MİRAS

2.

"Ey hayat, seni bu kadar kıymetli tutuşum ölüm sayesindedir."

  17 yaşındaki bir genç kıza göre herkez fazla güçlü olduğumu söyler.Aslında ben düşündükleri kadar güçlümüýüm bilmiyorum.

  Ben  Nehir.İstanbulda doğup büyüyen annesi ve babasının ilk göz aģrı, kardeşinin kahramanı, arkadaşlarının gözbebegi olan Nehir.

Gönderen:Banu Hanım

Hazırsan aşşagıya gel.Kapıda seni bekliyorum.

  Ailem sandıgım insanlar öleli tam 1 sene oldu.Annemi, babamı, kardeşimi aynı anda kaybettim.O zamanlar dünyamın başına yıkıldığını düşündüm.Nasıl olurda giderlerdi bensiz?Neden die sordum her defasında.
 
Ama her defasında aldığım cevap "bu dünyada annesini babasıni kaybeden tek insan sen degilsin Nehir"oldu.

  Bende kendimi buna alıştırdım.
Ben çok sanslı bir kızım die herdafasında düşündüm.Ailemin bana bıraktıgı insanlar vardı.Annemin yerini hiç aratmayacak bir teyzem.Bana sahip çıktı, kendi evlatlarıdan hiç bir zaman ayırmadı.

  Ölümüne alıştıgım tek insanlar ailemmi sandınız? Dogum günümde, ailemin ölümünden 5 ay sonrada beni herseyden cok seven 3 arkadaşım da göç etti.

Sanırım benim bu hayattaki sınavım ölümlerle.

2 ay öncesine kadar hayatımın en büyük şokunu ögrendim.Annem, babam sandıklarım aslında benim ailem degil.Kahramanı oldugunu sandığım çocuk benim kardeşim degil.

Sanırım bir hafıza kaybı herşeyi pırıl pırıl yapar?

  Gönderilen:Banu Hanım

Geliyorum.

Ben napıyorum? Gitmek zorundamıyım? Hayır, degilim.O zaman neden gidiyorum.Artık çok geç.Gitme vakti geldi.

Bavullarımıda elime alıp odadan çıktım.Teyzemlerle veda etmiyorum.Çünkü bu bir veda degil.Onların kanından olmamam ailem olmadıkları anlamına gelmiyor ya.

Teyzem beni görür görmez boynuma sarılıp ağlmaya başladı

"Benim dünyalar güzeli kızım"
  
Hıçkırıklarının arasında"Mecbur olmasam seni yabancı ellere verirmiyim ben hiç"

Ona sımsıkı sarıldım.

"Beni merak etme, korktuğum  an senin yanına gelecegim".

Eniştem ve kuzenlerimle vedalaştıktan sonra dışarıya çıktım.

İşte tam orda.Beni doğuran kadın.Beni bu güzel dünyayla tanıştıran insan.Ama neden ona yabancıyım? "Varlıgından 2 ay öncesine kadar haberin oldugu için olabilirmi Nehir?" 
     İç sesim sus.Bana dogru yaklasarak yanagıma öpücük bıraktı.

-Heycanlımısın?
   Agzımın içinde geveleyerek

+Yaaa çok
   dedim sahte bir gülümsemeyle.

Taksinin içine baktıktan sonra camdan dışarıya baktım ve aileme el salladım.

Havaalanına gidene kadar tek bir kelime etmeden kulakligimla müzik dinledim.İstanbulu son kez izledim.Buraya artık ne zaman dönücegimi bilmiyorum.

Eger yıllar önce bebekler karışmasaydı şu an Istanbulda degilde İzmirde yaşıyor olacaktım.Yanımda oturan kadın bana annelik yapacaktı.Babam başkası olacaktı.2 çocuklu orta gelirli  bir ailenin kızı degilde 5 çocuklu varlıklı bir ailenin kızı olacaktım.

Beni en çok korkutan şey 3üzlerimin olması.3üzlerin en kücugü benmişim.Bizden sonrada baska 2izlerin dogmasında çok farklı bir durum.Acaba nasıllardı? Onlara benziyormuydum? Banu hanımın anllattigna göre  tuhaf olarak hiç birine benzemiyorum.
Ama hepsiyle çok iyi anlasaçagımı ve hepsinin beni çok merak ettigini söylüyor.

Onlara alışmak gibi bir merakım yok zaten.

Havaalınına geldigimizde hiç zaman kaybetmeden uçaga bindik.1 saatlik yolculugumuzun ardından İzmire ayagımı bastım.

15 dk içınde taksi bizi inicegimiz yerde bırakana kadar etrafa hiç bakmamıştım.Korkuyorum, çok korkuyorum.

Dışarıya çıktıgım zaman kendime zor hakim oldu.Agzım nerdeyse iki karış açık kalacaķtı.

Evmi desem saraymı desem bilemedim.İçimden bir wow çekip bavulları elime aldım ve kapıya dogru yürümeye başladık.

Banu Hanım zile bastıgında kapı saniyeler içinde  orta yaşlı kısa boylu tombik ve şirin bir teyze tarafından açıldı.Kıyafetlerıne bakıldığına göre hizmetliydi.

-Hoşgeldınız hanımım.Sende hoşgeldin güzel kızım :D

O kadar içten konuşuyorduki kendime engel olamadan bende tebessüm ettim.

+Hoşbulduk

-Hosbulduk Müstesna

İçeriye girerken

-Oy maşallah, allah nazarlardan saklasın bu güzelligi.Güzelligini sizden almış Banu Hanım.

+Evet çok güzel

Banu Hanım bana bakarak gülerken bende sadece tebessüm  ettim.

-Nehir?
  
Elimden tutup ona dönmemi saglarken bu sözleri söyledi.

-Bu kapıdan içeriye geçtigin zaman senin asıl mirasın orada olacaklar.

Merhaba arkadaşlar.Yeni bir hikayeyle karşınızdayım.Bu benim ilk hikayem oldugu icin belki hatalarım olmustur.Bunun icin özür dilerim simdiden :D

Hikayemi okumaya devam ederseniz çok çok mutlu olurum :)

Saglicakla kaliinnnn goodbaysssss :))))))