Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Julia
"Wat is er aan de hand, Julia?" Vroeg Maya bezorgd. Ze legde haar hand op mijn knie neer en keek met een groen in haar gezicht naar de mijne. Ik zuchtte en hapte even naar adem. "H-het is Riley," legde ik stotterend uit. "Mijn beste vriendin. Ze heeft me verlaten en nu wil ze dat ik nieuwe vrienden zoek. Ze snauwde tegen me en ze hing meteen op." Ik was opgelucht dat ik alle woorden er zo soepeltjes had uitgekregen, maar toen Maya vroeg of dat alles was schoot ik in de stress. Was het niet erg genoeg? Stelde ik me aan?
"Nee, zo bedoelde ik het niet." Ze pakte mijn hand beet en ging met haar vingers rustig over mijn huid heen. Het voelde magisch wanneer ze dit deed. "Julia ik ben bij je. Het komt allemaal goed." Ik wou haar geloven. Ik wou het echt, maar het lukte mij niet. Het was zo moeilijk om iemand te geloven wanneer je dacht dat ze loog. "Ze is mijn enige vriendin Maya." Snikte ik. "Ze was mijn enige vriendin en nu ben ik haar kwijt. Ze verving mij zo makkelijk Maya! Dat doet pijn." Het was even stil op mijn zachte gesnik na. Ik schaamde me, omdat ik huilde bij iemand die ik helemaal niet goed kende.
"Stel ik mij aan?" Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd, "nee helemaal niet. Dit moet echt een kut gevoel zijn." Ik zag aan haar dat ze niet goed wist wat ze moest zeggen. Het gebaar alleen al dat ze mij überhaupt wou helpen deed mij veel. Ik wist niet goed wat ik voelde bij haar. Ik wou meer, ik wou zoveel meer dan alleen naast haar zitten. Ik kon het niet ontkennen, ze was zo mooi. Ik voelde zoveel dingen tegelijkertijd wat ik niet kon omschrijven.
"Ik ken Riley niet persoonlijk," begon Maya haar verhaal. "Maar ik heb veel naar hou geluisterd om haar een beetje te leren kennen." Praatte ik zoveel over haar? "Ik weet zeker dat Riley het niet meende. Jullie hebben vele herinneringen samen. Het komt zeker goed met jullie. Je moet je niet teveel zorgen maken." Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen bij haar woorden. Kon ik maar voor altijd naast haar blijven zitten. We zaten zo vredig naast elkaar. Ze was zo stil en anders dan "de rebel Maya" zoals ze voor iedereen was. Toen stond ze op en vertelde ze dat ze ervandoor ging. Ze liep met langzaam van het bankje vandaan en keek bleef haar nakijken.
Ik dacht aan mijn tekenboek en haalde het uit mijn tas. Dit moest een herinnering worden. Ik legde het tekenboek op mijn schoot en pakte een potlood. Zonder na te denken begon ik met schetsen. Ik was zo geconcentreerd dat ik pas echt wist wat ik zat te tekenen toen ik klaar was en naar het resultaat keek. Het was Maya die naar haar zat te luisteren. Aan de onderkant zette ik 'eerste advies' erbij. Ze voelde kriebels in haar buik door alleen maar naar haar tekening te kijken. Ze wou nog even doorgaan met tekenen, maar ze werd wakker geschud door haar broer. Verbaasd keek ze op en zag ze hem wijzen naar zijn horloge.
"De bel is gegaan Julia," vertelde hij me. "Oh," was mijn antwoord. Ik stopte mijn tekenspullen weer in mijn tas en liep zo snel als ik kon naar mijn volgende les.
+
Toen ik thuis kwam deed in mijn mobiel weer aan. Ik moest Riley weer bellen, ik wou haar uitleggen dat haar woorden veel pijn deden. Plotseling zag ik dat ik tien gemiste oproepen van haar had. Zou er iets aan de hand zijn? Meteen belde ik haar terug. Met een gevoel van verdriet en bezorgdheid liep ik door mijn kamer. Toen ze opnam haalde ik opgelucht weer adem. "J-Julia?" In haar stem zat een snik, was ze aan het huilen?
"Riley, ik zag dat je belde. Is er iets aan de hand?" Ik wist niet goed wat ik moest zeggen. Moest ik haar direct confronteren met mijn gevoel? Ook nu ze zo huilde?
"Julia, het spijt me. Mijn reactie was erg stom, ik had anders moeten reageren. Ik was gestrest, mijn ouders zaten weer de hele tijd te zeuren op mijn cijfers, dat is natuurlijk geen excuus. Ik was net even verlost van alles en toen belde je, daarom reageerde ik zo ongepast. Ik voelde me na het ophangen zo schuldig!" Ik hoorde dat ze nu volop aan het huilen was. Ze probeerde zich in te houden, maar ik kende haar te goed.
"Je hoeft niet te huilen Riley. Ik vergeef je, maar het was echt een kut reactie. Ik voelde me erg in de steek gelaten. Ondanks mijn gevoelens accepteer ik je excuses." Ik antwoordde veel te stroef. Het leek alsof ik bang was om haar nu pijn te doen. Ik wou haar niet vertellen hoeveel het mij werkelijk deed. Ik wou haar beschermen.
"Ik wil je zo graag knuffelen Juul," fluisterde ze door de telefoon. "Ik mis je heel erg. Wanneer kunnen we elkaar weer zien?" Haar gesnik was gelukkig verminderd en ze klonk al vrolijker. Maar ze klonk nog steeds niet als de oude Riley. "Misschien dit weekend, of volgend weekend?" Ik wou haar graag zien. Ik miste haar verschrikkelijk, ik had haar nodig.
"Dit weekend kom ik naar je toe als het mag van je ouders!" Zei ze. Ze klonk direct enthousiast en ik wist dat dit haar goed zou doen. Ik had niet alleen haar nodig, zij had mij ook nodig.
"Nogmaals, het spijt me Juul," we hadden nog lang zitten kletsen, maar ze moest ophangen. "Ik heb je vergeven," antwoordde ik voor de zoveelste keer. Ik kon nooit lang boos blijven, bij niemand niet. Toen ze ophing voelde het alsof er bakstenen van mij afvielen. Het voelde zoveel beter. Maya had inderdaad gelijk. Dit moest ik haar vertellen!
Toen we alle mobiele nummer aan onze mentors moesten geven had ik de hare direct opgeslagen. Een beetje raar misschien, maar ik wist dat ik het nodig zou moeten hebben. Ik drukte op haar naam en begon haar te bellen. Bij de tweede piep nam ze op met een vermoeide stem.
"Hallo, met Maya. Wie is dit?" Ze klonk uitgeput. Alsof ze met een hele marathon had gerend.
"Hey Maya, dit is Julia." En toen ontstond er een gesprek dat ik nooit meer zou vergeten.
----------------------- Dreamer - Hoofdstuk 9 Julia Woorden: 1148
Sorry voor het lange wachten. Volgens mij zit staat dat in elk hoofdstuk. Oeps. Het volgende hoofdstuk wordt een erg belangrijk hoofdstuk wat een groot deel van het plot weergeeft. (Geen idee waneer hij online gaat)
De liefde komt nog! Het duurt even om het op te bouwen. Ze worden eerst nog vrienden en dat duurt wat langer on te schrijver. Maar zoals jullie merken komt het steeds dichterbij.
