Ilk 5 gun her sey iyi gidiyordu; denekler 30 gun boyunca uyumadan teste dayanirlarsa serbest birakilacaklari konusunda anlasmilardi. Gunden gune onlarin her hareketlerini ve aktivitelerini izlerlerken, zaman gectikce, gecmislerindeki travmatik olaylari konustuklarini fark ettiler. 4 gun boyunca bu durum giderek karanlik bir hal aldi.
5 gunden sonra, Kosullar hakkinda sIkayet etmeye ve onlari yonetenlerin nerede oldugunu arastirmaya basladilar. Birbirleriyle konusmayi kestiler ve mikrofonlarla tek tarafli camlara fisildamaya basladilar. Isin garibi, bu deneyi diger deneklerin uzerlerinden kazanabileceklerini dusunmeye basladilar. Arastirmacilar basta bunun gazin bir yan etkisi oldugunu dusunduler.
