Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Maya
Julia was verliefd op mij. Julia was verliefd op mij. Julia was verliefd op mij. Deze woorden spookten door mijn hoofd. Sinds Julia dit had bekend dacht ik aan niks anders. Dat loog ik, want ik dacht ook aan de pijn die ze nu had. De pijn die mijn oom had veroorzaakt, omdat ik haar zoende. Het was niet andersom, ik drukte mijn lippen op de hare. Ik was verliefd op Julia en wou haar kussen. Ze nam het voor me op toen mijn oom kwam. Razend was hij.
De manier waarop hij Julia vast pakte en pijn deed maakte mij bang. Ik probeerde hem terug te trekken, hem tegen te houden, niks lukte. Hij sloeg haar en probeerde haar te smoren. Mijn handen begonnen te trillen en ik probeerde diep adem te halen. Ik moest nu niet in paniek raken. Ik moest en zou Julia helpen. Ik stond op en schreeuwde naar hem. Hij duwde me tegen het bed toen ik zijn pols vast pakte. Met een grote smak kwam ik met mijn hoofd tegen de rand van mijn bed aan. Ik gilde van de pijn en probeerde niet te gaan huilen.
"Jij vieze vuile homofiel," schreeuwde hij naar haar. Deze woorden deden pijn bij mij. Ik zag dat Julia naar mij probeerde ge kruipen, maar dit mislukte. Oom Kyle pakte haar bij haar haren beet. "Blijf van mijn nichtje af vies kind dat je bent. Ga weg en kom nooit meer terug," siste hij. Hij nam haar mee naar beneden en ik hoorde de deur met een grote klap sluiten.
Toen kwam hij weer naar boven en trok me overeind aan mijn haren. Hij duwde mij nu ook tegen de muur aan en gaf me een stomp in mijn maag. "Ik wil dat je haar nooit meer ziet Maya. Heb je dat begrepen?" Ik zei niks, waardoor hij nog boxer werd. Hij gaf me een klap in mijn gezicht. "Heb je dat begrepen?" Herhaalde hij. "J-ja," stotterde ik. Hij liet me los en gaf me een duw, zodat ik op mijn matras terecht kwam.
"Als ik er achter kom dat zij heeft gelogen om jou te beschermen heb je een probleem." Hij stond over mij heen gebogen en schreeuwde erg luid. "Als ik er achter kom dat jíj háár kuste, dat jíj verliefd op háár bent of dat je nog met háár spreekt dan ben jíj niet de enige die klappen krijgt." Na deze woorden verliet hij mijn slaapkamer en liep hij naar beneden.
Dit was het moment dat ik weer probeerde op te staan. Met mijn ogen dichtgeknepen van de pijn stond ik op. Ik keek rond naar de schade op mijn kamer. Er lag bloed op de vloer en op de rand van mijn bed. Verder waren er een paar dingen stuk gegaan. Voorzichtig liep ik naar de badkamer om mezelf even schoon te maken en daarna mijn kamer op te ruimen.
Ik kleedde mezelf uit en schrok toen ik mezelf in de spiegel zag. Ik leek niet meer op mezelf. Ik leek niet meer op de sarcastisch Maya die ik was. De blauwe plekken zaten overal, zoveel wonden, littekens en open plekken. Ik voelde dat ik begon te huilen. Hoe kon ik Julia ooit beschermen? Als Oom Kyle erachter komt dat Julia heeft gelogen om mij te beschermen dan pakt hij haar weer. Dan pakt hij ons beide, dit moest ik voorkomen. Julia moest geen pijn meer voelen. Al die pijn verdiende ze niet. Ik verdiende haar hulp en haar liefde niet.
Ik stapte onder de douche en beet op mijn lip. Alles deed erg veel pijn. Het bloed spoelde zich van mij af en de zoute tranen vielen samen met het schone water. Toen ik eronder vandaan kwam had ik mijn beslissing gemaakt. Ik moest Julia vergeten, ik moest ons vergeten. Onze vriendschap en onze liefde. Julia was verliefd op mij, ze had het toegeven. Tenminste als dat wel echt was. Misschien loog ze wel, omdat ze mij wou beschermen. Ik schudde mijn hoofd, ik was in de war.
