Drużyna Z. Nowe Pokolenie

Rozdział 3. Zaczynamy trening

Ocknęłam się pół godziny później. Nie chciałam otwierać oczu, nie chciałam kończyć tak wspaniałego snu. Niestety real is brutal, musiałam wstać. Zdziwiło mnie tylko to, że nie leżę w moim łóżku tylko na ziemi. Otwarłszy swoje ciężkie powieki, ujrzałam nad sobą pochylającego się Goku.
- Wszystko w porządku? - spytał
- Chyba tak. - odparłam i nie pewnie wstałam.
- Kim jesteś dziewczyno? - usłyszałam jak zwykle niezadowolonego Vegetę.
- Mam na imię Julia.- odparłam
- Pomogłaś nam dziękuję.- wtrącił się Goku
- Nie ma sprawy. Nurtuje mnie tylko jedno pytanie: Kto doprowadził Was do takiego stanu?
Zobaczyłam grymas na ich twarzach, więc więcej nie pytałam.
- Wygląda na to, że będziecie u mnie mieszkać jakiś czas. - wyrwałam nagle
- Tylko jak sprawić, żeby moi rodzice się o Was nie dowiedzieli. - zaczęłam rozmyślać nagłos. Postanowiłam się trochę rozejrzeć. Oprócz dwóch krzeseł i stołu prawie nic nie znalazłam.
- Wiesz Julia chyba jestem głodny - tego zdania bałam się najbardziej. - Dobry pomysł też trochę zgłodniałam - odparłam i poszłam do kuchni po coś smacznego. Wróciłam niosąc płatki dla siebie, kurczakiem dla Goku, bo mu obiecałam a Vegeta zaczął marudzić, że on jest księciem i ten kurczaka miał być dla niego. Zapobiegłam tej kłótni, która mogła się źle skończyć i przecięłam posiłek na pół ( sprawiedliwie ). O dziwo obaj się najedli co było cudem. Ja chciałam szybko skończyć swoje płatki, więc oparłam się o ścianę. Odskoczyłam jak oparzona. Znalazłam jakiś dziwny panel, który mi coś przypominał.          - Vegeta mógłbyś tu podejść- spytałam najgrzeczniej jak mogłam
- Co tam masz?- spytał i podszedł.
- Wygląda mi to na panel z komory grawitacyjnej. - odpowiedział mało poruszony. Spróbowałam nacisnąć jakiś przycisk i na małym ekraniku pojawiła się cyfra. Gdy nacisłam drugi guzik nagle coś zaczęło mnie przygniatać do ziemi. Wytężając wszystkie siły powoli wstałam. Po chwili już umiałam szybciej się poruszać.
- To komora grawitacyjna z miejscem do mieszkania, tak jak statek który podróżowałeś na Namek. - zwróciłam się do Goku.
- Masz rację - przyznał mi
- Mam prośbę do was? - spytałam nagle i odwrocilam się do nich przodem. Oni ze zdziwieniem wpatrzyli się we mnie.
- Możecie mnie uczyć - wyrwałam nagle, zginając się w połowie i powtarzając w myślach "Proszę, proszę, proszę, prosze"
- Bardzo mnie przypominasz - uslyszalam nad soba. Nagle poczułam na ramieniu ciepło, gdy się wyprostowałam przed mną stał Goku.
- Będę Cię trenował jeśli się będziesz przykładać do treningów-
- Przyrzekam-odparłam
- Ja również, nie pozwolę zmarnować takiego potencjału- usłyszałam za sobą Vegetę. Nie mogłam wytrzymać, rzuciłam się na Goku mocno to przytulając. Poczułam to ciepło i czułość to co zawsze chciałam poczuć.
- Jedna zasada podczas treningów nie przytulać się do mnie- powiedział ze śmiechem Goku.
- Dobrze- odparłam ciesząc się jak małe dziecko.
I tak zaczął się mój trening.