Wi-Net: A Computer Renter Love Story

Chapter 1: The Unexpected Meeting

Oh My God! Ngayon ko pa nakailmutan yung charger ko sa laptop kung kailan pasahan na nung project namen sa CMSC 56! AGGG!

"Edelle, Don't worry! may bukas namang computer shop kahet dis oras na ng gabe no!" sagot ng roommate kong si Denise.

Eh? saan? 12:01 am na ah!

"Edi saan pa ba meron? Diyan sa tapat ng dorm naten! sa Wi-Net! Palibhasa nakatutok ka palage diyan sa laptop mo, you're definetly not a keen observer!" Biro pa nito sabay tulog sa kama without even noticing na umalis na pala ako.

Ngayon ko lang talaga napansin na may computer shop pala sa tapat namen, lage na kasi akong umuuwi ng gabe dahil sa org ko. Feeling ko daig ko pa si Wonderwoman dahil bukod sa mga org ay kasali pa ako sa mga Non Government Organization dito sa LB. Masyado kasing malayo ang bahay namen which is technically sa Mindoro pa kaya ito na rin lang ang aking pinagkakalibangan.

"Yes Ma'am?" Bate ng malapet ng makalbo at hindi pa nag t-t shirt na nagbabantay ng computer shop. Sa pagkaka-alam ko, JA ata pangalan niya.

Ahm, mag rerent po sana open time,

"Sige dun ka na lang sa number 8" batid niya na medyo halatang inaantok pa

Syempre, dahil sa halos madaling araw na yon, dali dali akong nagpunta sa computer na inassign sa akin sabay gawa na ng mga requirements ko for that subject.

Inabot din ako ng halos two hours bago matapos yun.

Grabe! Sobrang nakakapagod at hassle pa, kase sa likod mo pa, may group ng boys na sobrang ingay kung mag-DOTA na akala mo'y walang bukas, naka uniform pa yung iba! 

Dahil sa antok at pag kainis ko, nag stretch ako ng katawan. Itinaas ko yung kamay ko ng to the highest level para magising naman ako ng biglang...

"ARRAAY! Salamin ko!"

Ooops! nabunggo ko na pala yung katabi ko sa sobrang haba ng pagkakastretch ng braso ko. At ang masaklap pa, nabasag ko ata yung eyeglasses niya!

"Miss, nanadya ka ba?" medyo pasimpatiko ang boses. 

Ay, Koya SORRY talaga! di ko sinasadya, akala ko kase wala akong katabi ee, ang tahimik mo kase compared dun sa ibang nag DODOTA!

Unti-unti tuloy niyang inalis ang sirang eyeglasses niya, sabay pikit pa na animo'y naninibago sa bagong eyesight niya. Malabo pala talaga ang mata nitong katabi ko.

"Sorry? Wala ng magagawa yang sorry mo Miss! Basag na o! BASAG!"

Oh my God! Sinigawan pa ako ng gagong to! nag sosorry na nga, pero syempre dahil maraming tao sa shop,Keep Calm padin ako.

Sorry talaga! Papalitan ko nalang ng bago if you want!

 Medyo nagbago ata ang aura ni Kuyang katabi, Naging maaliwalas ang mukha ng marinig na papalitan ko ang salamin niya, In fairness, ang Gwapo niya. Feeling ko tuloy ako si Kathryn Bernardo na speechless ng maka eye to eye si Daniel Padilla. Yes, Ganoon siya kagwapo. Ma- appeal pa. 

"Sure, pero dapat this week na, madami na kase akong Long Exams next week" medyo evil talk yung pagkakasabi niya, halatang ligayang ligaya dahil makakalibre ng bagong eyeglasses niya.

"This week kaagad? Oh sige sure!" sagot ko, Mura lang naman siguro ang pagpapagawa ng eyeglasses, may matitira pa sa allowawance ko pampamasahe pagpuntang Mindoro. Makukuha ko na rin ang charger ko.

"Sige, kita nalang ulit tayo dito sa Wednesday, 7 am.Tutal 24 hours namang bukas itong Wi-Net" batid niya sabay gulo sa buhok ko. Naalala ko tuloy ang kuya ko, Palagi niya kase akong tinatapik sa ulo tapos ginugulo ang buhok ko. 

"Ano ba? Bakit kaialangan mo pang guluhin itong buhok ko? Papalitan ko naman a!Tigilan mo na nga yan!" Nainis nadin ako, sobrang gulo na kase ng buhok ko.

"HAHAHAHAHAHAHA" tumawa lang siya pag kaalis ng kamay niya, kahit na dapat ay mainis ako kase tinawanan pa ako, Napansin ko na mas gumwapo siya.

"Out na ako Pare, Wag kang magkakamaleng di sumilpot sa Wednesday, Konsensiya mo nadin yan" pangingiti pa si Kuya.

Pare? Sa loob loob ko, Hindi naman ako mukhan lalake! Pero pare? UNACCEPTABLE.  

Hindi ko na siya nilingon at tumutok nalang ako sa monitor, kahet alam ko namang tapos na ako sa dapat kong gawen.

"Kuya JA, Out na po yung number 7" narinig ko sa may counter, Si kuyang Daniel Padilla  yun, mukhang suki siya dito sa Wi-Net

"Patrick, Php 200.00" sabi nung nagbabantay.

200? DUH, Meaning ang tagal na niyang nakababad sa computer? No wonder ang bilis nabasag ng salamin niya. And in addition, Patrick pala ang pangalan ni Kuyang mayabang na adik mag Computer.

Habang naririning kong binubuksan na niya ang pinto palabas ng computer shop, bigla pa siyang sumigaw "Miss, yung date natin sa Wednesday ha!" sabay kindat pa.

Napalingon ako sa pwesto niya, Date? Kapal naman ng mukha niya! Gwapo ka nga, ang hangin mo naman! Pero syempre, di ko nasabe yun at speechless lang ako. Napanganga nalang ako. DATE???

Napatingin tuloy lahat ng tao sa Computer Shop sa akin, ako lang naman kase ang babae dito kaya hinding hindi ako magkakamale na ako yung sinabihan niya ng ganoon. Ang kaninang maiingay na mga nag dodota ay feeling ko masama ang tingen sa akin. Natigilan pa silang maglaro.

Sa sobrang hiya ko ay nag out nadin ako.

"Ikaw pala amg pinopormahan ni Sir Patrick" Sabi ni kuyang tagabantay.

Hello? I barely know him! "Hinde po HA!" Nagbayad kaagad ako at tumakbo papuntang dorm.

Hinde ko alam kung bakit hinde ako makatulog noong gabing iyon, ito ba ay dahil masstress ako bukas kase presentation na ng project namen? O namimiss ko lang ang pamilya ko sa Mindoro. Hinde e, ngayon ko lang naramdaman to. Tulog na ang mga roommates ko kaya walang akong mapagsabihan.

Lord, Baket parang gusto ko ng mag Wednesday, wag naman sana, Ayokong maramdaman ito. Not now.