Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Julia
"Julia, ik ben niet verliefd op je." Ik verstarde, "wat?" Maya draaide haar hoofd om en zuchtte. "Ik kuste je, omdat ik even wou experimenteren. Ik val niet op meisjes Julia en al helemaal niet op jou." Haar stem trilde niet, maar ik wist zeker dat ze loog. Dit kon niet waar zijn. Ik wist dat ze iets voelde toen onze lippen elkaar raakten.
"Ik geloof je niet Maya," vertelde ik haar. Ik wou haar hand pakken, maar ze negeerde me. "We kuste niet voor lang, maar ik weet zeker dat je iets voelde."
Ze schudde haar hoofd en probeerde de tranen te bedwingen, "nee ik-"
Toen besloot ik haar te kussen. Ik wou haar al voor zolang kussen. Mijn lippen raakten zachtjes de hare aan. Ik was erg voorzichtig, ik wou haar laten beslissen of ze dit wou. Toen kuste ze mij terug. Dit was zo mooi, dit gevoel. Dit gevoel dat ik bij haar was en haar kon kussen, dat wou ik nooit meer kwijt. Mijn hart bonkte snel en luid, alsof hij eruit wou vliegen.
Mijn hand ruste ik in haar nek en ik begon voorzichtig met haar haar te spelen. Dit prachtige moment kon voor mij eeuwen duren. Dit was onze eerste kus samen. Dit was mijn eerste kus in het algemeen. Ik besloot me weer terug te trekken en lachte om haar verbaasde blik.
"En wat voelde je?" Ze liet me los en keek naar de grond.
"Niets."
Mijn hart brak, alles was een leugen. Ze voelde niks van deze kus. Al mijn gevoelens waren tijd verspilling. Ze was niet verliefd op mij, ze had me gebruikt. Ze had me gebruikt om te experimenteren. Ze speelde met mijn gevoelens. Ik had hoop dat ze loog en dat ik haar kon laten zien wat ik voor haar voelde. Al die hoop was verpletterd en weg. Ik huilde en het kon me niks schelen. Ik werd keihard afgewezen na mijn eerste kus. Ik dacht dat ik wist hoe Maya zich voelde. Ik dacht dat ik haar gevoelens ook voelde. Ik had het mis.
Ik stond op, maar mijn benen waren te zwak. Ik hurkte neer en pakte haar knieën beet om in evenwicht te blijven. "Maya," fluisterde ik. "Voel je echt niks? Voelde je niks toen we kusten? Voel je niks als ik je hand vastpak en hem zachtjes aai? Voel je niks als ik naast je kon zitten en je een kus op je wang geef? Voel je niks voor me als je mij in mijn ogen aankijkt?" Ik was zo wanhopig. Ik hield van haar, ik hield van mijn beste vriendin. Maya was alles voor me op dit moment.
"Julia," haar stem was zo zacht. Alsof haar keel werd dichtgeknepen. Ze trok me overeind en sloeg haar armen om me heen. "Ik ben je beste vriendin, maar we kunnen geen contact meer hebben. Het is te gevaarlijk."
Ik schudde mijn hoofd en veegde een paar tranen weg. "Dat kunnen we wel Maya. Ik hou van je, ik wil je beschermen. We moeten hem aangeven en-"
"W-wat zei je nou?" Ze onderbrak me en liet me los. We keken elkaar aan, ogen vol hoop. "I-ik hou van je," stotterde ik nogmaals. Haar ogen werden groot van verbazing en haar mond viel een beetje open.
"Ik dacht dat je dat al wist." Fluisterde ik. Maya liep stap voor stap naar achteren en schudde wanhopig haar hoofd. "Nee, dit kan niet." Ze had het tegen haarzelf. "Ik kan dit niet."
"Wat kan je niet?" Vroeg ik. Ik liep weer naar haar toe, maar ze sloeg mijn armen weg. "Ik kan niet van je houden. Ik kan niet om je geven. Ik kan niet verliefd op je zijn. Dit mag niet, dit brengt problemen. Hij gaat mij pijn doen. Hij gaat jou pijn doen. Ik kan je niet meer zien."
Ze draaide zich om en rende weg. Ze rende zo hard ze kon weg van mij. Ik zag dat ze weer richting haar huis liep, dus ik besloot om hier even te wachten. Ik zou zo wel weer naar haar kamer gaan. Ik kon haar zo niet laten slapen, ze zou nachtmerries krijgen.
Haar woorden raakten me. Die woorden betekende dat ze wel van mij hield. Dit betekende dat ze wel om mij gaf, ze wou bevriend zijn met me. Ze wou me wel blijven zien. Ze was zelfs verliefd op me? Begreep ik dat goed? Ze kon het allen niet, ze was te bang. De angst voor haar oom maakte haar gek. Ze angst voor de pijn maakte haar wanhopig en ze zou alles doen om mij en haarzelf te beschermen. Behalve hetgeen wat ze zou moeten doen, hem aangeven.
Ik liep na een halfuurtje richting haar huis. Ik moest haar nog een keer spreken. Misschien zou dit wel de laatste keer ooit zijn. Het disco was zo groot. Haar oom was waarschijnlijk op de uitkijk. Hij hield ons in de gaten. We moesten niet gesnapt worden dit keer. Ik moest niet gezien worden.
Ik klom net als altijd op de garage en liep naar haar raam toe. Zachtjes klopte ik op het glas hopend dat ze überhaupt open zou doen. De gordijnen werden opzij geschoven en ik zag het gezicht van haar oom aan de andere kant van het raam staan. Maya was nergens te bekennen. Ik wou wegwezen zo snel als ik kon, maar hij greep mijn arm beet.
"Stop met tegenstribbelen. Ik wil alleen weten waar Maya is," zijn stem was rustig. Dit kende ik niet van hem. "Is ze niet thuis dan?" Vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd en liet mijn arm los. "Nee, ik kan haar nergens vinden. Haar ouders komen morgenochtend thuis en-" hij zuchtte en zei niks. Ik had geen medelijden met deze man. Hij hoorde in de gevangenis thuis. Wel was ik bezorgd, waar zou Maya zijn? Ze liep toch duidelijk deze straat in. Was ze voorbij haar huis gelopen? Wou ze hier niet mijn wonen? Alles kon ik begrijpen.
Maya was zo wanhopig dat ze alles probeerde. Dit was alleen niet handig, een huilend zestienjarig meisje dat in de nacht alleen over straat zwierf was helemaal niet handig. Ik moest haar vinden en zo snel mogelijk. Ik sprong van het dak af en rende de straat uit. Mijn mobieltje trilde en ik nam snel op.
"Maya?!" Ik zag niet wie het was.
"Julia, waar ben je in vredesnaam?!" Het was mijn moeder. Ze was kwaad, dit was te begrijpen. Maar dit kon ik nu niet gebruiken.
"Sorry Mam ik kan nu niet praten." Ik hing op en stopte hem in mijn broekzak.
Waar moest ik beginnen? Waar zou Maya zijn?
Het begon te regenen en ik liep in paniek door. Ik moest haar vinden.
