaya  kung mawala ako? makakayanan kaya ng magulang ko? at ni Loki?. iniisip ko palang ay parang hindi nila kakayanin.

Madami pa ako pangarap sa buhay gusto ko maging Elementary teacher maka tulong kina mama at papa maka danas ng pag ibig at mag karoon ng sariling pamilya.

Pero Lahat ng ito ay Hanggang sa Pangarap nalang dahil hindi ko na ito magagawa Tuloy-tuloy na ang pag hina ko at pag ka payat ko di ko na kayang bumungon na hihirapan na ako at higit sa lahat nag kakalagasan na ang buhok ko.

Tok*

Tok*

napatigil ako sa pag iisip ng may kumatok sa pintuan ng kwarto ko sino kaya yun? sina mama at papa kasi may pinuntahan at naka leave sila ngayon sa trabaho nila upang mabantayan ako, ah baka si manang ising ito kasambahay namin.

Creaaakk

"manang" bigkas ko kahit boses ko mahina na

"hija may gusto ka bang kainin sabihin mo lang?" tiningnan ko si manang na naka tayo sa gilid ng kama ko halata sakanya na naawa sya sa kalagayan ko, bago ako mag salita ngumiti ako "wala po manang" sagot ko "osya patunugin mo lang yang bell at pupunta agad ako dito" sabi nya "opo manang salamat po" pag katapos ko mag salita ngumiti na muna sya saakin atsaka lumabas ng kwarto ko.

Ng lumabas na si manang ay sinikap ko abutin yung sketch pad ko na nasa table na katabi ng kama ko, nakuha ko naman sya at dahan dahan ako umupo kahit na nahihirapan na ako. ng maka upo na ako ng maayos binuklat ko ang sketch pad ko at doon napa luha ako.

"God..*snift* kailangan ko po ba ito danasin?" tanong ko kay God habang naka tingin sa nilalaman ng sketch pad ko. "*snift* kakayanin ko po ito alam ko pag subok itong sakit ko, God bantayan nyo po ako.ayaw ko pa po mawala dahil *snift* panigurado po di kakayanin ng mga taong mahal ko kapag na wala ako" at dahil doon napa hagulgol na ako.

Louisa pov [ayesa's mother]

"pasensya na dahil wala na talaga ako magagawa kundi tanggapin nalang natin ito" sabi ng Doctor ni ayesa saamin ni bryan

"ANONG SABI NYO? GUSTO NYO TANGGAPIN KO NA MAMATAY ANG ANAK KO?" galit na sabi ko dahil ayoko mawala ang kaisa isa kong anak

"louisa.." pag pigil saakin ni bryan

"bryan *snift* di ko tatanggapin" sabi ko at napa yakap na sakanya at umiiyak na ako

"shss.. Doc wala na po bang gamot na pwedeng makahinayang nya?" tanong ni bryan

"Bryan lahat na ng gamot na pwede nyang maka hinayang ay nireseta ko na pero ni rereject na ito ng bituka nya at isa pa stage 4 na ang sakit ni ayesa at na kikita nyo na ang resulta" sagot ni Doc

"*snift* doc parang awa nyo na pagalinggin nyo ang anak namin" pag kakamaawa ko

"louisa ..." si brayn mukhang maiiyak na din

"wala na talagang lunas kahit ako ayoko naman din mawala ang pasyente ko at ang bata pa ng anak nyo" sabi ni doc na nalulungkot din

"sige po doc aalis na kami" 

"*snift* bryan"

"uuwi na tayo baka hinihintay na tayo ni ayesa" sabi ni bryan habang naka hawak sa mag ka bilang balikat ko.

"sige"

ayoko mawala ang anak ko dahil hindi namin kakayanin ni bryan

end of pov