*Clarisse's POV*
Jusko. Nakakahiya. Sobrang nakakahiya talaga. Bakit ba umabot sa ganito?
Nandito kami ngayon sa sala. Nasa may tapat ng pinto si Sir Fran na napapakamot sa kanyang batok. Nasa harap nya sila Dad, Mom at Auntie. Ako? Nandito sa gitna nila, na mukang referee.
*face palm sabay iling*
"Uhmm...Pasensya na po talaga kayo Mr. Castillo, ito kasing kapatid ko masyadong bida bida minsan." ang paghingi ng paumanhin ni mama.
"Naku, okay lang po yun Ma'am. Mali ko din po siguro." ang sagot naman ni Sir Fran.
"Naku, laking pasalamat namin at sinabay nyo itong si Clarisse sa sobrang lakas ng ulan kanina." sagot ni mama.
Napatingin ako sa labas, naulan pa rin pero hindi na ganun kalakas tulad kanina.
"Dito na kayo magdinner, para makabawi kami sa abalang nadulot nitong kapatid at anak ko." aya ni mama kay sir.
"Ma, wag na. May pupuntahan pa itong si Sir Fran, diba sir?" ang mabilis kong tanong kay Sir Fran. Hoping na tanggihan na nya yung alok ni mama. Sobrang hiyang hiya na ko kay Sir.
Tumingin sya sakin sabay balik ng tingin kay mama.
"Ai opo, Ma'am. May pupuntahan pa po ako. Siguro po sa susunod na lang po yung alok nyo. Pasensya na rin po." ang sagot ni Sir kay mama.
"Ganun po ba, sayang naman. Sige po. Ingat kayo nyan. At salamat po ulit." ang sabi ni mama, sabay kalabit kay auntie. Para humingi ito ng paumanhin.
"Sorry din po sa kanina, nadala lang po ng bugso ng damdamin. Hehehe" ang sabi ni Auntie.
"Nak, ihatid mo ang sir mo sa may gate." utos ni mama.
"Naku, wag na po. Kaya ko na po ito. Thank you po sa pagpapatuloy nyo sa akin." ang sagot ni Sir Fran saka sya nagpaalam at lumabas na.
Sinundan lamang namin sya ng tingin sa labas.
-----------------------
"Ikaw talaga, Cleo. Pabigla bigla ka. Ayan tuloy!" ang sabi ni mama kay Auntie.
Naghahain na si Papa ng aming dinner kaya tahimik lang sya. Ako? Heto tumutulong kay papa.
"Sorry na nga ate, nagulat lang ako, late na kasi nauwi tong si pamangkin. Tapos makikita ko yun. I'm just protective of her. Pinagkatiwala nyo sakin yan." ang paliwanag ni auntie.
Napailing iling na lang si mama. May point na malaki dun si Auntie.
"O sya, tama na yan. Nangyari na yan. Kumain na tayo. Nakahain na." ang pigil ni papa kila mama at auntie.
While kumakain kami, I'm gonna introduce my family to you readers.
That's my Dad & Mom, they are both doctors. Dr. Ernan & Cameron Dela Vega. They are what they called as doctor in the barrios. Yes, they travelled a lot kung saan mang sulok ng Pilipinas. Kaya madalas silang wala dito sa bahay. Napakapassionate I know. Kahit wala silang nagiging time for me, I understand them. Sobrang love ko sila because of what they're doing. They are my heroes as they becoming heroes to others.
And that's when my aunt comes in the picture. Si Ms. Chleo Sandoval. She's my guardian pag wala ang parents ko. She's still single. Nagaalala na nga si mama kasi mukang tatandang dalaga itong si auntie. Work nya? She's a writer. Drama series or movie writer. Sa ngayon nagkukulong sya sa room nya, I think she's writing a novel. Yun last update nya sakin.
Sya rin yung reason kaya ako nahilig magbasa at magsulat. I'm one of the main writers ng Theater club, in case hindi nyo alam. :)
Sa totoo lang, I'm torn kung ano yung pupuntahanan ko sa aking future. Becoming a doctor same as my parents or writer same as may aunt who influenced me.
Uhmmm...yaan ko na muna. Hindi ko muna isipin. Sa ngayon, enjoyin ko muna ang present. :)
"Kamusta pala ang studies mo, nak?" tanong ni papa.
"Okay naman po sa studies ko. Naguupdate naman po si auntie ng mga grades ko sa inyo diba po? Then super busy po sa shool government activities lalo na sa mga clubs. Nagstart na din po kasing magplano yung mga clubs/orgs regarding sa mga activities nila for this year's foundation week." paliwanag ko.
"Yes. Lagi kaming updated sa lahat ng grades mo. Sipag din nitong si Cleo magsend ng email. Although hindi namin agad nababasa pag walang signal sa area namin. Pero as soon maging available kami, binabasa namin agad yung updates regarding sayo, nak." sagot ni dad.
"Kaya proud na proud kami ng dad mo. Hindi na namin need iremind sayo ung about sa studies mo. But please, don't forget to rest ha? Machill ka din. Wag masyadong pakatutok. Enjoy mo rin ang highschool life mo." paalala ni mama. Napatingin si Dad sa sinabi na iyon ni mama, at sabay silang napangiti.
"Naku ate, kuya. Yan nga lagi kong bilin jan kay pamangkin. Na magrest at chill." ang gatong ni auntie.
Napatawa kaming lahat sa huling sinabi ni auntie.
Inubos namin yung oras namin sa hapunan ng pakikipagkwentuhan. Nagkwento sila papa at mama about sa last barrio na napuntahan nila. 2months silang nagstay roon. It was somewhere in Palawan. Liblib na barrio. I'm so proud of them kasi ligtas silang nakauwi dito. I hug them tight kasi namiss ko sila sobra.
"May one month rest kami, Nak. Kaya babawi kami ng papa mo sayo." ang balita ni mama.
"Wow, mabuti yan mom, magpacheck up na din kayo ni Dad. Saka gamitin nyo yan to rest. I'm okay really. Hindi nyo need bumawi." I told them.
"Kami itong naspoispoiled sayo, nak!" sabi ni papa sabay yakap sakin. Sabay yumakap na din si mama pati si auntie samin. ❤️
-----------------
It's already 10pm. Katapos ko lang sa mga homework at tapos na rin ng beauty routine.
Uhmmm...gising pa kaya mga friends ko? I want to make kwento kasi.
I opened my laptop, and I messaged them sa aming group chat. It was named as "UNOFFICIAL GC😂"
Hulaan nyo na lang kung sino gumawa at nagisip ng name ng GC namin...
==============💙===================
Next chapter po yung convo on their group chat 😉
BINABASA MO ANG
Mixture of Love
Teen FictionMarami tayong paniniwala about love. Nariyan na nagkaiba-iba tayo ng opinyon tungkol dito. Merong 'Love is blind'. Ang ilan ay 'Age doesn't matter'. At ang ilan ay 'Will do anything for Love'. Pero kahit ano pa man ang paniniwala natin, patuloy pa r...
