Struggles and secrets #2

Hoofdstuk 6 slapen?

¿•¿

Voetstappen komen dichterbij. Ik draai om me heen, opzoek naar wie mij achtervolgt. Ik zie niemand en ren snel weg.

Nog steeds achtervolgen voetstappen mij. Ineens wordt ik op de grond geduwd.

Twee handen sluiten zich om mijn mond. Angstig kijk ik naar boven.

Draco hangt voor me.

'Draco' zeg ik zacht door de handen heen.

'Rue!' snauwt hij boos.

Angstig kijk ik hem aan, dit is niet goed.

'Je hebt me bedrogen' snauwt hij.

Zijn ogen stralen woede uit. Alleen woede. Ik wou dat ik hem weer normaal kon aankijken.

'Je loog.

Je hebt me bedrogen.

Ik haat je!'

Het laatste roept hij boos naar mij. Het spuugt woedend op de grond en kijkt me fel aan. Angstig kijk ik terug.

Ik heb hem nog nooit zo boos gezien. Wat heb ik toch gedaan?!

'Ik haat je!'

Weer snijd een mes door mijn hart. Ik begin wanhopig te huilen.

'Ik hou van je' huil ik zacht.

'Ik haat je!' schreeuwt hij.

Ineens veranderd Draco in Voldemort. Hij kijkt me gemeen aan.

'Ik zal er alles aan doen om hem pijn te laten lijden' lacht hij.

'Niet doen!' gil ik wanhopig.

Voldemort veranderd in Bellatrix. Ze lacht gemeen en ineens komt Draco tevoorschijn. Ze richt haar staf op hem.

'Crucio!' Lacht ze. Draco begint te gillen en te stuiptrekken.

'Niet doen!' Gil ik. Ze heft haar vloek op en kijkt me boos aan.

'Dit komt door jou, Rue' zegt Draco zacht, maar ik kan nog steeds heel veel woede in zijn stem horen.

Steeds meer tranen beginnen over mijn wangen te stromen, en ze zijn ook niet van plan om op te houden.

'Nu jij, liefje' lacht Bellatrix vrolijk en ze richt haar staf op mij. Voor ik kan beseffen wat ze gaat doen heeft ze het al gedaan.

'Crucio!' Lacht ze blij.

Steken gaan door mijn hele lichaam. Ik gil het uit van de pijn. Dit lijkt een déjà vu; eerst Draco die wordt gemarteld en daarna ik.

Nog meer tranen dan dat mogelijk stromen door mijn wangen. De pijn wilt niet ophouden. Nog steeds gil ik.

'Wordt wakker, Gulia' zegt een stem liefdevol maar bezorgd.

Wakker worden, kan ik dat. Kan ik weg uit deze nachtmerrie?

Hierna zal het alsnog een nachtmerrie blijven. Hoe ga ik dit ooit oplossen?

De steken in mij worden steeds minder. De lach van Bellatrix verdwijnt langzamerhand. Toch blijf ik door gillen.

'Gulia, alsjeblieft' zegt een andere stem. Ik herken de stem meteen.

Draco.

Ik schiet overeind in bed.

Narcissa zit naast me en kijkt me bezorgd aan.

'S-Sorry' stotter ik.

'Ik ga weer slapen' zegt Draco geïrriteerd. Wat is er met hem aan de hand?

'Het spijt me' zeg ik nog een keer.

'Ja dat zei je al'

'Draco!' roept Narcissa streng.

'Wat'

'Gedraag je'

'Sure' zucht Draco. Waarom doet hij zo bot? Heb ik iets gedaan...

O ja wacht. Ik ben een dooddoener, jeey! Ik hou van mijn leven!(hoor de sarcasme)

'Ik ga wel weer slapen' zucht ik.

'Weet je het zeker?' vraagt Narcissa bezorgd.

'Ja en anders blijf ik wel wakker'

'Ik vraag wel aan Severus een slaapdrankje, als dit vaker gebeurd' zegt ze liefkozend en ze haalt haar hand over mijn haar.

'Dankje' zeg ik, 'welterusten'

'Welterusten' zegt ze en ze loopt weg.

'Waar droomde je over?' vraagt Draco ineens onverwacht.

'Jou' zeg ik zachtjes.

'Ben ik zo erg?'

'Je was boos op me, eigenlijk bent maar daarin nog bozer en toen kwam Bellatrix ineens. Toen werd je gemarteld en daarna ik' zucht ik.

'O' is het enige wat hij kan uitbrengen.

'Sorry' zeg ik. 'Voor alles'

'Oke' zucht hij.

'Kan je me het ooit vergeven?' vraag ik onzeker.

'Dit gebeurd niet wanneer je bij mij slaapt, hè?' is zijn antwoord. Eigenlijk is het niet een antwoord maar gewoon een vraag over iets anders. Heeft hij geen antwoord omdat hij het niet weet?

'Nee' zucht ik.

'Kom maar' zegt Draco zacht.

Zei hij dat nou echt?! Vergeeft hij het me?!

'Zeker?' vraag ik onzeker.

'Ik wil ook slapen' zucht hij.

Ik stap uit bed en loop naar hem toe.

'Dankje' zeg ik en ik stap bij hem in bed.

'Maar dit betekend niet meteen dat het goed is' zegt hij lijkt wel onzeker.

'Het is iets' breng ik onzeker uit.

'Wat?' vraagt hij.

'Je praat tegen mij, dat betekend al heel wat voor mij'

'Jij betekende heel wat voor mij'

'En nu?'

'Ik weet het niet, Gulia. Je hebt wel een jaar gelogen..'

'Ik snap het, ik ben blij dat je het goed opvat' geeuw ik vermoeid. Na die woorden val ik in slaap. Ik voel me vertrouwt bij deze jongen. Hopelijk kan hij me ook ooit weet vertrouwen.

¿•¿