Absentia Mentis (Harry Potter fanfic)

Hoofdstuk 3: Het lijkt wel magie

Harry kon niet ontkennen dat hij erg opzag tegen de les die hij aan de groep moest geven waar Fay-Linn in zou zitten. Hij had haar niet meer gesproken nadat ze woedend bij hem vandaan was gelopen en dat leek hem geen gunstige situatie.

Dat hij het deze morgen met Hermelien had bijgelegd gaf hem zelfvertrouwen, maar of het genoeg was om nu zeker voor de groep te staan.. Harry wist het niet.

Hij beende in het nog lege lokaal heen en weer. De les stond al vast; het was dezelfde les die hij ook aan de eerstejaars Ravenklauw en Huffelpuf had gegeven.

Nu was het een groep eerstejaars van Griffoendor en Zwadderich waarin Fay-Linn zich door haar leeftijd waarschijnlijk erg opgelaten zou voelen. Toch wist Harry dat ook zij de basis van de Zwarte Kunsten moest leren en zat er niets anders op.

"Goedemiddag allemaal," groette hij de leerlingen. Het was de eerste les na de lunchpauze en de groep was erg rumoerig de klas in gekomen. Toch gingen ze wel snel zitten en werd het ook vlot stil.

Harry volgde zijn lessenplan; hij vroeg wat de leerlingen zelf verwachtten en legde het één en ander uit. Deze leerlingen waren wederom erg nieuwsgierig naar Voldemort, maar een wezenlijk verschil was dat er nu één studente in de groep zat die geen enkel idee had over wie het ging.

Fay-Linn staarde nietszeggend uit het raam, maar schrok op toen Harry zijn hand vlak op zijn bureau klapte. "Ik verwacht van iedereen in dit lokaal de volle aandacht. Als jullie goed in mijn lessen meedoen, zal er ook tijd zijn voor extra vaardigheden of het vertellen van het verleden. Het ligt dus volledig aan jullie zelf hoe deze lessen er uit zullen gaan zien."

Tot Harry's verbazing schoot de hand van Fay-Linn omhoog. Ze zat helemaal achter in de klas en deelde de tafel enkel met haar boeken en tas.

"Ik zou graag mee willen schrijven, maar ik heb geen pen."

Uit de klas klonk gelach, maar in plaats van zich er iets van aan te trekken keek ze Harry strak aan.

"Stilte alsjeblieft."

De groep werd weer stil en Harry liep naar achteren met een ganzenveer en inktpotje in zijn handen. "Aantekeningen maken zal voor jullie allemaal nuttig zijn. Zeker bij de verslagen die jullie bij mij zullen moeten inleveren."

Enkele eerstejaars pakten hun perkament op tafel.

"En Harper," ging Harry verder. Hij noemde Fay-Linn bij haar achternaam zonder dat hij dat bewust had gedaan. "We schrijven op Zweinstein met een ganzenveer en inkt op rollen perkament."

Hij legde het materiaal op haar tafel neer en gaf haar een rol perkament van een leerling die voor haar zat.

"Goed," zei hij toen hij weer naar voren liep. "We gaan verder. Waarom is het zo belangrijk om je tegenstander te kunnen ontwapenen?"

Harry zag Fay-Linn nog voor haar uit staren toen hij de groep tweetallen liet vormen en liep recht op haar tafel af. "Ik wil graag dat jij een tweetal vormt met Tom, oké?"

"Alsof ik iets met mijn toverstok kan," mompelde ze.

"Hij kan waarschijnlijk niet veel meer, het is ook zijn eerste les."

"Ja maar,-"

"Nu graag. Anders mag je het vanmiddag na lestijd inhalen."

Ze slaakte een zucht, pakte haar toverstok van de tafel en liep op het kleine jongetje af. De elfjarige leek enorm onder de indruk en stelde zich aan haar voor door haar hand te schudden. "Ik ben Tom."

"Fay-Linn Harper."

Harry liet opgelucht zijn ingehouden adem ontsnappen en snelde op een tweetal af waarvan er één wild met haar toverstok stond te zwaaien. Hij maaide met zijn armen. "Ho, stop! Ik heb geen zin in ongelukken, dus houd het rustig."