I'm Just a girl 2 (voltooid!)

Epiloog

Ik ga met een vinger over het neusje van de slapende Liv. Met de andere hand wrijf ik over mijn dikke buik.

"Zayn?" Zeg ik schoor.
Hij komt meteen naar me toe gerend.

"Nee het is nog niet zo ver maar Liv moet maar bed" zeg ik grinnikend.

"Ow" zegt hij lachend.

"Wel lief hoor maar Liv ligt op mijn buik te slapen en dat drukt een beetje op mijn blaas" grinnik ik.

Mijn wangen worden een beetje rood maar dit soort dingen horen gewoon bij zwanger zijn en daar moet ik me niet voor schamen.

Zayn buigt zich naar me toe en geeft me een kus op mijn voor hoofd.

Ik geef Liv nog even een kus en vervolgens brengt Zayn haar naar bed.

Ik aai over mijn buik en zet de tv uit.
Ik ben moe dus ga ook maar naar bed.

Ik sta op maar voel iets naars.

Iknow dit gevoel hoort bij zwanger zijn, maar dit is net iets anders. Ik trek me er niets van aan en loop naar boven.

Bij elke stap die ik op de trap zet gaat er een lichte pijn scheut door mijn lichaam. Ik kom uiteindelijk boven aan de trap uit.

En zie dat Zayn snel naar me toe komt lopen. Ik kijk hem met een pruillip aan en hij onder steunt me naar bed.

{......}

Ik word helemaal bezweet wakker en kijk op mijn wekker. 1 uur 'S nachts.

Ik grijp naar mijn buik en wrijf er overheen. De pijn giert door mijn lichaam. Warm water voel ik langs mijn been stromen. Shit. Ik gooi de deken van bed.

Waardoor ik nu Zayn zie liggen in zijn sixpack. Sorry ik ben 26,5 dan kan ik me niet zo goed beheersen hoor:

Ik pak een kussen en sla er mee op zijn hoofd in de hoop dat hij wakker word.

Hij kreunt en kijkt op.

"Zayn mijn vliezen zijn gebroken piep ik."

{......}

Ik lig nu eindelijk ik het Ziekenhuis en Liv is naar haar oma gebracht. (Mijn moeder)

Ik heb een blauwe ziekenhuis jurk aan en bij elke seconde dat ik naar de jurk kijk word ik herinnerd aan Noah.

Maar met deze herinneringen leef ik want ik moet verder. Er is net een echo gemaakt en het is nu zeker dat het een jongetje is.

De naam weten we nog niet helemaal maar dat weten we wel als hij in mijn armen ligt.

Maar eerst moet ik deze mijn maar eens gaan overleven.

De pijn die door mijn lichaam giert is niet te verdragen. Bij elke Pijn scheut denk ik aan het feit dat als het kindje in mijn armen ligt ik dit allemaal ben vergeten.

Maar aaah dit moet echt stoppen!
Ik kan niet meer!

Er komt een Dokter en verpleegster de kamer binnen samen met Zayn.

Ze kijkt op het apparaat dat aan mij vast zit.

"Mevrouw de weeën zijn bezig wij gaan u hier door heen helpen dus volg onze aanwijzingen"

Ik knik snel en richt me weer op de pijnlijke weeën.

"Bij elke wee die komt moet u puffen. U voelt de wee en dan moet u gaan puffen zodat u de wee voor bent. De wee word pijnlijk maar door het puffen gaat het over en is het minder pijnlijk. De wee ebt langzaam weg."

Ik knik weer hevig en kijk Zayn sip aan.

"Zayn ik kan het niet meer!" Jank ik.

"Beeb leun is naar voren."

Ik doe wat Zayn zegt en merk dat hij achter me komt zitten zodat ik Nu tegen hem aan kan leunen en ik tussen zijn benen in zit.

"Pak mijn handen maar vast dan gaan we er samen door heen."

Ik knik en voel dat er een wee komt.
Ik begin met puffen en Zayn doet het met mij mee.

Godver! Dit is niet te verdragen.

"IK KAN EN WIL HET NIET!"

Jank ik er door heen.
"Schatje je kunt het!"
Moedigt Zayn me aan.

Ik knijp zo hard als ik kan in Zayn zijn handen om de wee weg te werken.

"Oke u zit op het goeie aantal centimeters als ik het zeg moet u gaan persen" zegt de dokter.

Ik word rood en even lijk ik er door heen te gaan maar ik vang mezelf weer op. Door mezelf een klap tegen me wang te geven.

Zayn doet mijn haren snel in een hoge staart en ik leun naar voren met mijn handen stevig verstrengeld aan die van Zayn.

De dokter geeft een Signaal en ik begin met persen.

"IK MOET NAAR DE WC!" Kreun ik er door heen.

"Goedzo meisje doorgaan dat heeft elke vrouw."

Ik niet bij mijn eerste bevalling denk ik.

Ik gil, jank, kreun en pers het uit.

Tot dat ik geklap hoor en merk dat Zayn achter me vandaan is gegaan.
Ik laat me naar achteren vallen en ga met een hand over mijn bezweten kop.

"Gefeliciteerd, met jullie zoontje"
Hoor ik de verpleegster zeggen.
Maar ik zit er helemaal door heen.

Als ik een baby geluidje hoor richt ik me op het baby'tje.

Ik zie dat hij overhandigt word aan Zayn en Zayn komt naar mij toe gelopen.

Ik ga snel wat rechter zitten en het baby'tje word aan mij gegeven.

Ik ga over zijn zachte baby neusje heen.

"Welkom Oliver" zeg ik met een glimlach.

Ik zie Zayn grijnzen en hij gaat op een stoel zitten.

Liv komt met mijn mama binnen lopen en rent op ons af. Zayn tilt haar op. En zet haar naast mij neer op het bed.

Ik sla een vrije arm om haar heen en richt me weer op Oliver.

Zayn slaat zijn armen om ons heen en we zeggen in koor.

"Ons gezin is compleet."

WHAAA EINDE VAN I'M just A girl.

Ik heb onwijs genoten van het schrijven van dit boek en begon het zat te worden, maar kijken met een glimlach terug op dit boek.

En wil jullie onwijs veel bedanken dat jullie dit boek hebben gelezen.

Misschien was dit niet een perfect boek maar ik hoop dat hij wel leuk was.

Daarom heb ik een nieuw boek klaar staan en ik hoop dat die het waard is om even de gaan lezen.

Het 1ste hoofdstuk van A miracle wordt nu gepubliceerd.

X isa