BULONG (CHAPTER 1)

CHAPTER 3

Mga 3am na nakarating sa bahay niya si Joshua. Pilit niyang iwinawaglit ang mga nangyari sa kanya sa kanyang isip dahil ayaw niyang takutin ang sarili. He believes that if the creepy things that happened to him will continue to dominate his mind, baka mag resign siya sa trabaho dahil talagang nakakapangilabot ang mga crime stories na sinusulat niya. Lalo na dahil aside from writing, photographer rin siya sa mga crime scenes at personal niyang pinupuntahan ang mga patay na bangkay.

Pagdating niya sa bahay, agad niyang hinubad ang kanyang bag, tinanggal ang sapatos, and humiga sa bed. Sobrang pagod na siya at sobrang antok na dahil sa magdamagang pag susulat ng article. Feeling niya ay nanuod siya ng walang tulugan with the master showman kahit hindi pa naman sabado.

Hindi nagtagal ay tuluyan na siyang nakatulog.

“Tulong…” biglang may bumulong sa kanyang tenga. Alam niyang natutulog na siya pero ang tinig ay sadyang napaka-makatotohanan.

“Tulong…” the voice continue to beg for help.

“Tulong…Tulong…Tulong…” sa patuloy na pagbulong, nagising na siya sa mailing pag tulog.

Napaupo siya. “Hay nako. Ano ba yon. Nakakatakot na nga nangyari sa akin kanina, ako pa ang hinihingan ng tulong. What an absurd dream.”

He return to his sleep. Hindi pa man siya tuluyang nakatulog ay..

“Tulong..” the voices again began to ask for help.

“Ha?” napabukas nanaman ang mga mata ni Joshua. “What the heck? Guni guni ba iyon or…”

“Tulong.”

“Oh my God!” napasigaw si Joshua at agad na tumayo at iniwan ang kanyang condo. Pumunta siya sa reception area ng condo tower na tinitirahan niya at doon siya nagpalipas ng sandali sa sobrang takot.

Pero bago siya nakatulog, nag text muna siya sa isa pa niyang kabarkadang si Frankie para magpasama sa kanyang pad. Hindi niya naman pwedeng tawagan si Jessica dahil parang medyo immoral ang dating kung sa babae siya magpapasama.

Around 5am, dumating ang kaibigang si Frankie.

“Tol, anong meron? Bat dito ka natulog sa reception? You’re the only one I know that slept in the reception area of a condo tower.” Unang banggit ni Frankie.

“Pare, it’s kinda serious. It may be embarrassing pero someone is really messing up with me.” Sagot ni Joshua.

“Ha, sino?”

“Ghost.”

“What!? So ngayon you’re already believing with ghost pare! Haha. Good morning sa iyo, you’re funny.” Patawang sagot ni Frankie.

“Pare, do I look joking. Can’t you see my eyebugs? Sa pagod ko ba naman mag jojoke pa ako.”

“So you’re serious?”

“Of course I am. Me myself is wondering.”

“Tell me more.”

Joshua began to tell everything that he experienced in that same day.

“Ano, pare? What do you thing it is about?”

“Ewan. But the last words I heard from that God damn thing is “Tulong”. That itself confirms that it is asking for a help.”

“So, what do you plan? Will you do something or just stay calm and no actions?”

“I don’t know pare. But one thing for sure, I want that ghost to stop haunting me.”

“Okay. Nag break fast ka na ba? After breakfast alis na ako ha.”

“A-ano? Akala ko ba pumayag kang mag stay dito kahit at least for 1 month lang?”

“Ano? One month ba ang sabi ko? Diba one week lang?”

“Hehe. Make it one month nalang!”

“Nope. I’ll stay here in 1 week lang pare. And that’s final.”

“Okay, okay.”