Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Maya
Na weer een verschrikkelijke die met de bus en een aantal minuten lopen vanaf de bushalte kwam ik aan bij mijn huis. Het was een mega groot huis, dat kon ik niet ontkennen. Mijn ouders waren rijk en ze wouden dat graag aan mensen laten zien, terwijl ik het juist verborg. Het was iets wat ik niet vaak deelde, omdat het er niet toe deed. Het zou niks veranderen, op het smeken voor geld na. Ik belde aan, omdat ik de huissleutel was vergeten. Met vergeten bedoel ik verloren ergens in dit mega huis. Marie, de bediende, deed open en verwelkomde mij met een glimlach.
"Maya lieverd, hoe was het op school?" Ik glimlachte beleefd terug. Marie was als een moeder voor me, ze was er vaker dan mijn echte moeder. Ze hield van me alsof ik gaar kind was. "Verbazingwekkend," antwoordde ik. "Kan je aan Charles vragen of mijn sleutels misschien in de auto liggen?" Marie knikte en pakte mijn jas aan. Voordat ik de huiskamer wou binnen gaan stopte ze me. "Je ouders en oom zijn er," fluisterde ze. Ze wist het van mij en mijn oom. Ze wist niet alles, maar ze wist dat ik hem haatte. Ze wist dat ik bang voor hem was. Ze wist alleen de reden niet.
Ik liep de kamer binnen en zag dat mijn ouders rondom de eettafel zaten. Mijn oom draaide zich om, omdat hij met zijn rug naar mij toe zat. Ik zag zijn blik heel even en besloot hem te negeren. Ik liep met grote en snelle passen naar mijn vader toe en knuffelde hem. Ik gaf hem een kus op zijn wang en deed vervolgens bij mijn moeder hetzelfde. Ze waren niet vaak thuis, dus ik wou er gebruik van maken. "Maya, zeg je je oom niet gedag?" Zei mijn vader op een strenge toon. Ik moest altijd beleefd zijn van hem, dat was regel nummer 1. Als hij eens wist hoe ik echt was.
"Hallo oom Kyle," mijn stem was zoveel zachter dan normaal en trilde lichtjes. "Kom eens hier," zei hij met een glimlach. Ik trilde van angst en liep naar hem toe. Hij gaf mij een knuffel en een kus en liet mij los. Ik keek nog even naar mijn vader en moeder voordat ik naar boven liep.
Wanneer ik op mijn kamer aankwam pakte ik mijn gitaar en begon te spelen. Elke keer wanneer ik verdrietig, boos of teleurgesteld was speelde ik. Zachtjes zong ik mee met het lied. Ik sloot mijn ogen en liet mij even gaan, totdat twee kloppen op de deur mij uit mijn droom haalden. Ik opende mijn ogen en legde mijn gitaar op mijn bed.
"Binnen," riep ik voordat ik van mijn bed af sprong. Marie kwam binnen met Eem dienblad waar een kop thee en een schaaltje met koekjes op stonden. Naast de koekjes lag een bord met stukjes appel.
"De appel was je moeders idee," zei Marie toen ik met verschrikking keek naar het stuk fruit. Het was niet zo dat ik fruit niet lekker vond, het was alleen de appel. Appels waren niks voor mij, maar mijn moeder zei altijd dat ik ze kon leren eten.
"Bedankt Marie, zet maar op de tafel." Ik had een lange tafel in de hoek van mijn kamer staan. Ik gebruikte het als bureau, maar dat was het niet. Marie knikte, zette schaal neer en verliet de kamer.
Met een zucht ging ik zitten aan de tafel en nam ik een stuk appel. Het was een groene appel, wat ik lekkerder vond dan de roden. Ik staarde naar buiten en zag de groende bladeren aan de boom hangen in onze achtertuin. Soms dacht ik aan hoeveel verschillende soorten huizen mijn ouders hadden. Ik had in zoveel plaatsen en landen gewoond dat ik het niet meer bijhield. Ik wist dat ze een huis hadden in Spanje, daar kwam ik vaak in de vakanties. Ook hadden ze een huis in Engeland, Frankrijk en in verschillende provincies in Nederland. Ik vond alles best, maar sinds we weer dicht bij mijn oom woonden was mijn glimlach verdwenen. Elke plek komen ze uitkiezen, waarom kozen ze dit huis?!