Er was tenminste één ding dat ik zeker wist. Julia verdiende geen pijn. Ik ging haar vanaf nu beschermen. Dit ging ik doen door onze vriendschap en liefde te verbreken. Ik ging haar hart breken, zodat ze mij vergeet. Zodat ze niet meer met mij wilde spreken. Dit was de enige manier. Ik kuste Julia, dus zij zou wel denken dat ik ook verliefd ben op haar. Dat was de waarheid, maar dit moest ik verzwijgen. Naar geluk en haar bescherming ging boven alles. Mijn plan was om voor een laatste keer af te spreken in het park. Hier ging ik alles vertellen, mijn leugens.
Ik had me weer aangekleed en pakte mijn mobiel. Ik belde haar en er werd snel opgenomen. "Hallo?" Zij ze met een zucht. Stiekem moest ik even lachen van haar gezucht. "Ik ben zo blij dat je veilig thuis bent gekomen," zei ik oprecht. "Kunnen we ergens afspreken? In het parkje? Kun je daar over een uurtje zijn?"
"Ja, is goed." Antwoordde ze. Ik haalde opgelucht adem, "Oké, dan zie ik je daar."
++
Ik was snel na het telefoontje uit mijn raam geklommen en richting het park gaan lopen. Het was best een lang stuk lopen vanaf mijn huis. Toen ik eenmaal aankwam zat Julia al op het bankje waar ik meestal alleen zat. Ik inspecteerde snel, ze had een blauwoog en wonden op haar voorhoofd. Maar het meest zichtbaarste waren de afdrukken van mijn ooms hand rondom haar nek. Ik slikte en ging naast haar zitten.
"H-hey," zei ik zacht. Ze glimlachte naar me en pakte mijn handen vast. "Hey," zei zij ook. Hoe moest ik dit ooit vertellen? Hoe moest ik vertellen dat ik haar niet meer kon zien?
"Heb je veel pijn?" Vroeg ik zacht. Haar glimlach verdween even, "het valt wel mee." Ik wist dat ze loog. "Het spijt me Julia. Ik had dit niet verwacht. Ik had nooit kunnen voorspellen dat mijn oom precies op dat moment binnen zou komen."
Haar ogen waren aan het sprankelen net als altijd. "Nee, jij kon het niet weten. Maar doordat jij mij kuste weten nu wel dat we beide verliefd zijn op elkaar. Maya, je hebt geen idee hoelang ik je dat al wil vertellen."
Ik liet haar handen los en zuchtte. Ik moest nu beginnen met mijn leugen. "Julia, ik ben niet verliefd op je." Ik voelde haar verstarren, "w-wat?" Ik kon haar niet meer aankijken. "Ik kuste je, omdat ik even wou experimenteren. Ik val niet op meisjes Julia en al helemaal niet op jou." Het deed bij mij al pijn, hoeveel pijn most dit haar geven?
Een hele tijd zeiden we niks, totdat ze plotseling mijn hand weer pakte. "Ik geloof je niet Maya." De paniek sloeg toe, ze moest me geloven. Deze leugen moest ik voorzetten om haar te beschermen. "Julia-" begon ik. Zij onderbrak me, "we kuste niet voor lang, maar ik weet zeker dat je iets voelde." Ik schudde mijn hoofd en probeerde de tranen te bedwingen, "nee ik-"
Toen kuste ze mij. Haar lippen op de mijne eerst zachtjes en onschuldig, totdat ik haar ook kuste. We kusten elkaar en ik voelde van alles vanbinnen. Het was alsof mijn hart explodeerde. Mijn ogen waren gesloten en ik liet mijn hart spreken. Ik voelde Julia dit ook deed. Haar hand lag in mijn nek met mijn haar te spelen. Ik hoopte dat dit moment nooit voorbij kon gaan. Kon dit niet voor eeuwig duren? Konden we niet zo bij elkaar blijven leven?
Ze trok zich langzaam terug en we opende beide onze ogen weer. Ik had waarschijnlijk een verbaasde blik, terwijl Julia zat te lachen.
"En wat voelde je?" Ze vroeg dit met hoop in haar stem. Ik liet haar los en keek haar niet meer aan.
