GENETİK PSİKOPAT

~5~

Uyandığımda kendimi hastanede buldum. Etrafıma baktım. Kapı açma sesi ile herkes o yöne doğru baktı. Doktor içeriye girdi. Bana
"Evet Şeyma... Çok fazla su yutmuşsun. Bu yüzden vücudun suya karşı yenik düşmüş. Zaten bir kere daha bana gelmiştin ve tuzlu suya alerjinin olduğunu söylemiştim. Hatırladın mı?" Dedi.
"Evet hatırladım. Unutmuşum. Sonuç ne şimdi?"
"Evde birkaç hafta dinlenmelisin. Hâ hemde sessiz bir yerde dinlenmelisin. Vücudunun hassas olduğunu biliyorsun. Sakın suya değme yoksa vücudunda delikler oluşur. Geçmiş olsun." Diyerek odadan çıktı. Mahmut bana yaklaştı ve anlıma bir öpücük kondurdu.
"İyi misin canım?" Dedi. Canım sözünü öyle bir söyledi ki
"Sen yanımda olunca daha iyiyim. Ben evde nasıl dinleneceğim? Yani birde evleri birleştiriyorlar." Dedim.
"Zaten biz burada onlarla olmayacağız. Onlar bizim eve bizde kaldığımız eve yani eski evimize gideceğiz. Rabia senin hem bütün ilaçlarını hem de elbiselerini getirdi." İşte buna çok sevindim. Çünkü ona ablasını hatırlatmak istemiyorum.
"Tamam. Rabia ve Sena kesin yanımda kalacak. Yani sana sıkıntı olur. Benim içinde çünkü... senin hediyeni mahvettim. Tuzlu suya alerjim olduğunu sana söylemeliydim. Herşey benim hatam...." diyerek ağlamaya başladım. Mahmut yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. Dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. Doktor içeriye girdi. Beni öyle görünce hemen yanıma geldi ve
"Şeyma kızım iyi misin? İstersen Özkan amcana gidelim. Konuş derdini anlat."
Dedi. Mahmut
"Özkan amca kim?"
"Benim psikolog kardeşim. Bir zamanlar Şeyma psikolağa gidiyordu. İstersen dışarıda konuşalım. Ne dersin?"
"Tamam. Şu an çok merak ettim. Kötü birşey miydi?"
Diyerek odadan çıktılar. Onlar gittikten hemen sonra Sena ve Rabia geldi...

Mahmut'un ağızından...

Doktor beni iyice telaşlandırdı. Evet Şeyma'nın hakkında bilgiler öğrenmek istiyorum ama... Bu bir farklı duygu. Kantine gidip oturduk. Doktor lafa başladı.
"Nereden başlasam bilemiyorum ama Şeyma ailesinin ölümünü duyduğu ilk gece benim hastam olarak geldi. Şeyma benim abimin kızı. Yani benim yeğenim. Abim gibiydi. Onun da psikopat grubu vardı. Bende aralarında idim. Yengem hep bize kızardı. Hamileyken demişti ki ' eğer çocuğum olucak ve size benzerse hiç doğmasın daha iyi' der dururdu. Şeyma 1 yaşına bastığı gün abimler kaza yaptı. Öldüler. Sonra yengemin annesi ve babası Şeyma'ya biz bakarız dedi ve onlar baktı. Şeyma benim onun amcası olduğumu bilmiyor." Gözleri doldu benimde gözlerim doldu. Şeyma ne acılar içinde büyümüş. Canım ya. Çok kötü oldum. Boğazımda bir yumru oluştu. Resmen nefes alamıyordum. Devam etti
"Şimdi o sadece anneannem ve dedem var deyip geçiniyor. İlk kez psikoloğa gittiğinde Özkan babasının soyunu devam ettiriyor. Yani onun çocuğu da çocuğunun çocuğu da psikopat olacak. Bu genetik bir durum dedi. Ben o gece saatlerce ağladım. Yengemin sözü aklıma geldiği için ağladım." Erkek olarak ikimizinde kariyeri bozuldu ama Şeyma için herşey değer.
"Genetik psikopat diyorsunuz öyle değil mi?" Dedim. Bana
"Aynen öyle." Dedi. Aklıma gelen fikir ile
"Benim bir fikrim var. Şeyma'nın doğum gününde ona sizin olduğunuzu söyleyelim. En büyük hediyesi olur. Ne dersiniz? Zaten çok yakında. 14 Haziran biz de 18 Mayıs'tayız. Olmaz mı?" Dedim ve geldi bana sarıldı. Bana
"Beni ne kadar mutlu ettiğini bilemezsin yavrum. Ben senin gibi birinin Şeyma ile olacağına çok mutluyum." Dedi.
"Artık Şeyma'nın yanına gidelim mi?" Dedim.
"Ama önce şu yüzümüzü yıkayalım. Sonra üzülmesin." Dedi. Tuvalete gittik. Yüzümüzü yıkadık. Şeyma neler yaşamış. İçim parçalandı. Odaya girdik...