Absentia Mentis (Harry Potter fanfic)

Hoofdstuk 8: Terug naar het begin

Er raasden zoveel emoties door Harry's lichaam dat hij begon te trillen. Hij stond zo snel op dat zijn stoel met een klap omviel en liep met grote passen naar het raam om na te kunnen denken.

"Dit is ziek."

"Harry luist,-"

"Welke zieke geest zou er überhaupt een bed willen delen met.. hem. Ik begrijp het niet!"

Hij vloekte en schopte kwaad tegen de muur. Hij wilde Fay-Linn in zijn leven hebben, dat had hij vrij snel geweten, maar kon hij dat aan als Fay-Linn zo'n vader had? Kon hij haar nog aardig vinden als ze zou afstammen van de meest duistere tovenaar aller tijden?

En wat als Voldemort nog doorleefde, in haar? Zou ze dan net als hij een gruzielement zijn dat Voldemort nooit had willen maken? Moest zij dan worden vernietigd?

"Je moet even naar me luisteren en kalmeren."

"Ik moet helemaal niks!" Het kwam er kwaad uit en Harry verliet met boze passen het huis. In de woonkamer werd hij nog vragend aangekeken, maar hij gunde hen geen blik waardig.

Hij moest hier weg, moest Fay-Linn spreken. Nu direct.

Hij wilde verdwijnselen en stopte met lopen. Een stem van achter hem hield hem tegen.

"Harry James Potter," klonk Minerva vanaf het huis. "Als je nu naar Fay-Linn toegaat, bega je een grote fout, geloof me."

"Wat weet jij daar nou van?"

Ze liep een stukje naar hem toe en hij haatte de rust die ze uitstraalde. Waarom was zij niet kwaad?

"Ik wil dat je logisch gaat redeneren in plaats van te denken met je gevoel."

"Sorry?"

"Je geeft om Fay-Linn, dat weet ik."

"En jij had me gezegd dat niet te doen, is het niet? Wist je het toen al soms, dat ze afstamt van Voldemort?"

Harry zag verscheidene mensen naar buiten komen en dat maakte hem alleen maar kwader, iedereen had het gesprek tussen hen kunnen horen.

"Harry!" klonk de stem van Hermelien, "je moet echt nadenken nu, of even naar me luisteren."

Ze liep op hem af, legde haar hand op zijn schouder en keek hem aan. Ze straalde rust uit, net als Minerva, en bespeurde het kwaad op zijn gezicht.

"Jij kent het verhaal beter dan wie dan ook, Harry. Jij zou het moeten weten."

"Blijkbaar ben ik daar te dom voor."

"Je bent niet dom, je laat je enkel een beetje meeslepen."

Harry dacht even na. "Ik moet echt naar haar toe."

"Ja," zei Hermelien, "maar niet nu. Wat gebeurde er nadat Voldemort de vloek des doods tegen jou gebruikte, Harry?"

"Zijn lichaam werd vernietigd en zijn ziel opnieuw gesplitst."

"Precies," zei ze, "en toen?"

"Zijn zwarte schim bleef bestaan en hij vluchtte naar Albanië voor.. tien jaar." Even bleef Harry stil. Hij dacht aan de feiten. Aan hoe Voldemort veertien jaar lang niet meer dan een stukje ziel was geweest, aan hoe hij leefde in het lichaam van slangen en pas na die tien jaar in Albanië een tijdelijk lichaam had kunnen aannemen toen hij bezit nam van het lichaam van Professor Krinkel.

"Begrijp je het?" vroeg Hermelien. "Fay-Linn is een paar jaar na jou geboren. Ten eerste was Voldemort toen in Albanië en ten tweede was hij niet meer dan een schim. Denk je nou echt dat hij in die tijd een kind had kunnen verwekken?"