Medyada GİRAY var. Yorumları bekliyorum.
************************************
"Bu odada ne işin var senin?!"
Sinirle ona baktım. Ama anlaşılan o benden daha sinirliydi. Farketmesemde Buğra beni yatıştırmıştı.
"Çekil yolumdan kızıl kafa." dedim onu geçmeye çalışarak. Önümden çekilmedi.
"Sana bu odada ne işin var dedim?"
Ellerimi bağlayıp kaşlarımı çattım.
"İstediğim odaya girerim. Şimdi yolumdan çekil."
Yanından geçmeye çalıştım. Önüme geçip bana engel oldu.
"Melis?" Alt kattan Baran'ın sesi duyuldu.
"Burdayım abi." diye cevap verdim gözlerimi Helen'den çekmeden.
"Seni ilk ve son defa uyarıyorum. Buğra'nın etrafında dolaşmayı kes!"
Olduğum yere çivilendim sanki. Arkasını dönüp merdivenlere yürüdü. Emin adımlarla merdivenleri indi. Baran'ın yüzüne bile bakmadı. Baran şaşkınlıkla bana yürüdü.
"Nesi var bunun?" dedi arkasına bakarken.
Bir an kendimi toparladım. "Ne bileyim? Diş geçirmeye çalışıyor heralde."
Omuz silkti ve gelip boynuma sarıldı. Bir süre öyle kaldık. Baran biraz babam gibi kokuyordu. Gözlerimi kapatıp onu kokladım. O da bunu bildiği için beni daha sıkı sardı.
Az sonra Buğra odadan çıktı. Gözleriyle bizi süzüp aşağı kata indi.
"Çetin odasında değil." dedi Baran beni bırakmadan.
"Uyuyor, odamda." Sonunda kendimi Baran'ın kollarından kurtarıp odamın kapı koluna asıldım.
Çetin hala uyuyordu. Ben bir tarafına, Baran bir tarafına oturduk.
"Çetoş." diye mırıldandım kulağına.
Baran kaşlarını çattı. "Çetin'e noldu?"
"Kriz." dedim kestirip atarak.
Gözleriyle beni tarttı. Ruh halimi çözmeye çalışıyordu. "Neden?"
"Biraz sinirlendi Baran. Sonra konuşalım mı?"
Çetin gözlerini araladı. "Nasılsın kardeşim?" dedi Baran.
"Daha iyi olmamıştım, biraz acıktım." Çetin'in yüzünde bir gülümseme belirdi.
"Size ne diyeceğim, bugün havuz yaptırmaya karar verdik. Arka bahçede mükemmel olacak."
"Baran bizi eve kapattığın için vicdan azabı çekmene gerek yok." dedim gözlerimi devirerek.
"Konuşma Melis. Birkaç güne hazır olur."
"Hey, ben açım." dedi Çetin tekrar.
"Anladık Çeto. Hadi bir şeyler yiyelim."
