Μια Αλλαγή

*Part 14*

"Μας θυμηθηκες;"

"Που χαθηκες μαρηη; Δε πιστευω να πηγες εκει και να μας ξεχασες;!" της ειπαν τα παιδια καθως μιλουσαν με βιντεοκληση.

"Καλα πατε καλα;Πως γινετε να σας ξεχασω βρε αγαπες μου;Αφου ξερετε ποσο πολυ σας αγαπαωω απλα με τοσα που εχουν γινει δε μου εμεινε χρονος."τους ειπε λυπημενα, ξεφυσωντας στο τελος αφου θυμηθηκε τον καβγα της  με τον Αρη.

"Καλα δε πειραζει.Πες μας τα νεα σου."αποκριθηκε ο Στεφανος.

"Μου λειπετε." Είπε μελαγχολικα.

"Εμας να δεις.Αλλα για πες τωρα γνωρισες κανενα μαναρι στο καινουργιο σου σχολειο;Πες μου τα  ολα λεπτομερως!

"Κλασικη Ελπιδα."σκεφτηκε η Ελενα.

"Υπαρχουν πολλοι και σημερα μαλωσα με εναν."

"Ωπα ωπα μαλωσες εσυ;Και μαλιστα απο τη πρωτη κιολας μερα;"τη ρωτησε σοκαρισμενος ο Στεφανος.

"Και για πες ειναι ωραιος;"συνεχισε η Ελπιδα και περιμενε ανυπομονα για την απάντηση της.Παντα ηξερε να εκτιμαει τα ωραια αγορια.

"Στεφανε ουτε εγω μπορω να το πιστεψω.Αυτο το παιδι ειναι τοσο..τοσο...δε μπορω να βρω τη λεξη που να εκφραζει ολα αυτα που ειναι."ειπε η Ελενα εκνευρισμενη στη θύμηση αυτού και  ολων αυτων που ειχε κανει.

"Μαναριιι;;;"πεταχτηκε η Ελπιδα.

"Ελπιδααα"της ειπε λιγο αυστηρα αλλα δε μπορεσε να συγκρατησει το γελιο της με τον αυθορμητισμο της φιλης της.

"Καλα καλα.Θα μου πεις ομως ετσι;"της ειπε  γλυκαινοντας τη φωνή της .

"Πφφ.Καλα θα σας πω."

"Αντε ομως σημερα."ειπε ο Στεφανος γελωντας με τη συμπερφορα της.

"Ειναι ωραιος..."

"Αχααα"πεταχτηκε ξανα η Ελπιδα και κερδισε ενα δολοφονικο βλεμμα.Μετα απο αυτο σωπασε και την αφησε να συνεχισει.

"Αλλαα..."

"Ε αντεε πες το."αυτη τη φορα πεταχτηκε ο Στεφανο αφου η Ελενα το σκεφτοταν πολυ.

"Απο μυαλο δεν..."ειπε στο τελος και ξεφυσηξε."Νομιζει οτι ειναι θεός  και οτι τον θελουν ολες.Αν και αυτο ισως να μην ειναι ψεμα.Ασε που ειναι και νταης και εκφοβιζει αλλους μονο και μονο για να τον σεβονται.Σημερα εμπλεξα και σε εναν καυγα μαζι του γιατι ηταν ετοιμος να χτυπησει ενα πολυ καλο παιδι."Η Ελενα ειχε αρχισει και δε τη σταματουσε κανεις.Οι φιλοι της τη  κοιτουσαν πλεον χωρις να τη διακοπτουν με απολυτη προσηλωση.Αυτο της εδωσε το περιθωριο να συνεχισει."Με κορόιδεψε και για τα ρουχα μου μαζι με τους φιλους της.Σιγα μη κοιτουσε ποτε καποιος σαν αυτον καποια σαν εμενα.Θελω να πω κοιτα με!Δεν τον αδικω κιολας.Απλα δε θα του δωσω σημασια και θα ξεχασω οτι εγινε.Ετσι και αλλιως αμφιβαλλω αν θα με θυμαται αυριο."Τοση νωρα οι φιλοι της τη κοιτουσαν χωρις να λενε κουβεντα, κατι που την εκανε να θυμωσει λιγακι. Αυτη τους μιλουσε και εκεινη απλα ακουγαν;