Mijn ouders waren drukke mensen, te druk voor mij. Ze zagen niet wat oom Kyle deed en wat hij had gedaan. Ze zagen niet hoe ongemakkelijke hij mij maakte en hoe bang ik voor hem was. Sinds de dag dat hij op mij paste kon ik het niet vergeten. Ik zou het nooit kunnen vergeten.
"Maya?" Ik hoorde de stem van Marie vanuit de andere kant van de deur. "Je vader verwacht je beneden." Ik kreunde uit frustratie, ik wou beslist niet naar beneden met oom Kyle daar. Ik opende de deur en zag Marie beangstig kijken met een korte glimlach. "Is oom Kyle al weg?" Vroeg ik zacht, zodat niemand anders het kon horen. Ze schudde haar hoofd, "nee."
Ik liep met een stenen in mijn maag naar beneden. Mijn ouders zaten precies hetzelfde en keken hoe ik binnen kwam. "Maya, ga eens zitten." Ik ging zenuwachtig naast mijn oom zitten en keek mijn ouders één voor één aan.
"Wat is er aan de hand? Waarom hebben we een familie bespreking?" Mijn moeder zichtte en pakte mijn hand. "Je vader heeft net een telefoontje gekregen, we moeten morgen alweer weg naar Amerika voor een paar weken." Ik knikte begrijpend, dit gebeurde vaker. Ze waren net weer thuis en moesten meteen weer weg, wat was het probleem dan?
"Helaas kan Marie dit keer niet op je passen." Met een ruk keek ik naar Marie die met een emotieloos gezicht de kopjes thee inschonk. "W-waarom niet?" Stotterde ik. Marie paste altijd op mij wanneer mijn ouders er niet waren.
"Ik had haar vrij gegeven om haar 20 jarige jubileum te vieren met haar man." Mijn vader dronk een slok van zijn thee en keek mij ernstig aan. "Voor meerdere weken?" Vroeg ik verward. Hij zette zijn thee neer en vroeg Marie om de suiker. "Ze werkt hard, dus ik heb haar nog wat langer vrij gegeven." Marie deed een suikerklontje bij mijn vader thee in. Vervolgen vroeg ze of mijn oom nog een kop koffie wou, hij knikte.
"We hadden geen oppas voor je, maar gelukkig bood je oom zich aan om op je te passen." Ik zat stil. Ik zat stil, alsof ik was bevroren. Toen ik uit mijn trance was ontsnapt draaide ik mijn hoofd om, zodat ik mijn oom aankeek. Hij keek ernstig en liet niks los. Het was alsof hij een masker op had wanneer mijn ouders erbij waren. Ik snapte het niet, hij haatte me. Hij mocht mij net zo min als ik hem. Waarom zou hij op mij willen passen? Waarom haatte hij mij zo erg dat hij mij dit aan wou doen? Waarom wou hij mij pijn doen?
"Hij blijft hier logeren deze twee weken en-" ik luisterde niet meer. Mijn hoofd ontplofte, ik was zo kwaad. Ik was kwaad op iedereen en alles. Waarom ik? Wat had ik verkeerd gedaan? Ik zei niks en knikte bij alles wat mijn vader zei. Toen hij klaar was stond ik op en liep ik het huis uit. Marie vroeg nog waar ik heen ging, maar ik negeerde haar. Ik wist waar ik heen ging. Ik ging naar het midden van de stad, waar het park was. Het duurde even voordat ik er was, gelukkig was ik alleen.
Ik ging zitten op het bankje waar ik altijd zat. Het voelde alsof het mijn bankje was. Mijn benen trilde en ik dacht aan de vorige keer toen oom Kyle op mij paste. Toen hij vertelde wat hij van mij dacht en vond. Toen hij mij liet zien wat hij van mij vond. Ik kon het trillen niet onder controle houden en ik merkte dat mijn ademhaling onregelmatig was. Ik huilde en probeerde het snikken te stoppen. Het werkte niet en ik was erg wanhopig. Plotseling stond ik op en schreeuwde ik. Ik wou dat alles anders wat en schreeuwde uit wanhoop. Daarna rende ik het park uit om weer naar mijn huis te gaan. Het huis waar niemand liet zien dat ze om mij gaven.
Wat zou Maya haar oom gedaan hebben waardoor Maya hem zo haatte? Ik geef btw heftige hoofdstukken van te voren aan. Sommige mensen zullen er niet goed tegen kunnen.
