BULONG (CHAPTER 1)

CHAPTER 10

“Pare, pwede na ba akong umuwi tutal tapos na naman ang kaso ni Agnes Fuentabella?” tanong ni Frankie habang sila ay ang iisnak nila Joshua at Jessica sa isang fastfood chain isang hapon.

“Oo ba. Tutal tapos na ang imbestigasyon at naparusahan na si Richard, okay na!” sagot ni Joshua.

“Congrats!” bati naman ni Jessica sa kanilang dalawa.

“Sana nga, Joshua. Sana nga at tapos na at tuluyan nang nabigyan ng hustisya si Agnes.” Sambit ni Frankie.

“Oo naman, Frankie. Ano pa nga ba? Hehe. Back to normal na tayo ulit wala nang multo.”

After the friends snacked, all of them went home to their respective places. Frankie first went to Joshua’s place to get his things and go home.

When Frankie left, Joshua is alone again.

10 in the evening, Joshua is gonna sleep already. Few minutes later, he finally slept. And the dreams, or better I say, the nightmare is back.

In his nightmare, he is in front of Agnes’ mansion in an exclusive and expensive subdivision in Taguig.

Joshua is clueless why the hell his body makes him move to enter the house of Agnes. Joshua is unaware that it is his dream. When he entered, he noticed that the elegance of the burned mansion is back, as if it is refurnished completely.

The grand chandelier, the premiere furnitures, and everything is alive again in that mansion unlike when he and Frankie went there to get some evidence.

Later on, a very scary off and on of the lights scenario happened.

Habang patay bukas ang ilaw, si Agnes, and duguang si Agnes, bumababa sa hagdan. Dito unang nakita ni Joshua na may mga pasa rin sa mga paa si Agnes, at kahit may mga sunog na bahagi ay nakikita pa rin niya ito.

Hindi alam ni Joshua pero takot na takot siya at hindi makagalaw. Sa kabila nito ay hindi pa rin niya batid na siya ay binabangungot lamang.

Ilan pang saglit, nasa harap niya na si Agnes. Ang kanilang mga mukha ay napakalapit na sa isa’t isa. Lumakad pa si Agnes patungo sa kaliwang teka ni Joshua at bumulong.

“Hustisya, kailangan ko ng hustisya.” Bulong ng multong si Agnes.

“Hustisya, kailangan ko ng hustisya” isa pang bulong ni Agnes.

Maya maya ay nadilat na si Joshua. Napaupo ito sa higaan. Pawis na pawis. Madilim ang kanyang kwarto at tanging ang lamp shade lamang na nakaligtaan niyang patayin ang nagbibigay ilaw.

Hinihingal siya sa takot. Napuno rin ng pagtataka ang kanyang isip, bakit muli, ay humihingi pa rin si Agnes ng hustisya ngayong nakakulong nanaman si Richard, ang primary and only suspect sa pagkamatay niya.

“H-hustisya?” sambit ni Joshua.

“B-bakit? A-anong ibig sabihin nito?” dagdag pa niya. “Hindi kaya.. hindi kaya hindi si Richard Villarico ang may sala?”

And that night became full of doubts and scare.