MAVİ RÜZGAR

selam herkese....... iste mavi rüzgarla karşınızdayım, umarım beğenirsiniz. biliyorsunuz katiimin düzenlemesini yapıyorum diğer hikayelerim ve mavi rüzgara zaman buldukça yeni bölümler atacağım, sizleri sevdiğimi unutmayın.....kocaman öpücükler......sibel......

''beni delirtecek misin kızım sen'' diye bağırdı, sesinin şiddetinin aynısı kolumu tutan parmaklarındaydı.

''sana ne be sana ne, ben sana karışıyor muyum? '' diye bağırdım ve kolumu ondan kurtarmaya çalıştım ama başaramadım, sayın öküz öyle güçlüydü ki kıpırdamak bile imkansızdı,

''sen bana karışamazsın zaten çünkü burda büyük olan benim'' dedi kibirli bir sesle işte buna gıcık oluyordum, o abimdi büyüğümdü o her bi boku yerdi, ama iş bana gelince sen kızsın otur oturduğun yerde laflarıyla beni hep küçük düşürüyordu

''hahaha komiksin rüzgar, şimdi çek elini be'' diye çemkirdim, lise bire yeni başlamıştım,

15 yaşındaydım ve karşımda çıldırmasına ramak kalmış ateş kırmızı gözleriyle bana bakan çocuğa deliler gibi aşıktım,

sözde kardeştik biz, evet aslında öyleydi ta ki iki sene önce ki kışa kadar, onu hep abim olarak gördüm ama ne zaman kimliğini gördüm işte o an herşey değişti, soyadlarımız aynı değildi, o rüzgar solmazdı ben anastasia kolstavkoy'dum

baba adım alexsis kolstavkoy

anne adım ezra kolstabkoy

doğum tarihim, 11 eylül 2001 doğumluydum

doğum yerim olarak neden fa marakeş yazıyordu orasını hiç bilmiyordum ama sorma gereği de duymamıştım,

bildiğim ve gerçek olan tek şey rüzgardı, o abim değildi, ve ben de onun kız kardeşi değildim, en azından benim için öyleydi ama rüzgar beni kardeşi olarak görüyordu,

''ben o eteği çıkaracaksın nasya hemen yoksa'' diye tehtid etti beni bende kolumu yine ondan kurtarmaya çalıştım ama dedim ya karşımda bir öküzlük abidesi vardı,

''asla'' dedim o bu sözden sonra beni kendine bastırıp hırlarken benim nefesim takıldı gırtlağıma, yutkunurken bile acı çekiyordum tanrım ona deli gibi aşıktım,

''sana defalarca söyledim okulun ponpon kızlarına girmeyeceksin o eteği giymeyeceksin dedim ama beni dinlemedin sen bittin kızım'' diye hırladı,

beni kıskanmasını, ama gerçekten kıskanmasını isterdim, kız kardeşinin o eteği giydiği için kızmasını değil, aşık olduğu kızın o eteği giydiğine kızmasını isterdim

çok şey istiyorsun diyenleri duyar gibiyim, evet lanet olası hayal kurmaya bayılıyordum işte

''o etekle iki takımın önüne çıkmayacaksın üstelik tüm okul burda''

''eeee yani'' dedim galesizce ben böyle oldukça daha çok deliriyordu ve o delirtmek bana acayip bir haz veriyordu, didişmelerimiz lise bire başladığımdan beri devam ediyordu, özellikle eteklerime şortlarıma saçlarıma deli oluyordu bazen bu kısknaçlığının gerçek olduğunu hissediyorum ama sonra öyle bir mesafeli oluyor ki tüm umutlarım yıkılıyordu,

''bana ne burdaysa bu benim işim''

''kızım paraya mı ihtiyacın var lan birde işim diyo delirecem''

''inşallah'' dedim bir an tebessüm eder gibi oldu, ama kapının çalınmasıyla benden ışık hızıyla uzaklaştı, gelen ilaydaydı

''hadi nasya seni bekliyoruz'' dedi sırrımı bilen tek arkadaşım tek dostumdu

''tamam geliyorum ayda '' dedim rüzgarı daha çok delirtmek için saçlarımda ki tokayı çıkarıp saçlarımı saldım ve ellerimde dağıttım, elimde ki tokayı bana hayır der gibi başını sallayan rüzgarın üzerine fırlatıp dışarı çıktım......

ve arkamdan bağırdığını duydum

sen bittin kızım, buna pişman edicem seni....... dedi