[ HARRY POTTER ] THE LIGHT IN THE DARKNESS

THE DARKNESS 9

"สวยใช่มั๊ยล่ะ"

ใบหน้าหวานของลูน่าพยักขึ้นลงอย่างน่ารักทันทีที่เดรโกเอ่ยถามจนร่างสูงที่มองอยู่อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบแก้มใสของคนตัวบางเล่น นึกไปแล้วคำถามที่เขาถามลูน่าไปเมื่อกี้มันก็ดูเหมือนจะเป็นการย้อนถามตนเองกลับด้วยเช่นกัน เพราะถึงแม้ว่าภาพทิวทัศน์ข้างหน้าจะสวยงามมากเพียงใด แต่ดวงตาคมกริบของเดรโกกลับเอาแต่จับจ้องใบหน้าของลูน่าไม่เลิกราวกับว่าเขาสามารถมองดูเธอได้ทั้งวันโดยไม่มีวันเบื่อเลย

อย่างนี้เขาควรไปเปลี่ยนนามสกุลจากมัลฟอยไปเป็นสติเฟื่องคู่กันกับลูน่าดีมั๊ยนะ ช่วงนี้เดรโกคิดว่านิสัยของเขาชักติดจะเหมือนลูน่ามากขึ้นไปทุกทีเสียแล้ว เดรโกกับลูน่าสติเฟื่อง..เออว่ะก็เข้ากันดี!

"ยิ้มอะไรอยู่หรอเดรโก"

เสียงใสที่เอ่ยขึ้นใกล้ๆกับใบหูพร้อมกับลูน่าที่พยายามเขย่งเพื่อให้ส่วนสูงเท่ากับเดรโกเพื่อที่จะได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายชัดๆทำเอาร่างสูงถึงกับหลุดออกจากห้วงความคิดของตนก่อนจะส่ายหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดต่างๆที่มีแต่ลูน่าเต็มไปหมดแล้วเอ่ยตอบคนน่ารักที่กำลังปั่นป่วนหัว(ใจ)เขาอยู่ไปด้วย

"ไม่มีอะไรหรอก ไปเถอะ"

พูดจบมือหนาจึงฉวยจับมือบางมากุมไว้ก่อนจะพากันเดินลงเนินเขาหิมะเตี้ยๆกันท่ามกลางเสียงหัวเราะ เนื่องจากลูน่าผู้ที่ไม่ยอมหยุดอยู่นิ่งๆสไลด์ตัวลงจากเนินหิมะด้วยความสนุกสนานถึงแม้ว่าตัวเองจะลื่นล้มอยู่หลายครั้งก็ตาม แต่ถ้าจะให้เล่นคนเดียวแบบนี้มันจะสนุกตรงไหนล่ะ...จริงมั๊ย?

"มาเถอะน่าเดรโก เร็วเข้า"

พูดจบร่างสูงของเดรโกผู้ที่พยายามจะไม่ไปเล่นกับกองหิมะสูงเหมือนเด็กๆแล้วตีหน้านิ่งมาดเจ้าชายเย็นชาก็หลุดมาดเจ้าชายนั้นโดยง่ายเพียงเพราะลูน่า

รอยยิ้มหวานที่ถูกส่งมาให้ ใบหน้าสวยหวานที่ฉีกยิ้มกว้างเติมเต็มความสุขและสีสันให้กับชีวิตของเขา เดรโกคิดว่าตอนนี้เขาหาเจอเจ้าหญิงผู้ที่มีทั้งใบหน้าและจิตใจอันงดงามมายืนเคียงข้างเขาได้แล้วล่ะ เวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีใคร เวลาที่รู้สึกเศร้าใจและไม่อาจจะฝืนยิ้มออกมาได้ก็มีร่างบางคอยส่งกำลังใจด้วยรอยยิ้มหวานและเป็นรอยยิ้มให้กับเขาด้วยเช่นกัน