Το υπόλοιπο της εβδομάδας πέρασε γρήγορα και για καλή μου τύχη απέφυγα να συναντήσω τον Χάρρυ. Είχα στο σίγουρο ότι θα πάω την Κυριακή σε ένα πολυκατάστημα πριν πάω στο δωμάτιο και έτσι και έγινε. Τα καινούργια ρούχα που αγόρασα μου ταιριάζουν απίστευτα, και καθώς τα διπλώνω η φωνή του Χάρρυ επαναλαμβάνεται στο μυαλό μου. "Σε πάρτι θα πας, όχι σε εκκλησία." Λέει συνέχεια και ρίχνω μια δεύτερη ματιά στα ρούχα μου. Έχω αποφασίσει να μην πάω πια σε πάρτι με τον Τρίσταν, ή και σε οποιοδήποτε μέρος που βρίσκεται ο Χάρρυ.
Είναι Δευτέρα πρωί και σήμερα ξεκινάνε τα μαθήματα, δεν θα μπορούσα να είμαι πιο προετοιμασμένος. Ξύπνησα πάρα πολύ πρωί για να είμαι σίγουρος ότι θα προλάβω να μπω στο μπάνιο προτού γεμίσει. Μόλις τελείωσα το μπάνιο μου, φορώ το μπλουζάκι μου και την βερμούδα. Έχω σχεδιάσει να φύγω νωρίς έτσι ώστε να είμαι στο πρώτο μάθημα πενήντα λεπτά (WTF ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ) πιο νωρίς για να είμαι σίγουρος πως δεν θα αργήσω.
Το ξυπνητήρι του Τρίσταν χτυπάει στο κομοδίνο του. Οφείλω να τον σηκώσω; Το μάθημα του μπορεί να αρχίζει αργότερα από το δικό μου, ή μάλλον δεν θα θέλει να πάει. Η ιδέα και μόνο να χάσω το πρώτο μάθημα με αγχώνει, και απορώ πως μπορεί κάποιος να είναι τόσο χαλαρός. (δεν είναι όλοι φλώροι σαν και εσένα). Επιτέλους, ήρθε η ώρα να τσεκάρω το ντύσιμο και τα μαλλιά μου ξανά. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και τακτοποιούμαι για τελευταία φορά. Είμαι ευγνώμων που διάβασα τον χάρτη της Πανεπιστημιούπολης και έτσι θα μπορώ να βρω πιο εύκολα την αίθουσα μου. Καθώς μπαίνω μέσα στην αίθουσα όπου θα κάνω ιστορία για πρώτη φορά, δεν υπάρχει κανείς εκτός από έναν.
Αποφασίζω να κάθισα δίπλα του, προφανώς τον νοιάζει να είναι στην ώρα του. Όπως ακριβώς και εγώ.
"Που είναι όλοι;" Τον ρωτάω και μου χαμογελάει. Έχει στα αλήθεια ένα πολύ λαμπερό χαμόγελο.
"Μάλλον θα τρέχουν τριγύρω στην Πανεπιστημιούπολη έτσι ώστε να φτάσουν εδώ όταν μπει μέσα ο καθηγητής." Γελάει και κάνω και εγώ το ίδιο. Αυτό ακριβώς θα απαντούσα και εγώ.
"Είμαι ο Λούι Τόμλινσον." Του λέω και του χαρίζω ένα φιλικό χαμόγελο.
"Είμαι ο Λίαμ Πέιν." (Welcome to the dark side payno:3). Μου λέει με ένα επίσης πολύ λαμπερό χαμόγελο όπως και την πρώτη φορά. Ξοδέψαμε την υπόλοιπη ώρα πριν το μάθημα μιλώντας, ενδιαφερόμαστε και οι δύο για αγγλική φιλολογία και έχει αφήσει το κορίτσι του πίσω στο σπίτι, ονόματι Ντανιέλ. Είμαι πολύ χαρούμενος που κάθομαι δίπλα του. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει και όταν μπήκε ο καθηγητής πήραμε την πρωτοβουλία να συστηθούμε πρώτοι.
